Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

پیش زمینه و هدف: سندروم نورولپتیک بدخیم عارضه نادر ولی مرگباری است که درمان با داروهای آنتاگونیست گیرنده دوپامین می‌باشد. با مصرف آنتاگونیست‌های ذخیره‌ای گیرنده دوپامین مانند فلوفنازین دکانوات مرگ و میر ناشی از آن بیشتر می‌شود. علایم مهم که پس از مصرف داروی نورولپتیک بروز می‌کند عبارتست از: پیدایش سفتی عضلانی، هیپرترمی، تعریق، اشکال در بلع، ترمور، بی‌اختیاری ادرار، تغییر سطح هوشیاری در طیفی از اغتشاش شعور تا اغما، موتیسم، تاکیکاردی، افزایش فشار خون یا نوسان آن و لکوسیتوز. شواهد آزمایشگاهی دال بر صدمه عضلانی دارد (مانند افزایش کراتین فسفوکیناز).در این مقاله یک مورد سندروم نورولپتیک بدخیم معرفی می‌شود که فاقد هیپرترمی می‌باشد.شرح حال: بیمار خانمی است 28 ساله. که با تشخیص اختلال افسردگی اساسی تحت درمان دارویی بوده است و به علت بروز علایم سایکوتیک در آخرین دوره به او به طور نابجا آمپول فلوفنازین دکانوات تجویز گردیده بود که پس از چند ساعت از تجویز داروی فوق سندروم نورولپتیک بدخیم در وی ظاهر شد، با این استثنا که دمای بدن بیمار در تمام مراحل عارضه فوق افزایش نیافت. بیمار در مرکز آموزشی و درمانی روانپزشکی ارومیه بستری گردید و پس از 3 هفته به واحد مراقبت‌های ویژه مرکز آموزشی و درمانی امام خمینی انتقال یافت و اقدامات درمانی برای وی انجام گرفت تا اینکه کم کم علایم فروکش نمود و پس از بهبود از بیمارستان مرخص گردید.بحث و نتیجه‌گیری: طبق کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ویرایش چهارم (DSM-IV) که معیارهای پژوهشی جهت تشخیص سندروم نورولپتیک بدخیم معرفی نموده است وجود هیپرترمی برای تشخیص‌گذاری الزامی است. انتظار می‌رود که انجمن روانپزشکان آمریکا در ویراست‌های بعدی DSM انعطاف‌پذیری بیشتری در معیارهای تشخیصی سندروم نورولپتیک بدخیم قایل شود.

واژه‌های کلیدی: سندروم نورولپتیک بدخیم، هیپرترمی، فلوفنازین، دکانوات

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---