پیش زمینه و هدف: در سال‌های اخیر آسیب‌ها یکی از مشکلات مهم نظام‌های بهداشتی، اقتصادی و اجتماعی بوده است. از میان آن‌ها، آسیب ترافیکی به دلیل خصوصیات خاص خود از جمله فراوانی بالا، شدت زیاد و امکان درگیر شدن مستقیم تمامی افراد جامعه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در ایران نیز آسیب‌های ترافیکی دومین علت مرگ و اولین علت عمر هدر رفته به شمار می‌رود. مطالعه حاضر با هدف مشخص نمودن سیمای دموگرافیک-اجتماعی مرگ ناشی از آسیب‌های ترافیکی در یک دوره زمانی 8 ساله در استان کردستان انجام گردید .

  مواد و روش‌ها: این مطالعه به روش مقطعی با اهداف توصیفی و تحلیلی بر روی داده‌های موارد فوت ناشی از آسیب‌های ترافیکی ثبت شده در سیستم پزشکی قانونی استان کردستان طی سال‌های 88-81 انجام گردید. برای تحلیل داده‌ها در مورد اهداف توصیفی، فراوانی‌های مطلق و نسبی محاسبه گردید و در مورد اهداف تحلیلی از آزمون خی دو استفاده شد.

 یافته‌ها: بر طبق یافته‌ها مطالعه نسبت مرگ مردان به زنان 2/4 به 1 بود. از نظر توزیع سنی، گروه سنی34-15 سال ( 3/43% ) بیشترین و کمتر از 5 سال (2/5%) کمترین فراوانی رخداد مرگ را داشتند. سطح تحصیلات 3/49درصد فوت شدگان بی‌سواد و یا تحصیلات ابتدایی بود. از نظر توزیع مرگ در بین استفاده کنندگان از جاده، بیشتر فوت شدگان سرنشینان خودرو و درصد کمتری عابرین پیاده بودند.

  نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که مرگ ناشی از آسیب‌های ترافیکی به صورت تصادفی در جامعه توزیع نشده است و می‌توان با فرهنگ سازی و آموزش خصوصاً مردان جوان، میزان مرگ ناشی از آسیب ترافیکی را کاهش داد.