ساناز عینی، محمد نریمانی، اکبر عطادخت، دکتر سجاد بشرپور، دکتر فریبا صادقی موحد،
دوره ۲۹، شماره ۱ - ( ماهنامه فروردین ۱۳۹۷ )
چکیده
پیش‌زمینه و هدف: قدرت ایگو و روابط موضوعی از مفاهیم کلیدی در رویکرد روان‌تحلیلی هستند که در سبب‌شناسی اختلال شخصیت مرزی حائز اهمیت می‌باشند. ازاین‌رو پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی درمان شناختی- تحلیلی بر قدرت ایگو و روابط موضوعی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی انجام شد.
مواد و روش کار: این پژوهش از نوع تجربی بوده و از طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه مردان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مراجعه‌کننده به بیمارستان روان‌پزشکی ایثار و بخش روان‌پزشکی بیمارستان فاطمی اردبیل در سال ۱۳۹۶ تشکیل دادند (۷۰= (N. نمونه پژوهش شامل ۳۰ مرد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بود که به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات در این پژوهش شامل مصاحبه بالینی ساختار‌یافته برای تشخیص اختلالات محور II، پرسشنامه چند‌محوری میلون III، پرسشنامه روان‌شناختی قدرت ایگو و پرسشنامه روابط موضوعی بل بود. از هر دو گروه پیش‌آزمون و پس‌آزمون به عمل آمد. داده‌ها توسط آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند‌متغیری و در نرم‌افزار آماری SPSS ۲۳ مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بعد از کنترل اثرات پیش‌آزمون بین میانگین نمرات پس‌آزمون دو گروه در هر دو متغیر قدرت ایگو و روابط موضوعی تفاوت معناداری وجود داشت (۰۵/۰>P).
بحث و نتیجه‌گیری: درمان شناختی- تحلیلی راهبردی مناسب برای بهبود قدرت ایگو و روابط موضوعی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی است و می‌توان از آن به‌عنوان یک شیوه‌ی مداخله‌ی مؤثر استفاده کرد.
پیمان عینی، مجتبی هدایت یعقوبی، سیده مهسا طهایی، احمد تحملی رودسری، محمد علی سیف ربیعی،
دوره ۳۳، شماره ۳ - ( خرداد ۱۴۰۱ )
چکیده
پیش‌زمینه و هدف: آنتی CCP و فاکتور روماتوئید جزء مارکرهائی هستند که می‌توانند در بیماران مبتلا به بروسلوز مثبت شده و حتی در بیماران با و بدون علائم استخوانی-مفصلی سطوح متفاوتی داشته باشند. این مطالعه با هدف بررسی شیوع سطوح سرمی آنتی CCP و فاکتور روماتویید در بیماران مبتلا به تب مالت با و بدون علائم استخوانی-مفصلی طراحی و اجرا شد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، ۱۰۶ بیمار مبتلا به تب مالت موردبررسی قرار گرفتند. سطوح آنتی CCP و RF در بیماران با و بدون علائم استخوانی-مفصلی به روش ELISA موردبررسی و مقایسه قرار گرفت. نتایج با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۶ تجزیهوتحلیل شد. سطح معنی‌داری برابر با ۰۵/۰ منظور گردید.
یافته‌ها: از بین ۱۰۶ بیمار انتخاب‌شده، ۶۸ نفر (۲/۶۴ درصد) مرد و ۳۸ نفر (۸/۳۵ درصد) زن بودند. میانگین سنی افراد شرکت‌کننده در مطالعه ۵/۳۳ سال با دامنه سنی ۲۰ تا ۵۵ سال بود. ۲/۶۴ درصد بیماران را مردان و ۸/۳۵ درصد را زنان به خود اختصاص دادند. ۶۹ نفر (۱/۶۵درصد) از بیماران دارای علائم استخوانی-مفصلی بودند که از این تعداد، ۵/۷۲ درصد دارای درگیری آرترالژی و ۱۹ نفر (۵/۲۷درصد) دارای درگیری آرتریتی بودند. محل درگیری حدود ۶۰ درصد از بیماران دارای علائم استخوانی-مفصلی، مهره بود، و کمترین محل درگیری را شانه به خود اختصاص می‌داد. میانگین سطح آنتی CCP در بیماران با و بدون علائم استئوآرتیکول به ترتیب ۹/۴ ± ۹/۷ و ۹۳/۲ ± ۴/۵ واحد بر میلی‌لیتر بود (۰۲/۰ = P). میانگین سطح فاکتور روماتویید و ESR در بیماران با علائم استخوانی-مفصلی بیشتر از بیماران بدون این علائم بود، اما اختلاف مشاهده‌شده معنی‌دار نبود.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر سطح آنتی CCP در بیماران بروسلوز با درگیری سیستم اسکلتی-حرکتی بالاتر از بیماران بدون درگیری این سیستم است که ممکن است با بیماری‌های روماتولوژیک اشتباه تشخیص داده شوند.
