پیش‌زمینه و هدف: شایع‌ترین مودالیته تشخیصی آمبولی ریه، CT آنژیوگرافی (CTA) هست. به علت ارزان بودن و در دسترس بودن، ارزیابی الکتروکاردیوگرام (ECG) اولین اقدام در بیماران مشکوک به آمبولی ریه هست. بااین‌حال، ECG هیچ معیار یا تظاهرات حساس یا اختصاصی را برای شناسایی آمبولی ریه ارائه نمی‌دهد. لذا بر آن شدیم تا ارتباط شدت آمبولی ریه در CTA را با تغییرات ECG ارزیابی نماییم.

روش کار: در این مطالعه، تعداد 102 بیمار که در مطالعات CTA برای آن‌ها تشخیص آمبولی Massive یا Submassive بر اساس Qanadli index داده‌شده بود، ارزیابی شدند. از تمامی بیماران ECG به عمل آمد. 35 یافته پاتولوژیک در ECG قبلاً گزارش شده‌اند که همگی در این بیماران ارزیابی شدند. ارتباط بین یافته‌های ECG و شدت آمبولی در CTA ارزیابی شد.

نتایج: آمبولی massive در 9/56 درصد و آمبولی submassive در 1/43 درصد موارد وجود داشت. در 5/76 درصد تغییرات ECG به نفع آمبولی وجود داشت. در موارد امبولی Massive نسبت به آمبولی submassive به‌طور بارزی تغییرات ECG بیشتر (2/86 درصد در برابر 6/63 درصد) و میانگین تعداد یافته‌های ECG بیشتری وجود داشت (95/2±82/5 در برابر 84/2±25/4). فراوانی S1Q3T3 pattern، S1&SaVL>1.5 mm، ST depression in V₁-V₃، ST elevation in V1-V3، Negative T wave in V₁-V₃، Right axis deviation، RVH criteria، P-pulmonale، QR pattern in V1 به‌طور بارزی در گروه Massive آمبولی بیشتر بود.

نتیجه‌گیری: وجود تغییرات ECG و نیز تعداد تغییرات ECG در گروه آمبولی Massive بالاتر می‌باشند. عمده تغییرات معنی‌دار در مورد ST depression یا elevation و Negative T در لیدهای V1-V3 و یافته‌های مرتبط با درگیری سمت راست قلب بودند و می‌توانند برای پیش‌بینی شدت آمبولی ریه استفاده شوند.