پیش زمینه و هدف: سلول‌های بنیادی مزانشیمال، سلول‌های بالغی هستند که به عنوان سلول‌های پیش ساز غیر خون ساز و چند توانی معرفی می‌شوند. تحریک ویژه گیرنده‌ای شبه تول در سطح سلول‌های بنیادی مزانشیمال می‌توانند پاسخ‌های ایمنی ناشی از این سلول‌ها را به سمت فنوتیپ‌های پیش التهابی یا ضدالتهابی جهت دهی کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر پپتید وگلیکان-لیپوپلی ساکارید بر روی پلاریزه شدن سلول‌های بنیادی به سمت فنوتیپ ضد التهابی و القا آپوپتوز در سلول‌های T.

مواد و روش کار: از استخوان فمور و تیبیا سوسپانسیون سلولی تهیه و به مدت 24ساعت انکوبه شدند. جداسازی سلول‌های بنیادی مزانشیمی با تمایل به چسبیدن به فلاسک صورت گرفت. پس از رسیدن سلول‌ها به تراکم70%، با آگونیست TLR در دو دوز بالا (10نانوگرم/میلی لیتر) و پایین (5نانوگرم/میلی لیتر) و به مدت 1و12 ساعت تیمار شدند. سپس مایع رویی سلول‌ها جهت اندازه گیری نیتریک اکساید جمع‌آوری شد. درصد آپوپتوز در سلول‌های T به روش فلو سایتومتری و رنگ‌آمیزی آکریدین – اورنج / پروپیوم آیداید (AO/PI) اندازه گیری شد.

یافته‌ها: MSCها که در دوز پایین(5نانوگرم/میلی لیتر( و 12 ساعت انکوباسیون با آگونیست TLR4تیمار شده بودند افزایش معنی‌داری (p≤0.05) در آپوپتوز القا شده در سلول‌هایT در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند. همچنین یافته‌ها افزایش معنی‌داری(p≤0.05) در میزان تولید نیتریک اکساید در دوز بالا (10نانوگرم/میلی لیتر) و 1ساعت انکوباسیونMSC های تیمار شده با آگونیست TLR4نسبت به گروه کنترل نشان دادند.

بحث و نتیجه گیری: از پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت دوز آگونیست و مدت زمان تیمار سلول‌های بنیادی با آن می‌تواند تأثیرات مختلفی در فعالیت آپوپتوزی MSCها و تولید نیتریک اکساید داشته باشد.