پیش‌زمینه و هدف: آملوبلاستوما توموری با رشد آهسته و تهاجم موضعی و احتمال عود بالا می‌باشد. مکانیسم تهاجم آملوبلاستوما به‌طور کامل شناخته نشده و به درمان مشخصی برای هر یک از انواع املوبلاستوما در مطالعات قبلی اشاره نشده است. ماتریکس متالوپروتئینازها (MMPs) مخصوصاً MMP-2 منجر به تخریب ماتریکس و درنتیجه افزایش تهاجم و القای انژیوژنز می‌شوند. به همین دلیل در این مطالعه به ارزیابی بیان ایمونوهیستوشیمیایی MMP-2 در املوبلاستومای داخل استخوانی توپر، یونی سیستیک و محیطی پرداخته‌ایم. 

مواد و روش‌ کار: بلوک‌های پارافینه شامل ١٠ مورد املوبلاستوما توپر (٥مورد فولیکولار و ٥ مورد پلکسی فرم)، ٢٠ مورد املوبلاستومای یونی سیستیک (٥ مورد لومینال و ٥ مورد اینترالومینال و ١٠ مورد مورال) و ١٠ مورد املوبلاستومای محیطی که در فرمالین ١٠درصد‏ فیکس شده بود مورد استفاده قرار گرفت. پس از تأیید نمونه‌ها به‌وسیله بازنگری لام‌های موجود، نمونه‌ها با طول کافی اپیتلیوم با روش IHC برای مارکر MMP-2 رنگ‌آمیزی شدند. 

یافته‌ها: تمام نمونه‌های املوبلاستومای توپر بیان مثبت MMP-2 را نشان دادند. املوبلاستومای توپر و یونی سیستیک مورال بیان بالای این آنزیم را بروز دادند که به‌طور معناداری با املوبلاستومای محیطی و یونی سیستیک لومینال و اینترالومینال اختلاف داشت. (p<0.05)

بحث و نتیجه‌گیری: در این مطالعه نشان داده شد که بروز بالاتری از بیان MMP-2 در انواع توپر و یونی سیستیک مورال وجود دارد. این نتایج می‌تواند رفتار کلینیکی تهاجمی‌تر و نیاز به درمان تهاجمی‌تر برای این انواع از املوبلاستوما را نشان دهد. درحالی‌که انواع محیطی و یونی سیستیک لومینال و یونی سیستیک اینترا لومینال با بیان کمتر این پروتئاز احتمال بروز رفتار بالینی خوش‌خیم‌تر و پاسخ مناسب به درمان‌های محافظه‌کارانه را دارند.