پیش زمینه و هدف: بیماری‌های سرخک، سرخجه و اوریون پس از تهیه واکسن‌های مناسب تهدید مهمی برای کودکان نبوده و در طی سال‌های گذشته شیوع آن‌ها در کشورهای با پوشش واکسیناسیون مناسب کاسته شده و اپیدمی‌های مهمی از آن‌ها بروز نشده است. در سال‌های ابتدایی شروع واکسیناسیون علیه این بیماری‌ها، با توجه به ایجاد مصونیت چشمگیر علیه ابتلا به آن‌ها، برنامه‌های واکسیناسیون به صورت اصولی مدون نبوده و واکسیناسیون به صورت تک دوز بود.

   مواد و روش کار: تعداد 200 کودک در دو گروه شامل 100 نفر با یک‌بار واکسیناسیون(در سن 12 ماهگی) و 100 نفر با دو بار واکسیناسیون (در سن‌های 12 و 18 ماهگی) وارد مطالعه شده و پس از کسب رضایت آگاهانه از والدین آن‌ها از کودکان خون گیری به عمل آمد. میزان آنتی بادی علیه سرخک، سرخجه و اوریون در سرم خون آن‌ها اندازه گیری شده و بر اساس پروتکل‌های مربوط به کیت­های استفاده شده مقادیر مثبت و منفی که بیانگر وجود مصونیت سرمی بوده و نیز میزان کمی آن‌ها اندازه گیری شد.

   یافته‌ها: نتایج حاصل نشان داد که رابطه ایی بین جنسیت کودک با میزان مصونیت سرمی کودکان وجود نداشت. مقایسه موارد مثبت و منفی سرمی آنتی بادی‌ها نشان داد که میزان موارد مثبت IgM علیه سرخک (33%) در یک‌بار واکسیناسیون نسبت به دو بار (39%) تفاوت معنی دار نداشته، میزان موارد مثبت IgG علیه سرخک (76%) در یک‌بار واکسیناسیون نسبت به دو بار (99%) تفاوت آماری معنی داری داشته، میزان موارد مثبت IgM علیه ارویون (84%) در یک‌بار واکسیناسیون نسبت به دو بار (99%) تفاوت آماری معنی داری داشته ، در حالی که موارد مثبت IgG علیه اوریون (97%) در یک‌بار واکسیناسیون نسبت به دو بار (99%) تفاوت آماری معنی داری نداشته، موارد مثبت میزان IgM علیه سرخجه (21%) در یک‌بار واکسیناسیون نسبت به دو بار (14%) تفاوت آماری معنی داری نداشته ولی موارد مثبت میزان IgG (84%) در یک‌بار واکسیناسیون نسبت به دو بار (97%) تفاوت آماری معنی داری داشته است.

    بحث و نتیجه گیری: با توجه به میزان بالای مصونیت سرمی و نیز میزان بیشتر موارد مثبت آنتی بادی علیه سه بیماری مزبور به نظر می‌رسد برنامه واکسیناسیون دو دوز در فاصله زمانی 12 ماهگی و 18 ماهگی بهتر از برنامه‌های واکسیناسیون دیگر اثربخشی دارد.