پیش زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالای استرس اکسیداتیو و پایین بودن ظرفیت آنتی‌اکسیدانی در بیماران مبتلا به دیابت نوع2، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر اینولین بر ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام و فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز در این بیماران انجام شد.

مواد و روش کار: در این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل دار، 49 زن دیابتی نوع 2 به دو گروه تقسیم شدند. بیماران در گروه مداخله (n=24)، روزانه 10 گرم پودر اینولین و بیماران در گروه کنترل (n=25)، روزانه 10 گرم مالتودکسترین به مدت 8 هفته دریافت کردند. دریافت‌های غذایی، شاخص‌های تن سنجی، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام، فعالیت آنزیم‌های گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز در ابتدا و انتهای مطالعه اندازه گیری شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار11.5. SPSSو آزمون‌های تحلیل کوواریانس و تی زوج انجام گرفت.

یافته‌ها: در پایان مطالعه، کاهش معنی داری در گلوکز خون ناشتا (40/8درصد) و هموگلوبین گلیکوزیله(40/10درصد) و افزایش معنی داری در سطح میانگین ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام (80/18درصد) و سوپراکسید دیسموتاز (40/4درصد) گروه اینولین در مقایسه با گروه مالتو دکسترین وجود داشت(p<0.05 ). تفاوت آماری معنی داری در فعالیت آنزیم‌های کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز در گروه اینولین در مقایسه با مالتو دکسترین مشاهده نشد. کلیه متغیرهای فوق به غیر از گلوتاتیون پراکسیداز، در گروه اینولین، در پایان مطالعه نسبت به ابتدای مطالعه، به طور معنی‌داری افزایش یافت. در طول مطالعه، تغییرات آماری معنی‌داری در هیچ یک از متغیرهای فوق در گروه مالتودکسترین مشاهده نگردید.  

نتیجه گیری: مکمل یاری با اینولین ممکن است برخی از شاخص‌های آنتی‌اکسیدانی را در زنان دیابتی بهبود بخشد.