هدف: بررسی تأثیر داروی تامسولوسین در درمان طبی سنگ‌های دیستال حالب و مقایسه آن با نیفیدیپین

   مواد و روش کار: تعداد 57 بیمار با سنگ دیستال حالب ( سایز mm 6- 3) به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. 29 نفر تامسولوسین mg 4/0 روزانه و 28 نفر نیفیدیپین دریافت کردند. ( mg 30 روزانه). بیماران در هر دو گروه مجاز به مصرف مایعات و شیاف مسکن ایندومتاسین mg 100 در صورت درد بودند، تمام بیماران از نظر مقدار مسکن مصرفی، دفع سنگ و مدت زمان دفع سنگ مورد بررسی قرار گرفتند. تمام بیماران 28 روز پیگیری شدند.

   یافته‌ها: گروه تامسولوسین به طور متوسط در 29/6 روز و گروه نیفیدیپین در 38/6 روز سنگ را دفع کردند ( P = 0. 947 ). از گروه تامسولوسین 5 نفر و از گروه نیفیدیپین 4 نفر سنگ را دفع نکردند (1 P= ). گروه تامسولوسین به طور متوسط 28/6 مسکن و گروه نیفیدیپین 21/5 مسکن مصرف کردند ( P=0.403 ).

   در گروه تامسولوسین 3 نفر و در گروه نیفیدیپین 2 نفر دچار عارضه دارویی شدند ( P= 1 ) هیچ‌کدام از تفاوت‌ها از نظر آماری معنی دار نبود.

   بحث و نتیجه گیری: با توجه به اثرات یکسان تامسولوسین و نیفیدیپین در سنگ‌های دیستال حالب، هر دو دارو، داروهای مناسب و Safe در درمان سنگ‌های دیستال حالب هستند و اثر بخشی و عوارض آن‌ها تفاوت معنی­داری ندارد.