پیش‌زمینه و هدف: اوتیسمیک اختلال فراگیر رشد است که با اختلال در ارتباط، مهارت‌های اجتماعی ضعیف، تمایل به‌تنهایی، تأکید بر یکنواختی محیط و رفتارهای کلیشه‌ای مشخص می‌شود. هنوز علت اصلی اختلال و درمان قطعی برای آن مشخص نشده است اما امروزه از روش‌های جدیدی برای درمان و بهبود عملکرد آن‌ها استفاده می‌شود که یکی از آن‌ها بازی‌های ریتمیک است. لذا پژوهش حاضر به‌منظور بررسی تأثیر آموزش بازی‌های ریتمیک بر ارتقا و بهبود مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی کودکان اوتیستیک شهرستان ارومیه انجام گردید.

مواد و روش کار: در این تحقیق روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با اجرای پیش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه کنترل بود. به همین منظور تعداد 30 نفر دانش‌آموز پسر که مشغول به تحصیل بودند با استفاده از روش در دسترس شناسایی و انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل که هر گروه شامل 15 نفر بود، قرار گرفتند. بعد از اجرای برنامه، داده‌های به‌دست‌آمده از اجرای پیش‌آزمون و پس‌آزمون با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که برای فرضیه اصلی اول، حداقل ازلحاظ یکی از متغیرهای وابسته (مؤلفه‌های مهارت اجتماعی) تفاوت معنی‌داری وجود دارد (0001/0≥P و 96/37=F(5,19)) و برای فرضیه اصلی دوم، حداقل ازلحاظ یکی از متغیرهای وابسته (مؤلفه‌های مهارت ارتباطی) تفاوت معنی‌داری وجود دارد (0001/0≥P و 67/62=F(5,19)).

نتیجه‌گیری: همچنین نتایج نشان داد که آموزش مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی از طریق بازی‌های ریتمیک موجب کاهش رفتارهای اوتیستیک و بهبود و رشد مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی در آزمودنی‌ها می‌شود.