پیش‌زمینه و هدف: هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین نقش و تأثیر رویدادهای استرس‌زای زندگی در یک سال گذشته بر مصدومیت عابرین پیاده در سوانح ترافیک جاده‌ای هست.

مواد و روش کار: این مطالعه مورد شاهدی مبتنی بر بیمارستان در طول سال 1392 اجرا گردید. 177 عابر پیاده مصدوم و بستری‌شده در بیمارستان دانشگاهی شهدا (ع) با 177 شاهد مناسب و بدون هرگونه سابقه مصدومیت در سوانح ترافیک جاده‌ای از بیمارستان دانشگاهی امام رضا (ع) منتخب و ازنظر رویدادهای استرس‌زای زندگی در 12 ماه گذشته مورد مقایسه قرار گرفتند. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها بین دو گروه بر اساس پرسشنامه استانداردشده رویدادهای استرس‌زای زندگی در جمعیت عمومی تبریز از آزمون رگرسیون لجستیک استفاده شد.

یافته‌ها: 3/50 درصد از مصدومین عابر پیاده دارای سطح تحصیلات بی‌سواد و ابتدایی و در مقابل در گروه شاهد 2/19 درصد دارای سطح تحصیلات بی‌سواد و ابتدایی بودند. نتایج تحلیل چند متغیره آزمون رگرسیون لجستیک رویدادهای استرس‌زای زندگی شامل مشکلات (تضاد) شغلی، مشکلات تحصیلی، تغییرات در شرایط زندگی (روزمره)، نگرانی‌های سلامتی؛ و همچنین میانگین ساعت‌های پیاده‌روی در طول روز، وضعیت اقتصادی-اجتماعی و سطح سواد نیز بر بروز مصدومیت در عابرین پیاده مؤثرند.

بحث و نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که مداخلات بر روی فاکتورهای روان‌شناختی و کاهش اختلاف طبقات اقتصادی-اجتماعیممکن است در کاهش بروز مصدومیت عابرین پیاده در سوانح ترافیکی می‌توانند مؤثر باشند.