چکیده

پیش‌زمینه وهدف:قسمت‌های محیطی ریه به‌عنواناصلی‌ترین محل انسداد جریان هوا در بیماران اسماتیک شناخته شده است اما ارتباط علائم بالینی بیماری آسم با محل انسدادراه‌های هوایی همچنان نامشخص است. هدف این مطالعه ارزیابی ارتباط بین علائم بیماری آسم وشدت اسم با تغییرات تست‌های عملکردیراه‌های هوایی پرگزیمال و دیستال می‌باشد.

مواد و روش‌ها: تعداد92 بیمار مبتلا به آسم پایدار که بر اساسمعیارهای ATS(American Thoracic Society)تشخیص داده‌شده بودندوارد مطالعه توصیفی- مقطعی شدند. بعد ازگرفتن شرح‌حال در مورد علائم بالینی آسم (سرفه مزمن، تنگی نفس، خس‌خس سینه، احساس سنگینی قفسه سینه)، سابقهخانوادگیاتوپی، ترشحات پشت حلق،برای ارزیابی شدت بیماری آسم، پرسشنامهاستاندارد ACT)) GINA-2008 توسط پزشک پر شد و سپس به ترتیب ابتدا تست ایمپالس اوسیلومتری(IOS)و شاخص‌های جریان هوای دینامیک و حجم‌های ریوی استاتیک با استفاده از دستگاه بادی پلتیسموگرافی اندازه‌گیری گردید.

یافته‌ها: علائم بالینیسرفه، دیس پنه، ویزینگ، ترشحات پشت حلق (PND)با پارامترهای تست‌های عملکردی ریه راه‌های هوایی دیستال و پروگزیمال ارتباط معنی‌داری ندارد. (P =0.05). علامت سرفه در 59.8درصد بیماران با اسم کنترل نشده) 19ACT score≤(و 40.2درصدبیماران کنترل‌شده)20ACT score≥(وجود داشت و ارتباط معنی‌داری با شدت بیماری آسموجود دارد(P value =0.02).

علائم بالینی دیس پنه، ویزینگ، ترشحات پشت حلق (PND)باشدت بیماری آسمو پارامترهای تست‌های عملکردی ریه راه‌های هوایی دیستال و پروگزیمال معنی‌داری ندارد. ( P =0.05).

نتیجه‌گیری: بر اساس علائم بالینی آسم و محل اصلی گرفتاریراه‌های هواییقابل‌تشخیص نیست.: