پیش‌زمینه و هدف: به‌خوبی مشخص شده است که گرلین به‌واسطه گیرنده‌های خود در سطح هیپوتالاموس، هیپوفیز و گنادها بر میزان ترشح گنادوتروپین‌ها و آندروژن‌ها تأثیر دارد. میزان تولید و رهایش این هورمون‌ها رابطه مستقیمی با بروز رفتارهای تولیدمثلی در پستانداران دارد؛ بنابراین انتظار می‌رود گرلین بتواند بر رفتار جنسی پستانداران مؤثر باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تزریق درون بطن مغزی گرلین بر رفتار جنسی موش صحرائی نر بود.

روش‌ها: چهل رأس موش صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 20±200 گرم به‌طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. حیوانات، سالین و یا 2، 4 یا 8 نانومول گرلین از طریق کانول‌ که در داخل بطن سوم مغز با استفاده از فن استریوتکسیک جایگذاری شده بود دریافت کردند. 10 دقیقه پس از تزریق گرلین یا سالین، شاخص‌های رفتار جنسی موش‌های نر در مواجهه با موش ماده ارزیابی گردید. همچنین فعالیت حرکتی موش‌های نر توسط آزمون جعبه‌ی باز بررسی شد. داده‌های حاصل به‌روش آنالیز واریانس یک‌طرفه و متعاقب آن آزمون توکی مورد تحلیل آماری قرار گرفت.

یافته‌ها: تزریق 4 و 8 نانومول گرلین باعث افزایش معنی‌دار مدت‌زمان سپری‌شده تا انجام اولین مانت (05/0p<)، اینترومیشن و انزال (001/0p<) در مقایسه با گروه کنترل شد. همچنین گرلین با غلظت 4 و 8 نانومول منجر به افزایش معنی‌دار تعداد مانت (05/0p<) و کاهش معنی‌دار تعداد انزال (001/0p<) در مقایسه با حیوانات کنترل گردید. تغییر معنی‌داری در تعداد اینترومیشن به دنبال تزریق گرلین مشاهده نشد. مقایسه شاخص فعالیت جنسی و راندمان مقاربتی در گروه‌های موردبررسی نشان داد که میزان فعالیت تولیدمثلی در حیوانات دریافت‌کننده‌ی گرلین با غلظت 4 و 8 نانومول به‌طور معنی‌دار (05/0p<) در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت. همچنین افزایش معنی‌دار در میزان فعالیت حرکتی حیوانات دریافت‌کننده‌ی‌ گرلین با غلظت‌های 2 نانومول (01/0p<) و 4 و 8 نانومول (001/0p<) در مقایسه با گروه کنترل مشاهده گردید.

نتیجه‌گیری: تزریق درون بطن مغزی گرلین به‌صورت وابسته به غلظت، ضمن افزایش میزان فعالیت حرکتی، رفتار جنسی موش‌های صحرائی نر را سرکوب نمود.