پیش‌زمینه و هدف: عمل جراحی ویپل از دیرباز با میزان مرگ‌ومیر بالایی همراه بوده است که سبب شده جراحان روش‌های مختلفی را برای آناستوموز پانکراس به ژژنوم به کار برند. در این مطالعه اقدام به مقایسه عمل جراحی ویپل به روش موکوزکتومی آناستوموز پانکراس به ژژنوم با روش‌های معمول شده است.

مواد و روش‌ها: طی 18 ماه 20 بیمار مبتلا به کانسر سر پانکراس، به شکل تصادفی در دو گروه 10 نفره تحت عمل جراحی ویپل به روش موکوزکتومی آناستوموز پانکراس به ژژنوم (گروه1) و ویپل کلاسیک (گروه2) قرار گرفتند و ازنظر میزان نشت آناستوموز و سایر عوارض مربوطه با روش test-T و square-Chi در برنامه SPSS16 مقایسه شدند.

یافته‌ها: میزان مرگ در بیماران تحت عمل ویپل کلاسیک 2 برابر روش موکوزکتومی بود و نشت آناستوموز پانکراس به ژژنوم در 20درصد بیماران با روش کلاسیک رخ داد که در روش موکوزکتومی مشاهده نشد هرچند این تفاوت‌ها ازنظر آماری قابل‌توجه نبود (05/0p>). مدت عمل جراحی نیز به نحو بارزی در روش موکوزکتومی کمتر بود که تفاوت ازنظر آماری قابل‌توجه بود.

بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به میزان مرگ‌ومیر پایین‌تر، عوارض کمتر و مدت زمان جراحی کوتاه‌تر، روش موکوزکتومی آناستوموز پانکراس به ژژنوم در جراحی ویپل می‌تواند به‌عنوان یک روش مطمئن به کار رود. هرچند مطالعه با حجم نمونه بالاتر ضروری به نظر می‌رسد.