---

مقدمه هدف این مطالعه بررسی یافته های جفتی و عوامل خطر مادری در نوزادان کم وزن تازه متولد شده و ارتباط این عوامل با وزن کم هنگام تولد است. روش: در این بررسی آینده نگر ۱۰۰ نوزاد کم وزن که وزن موقع تولد آنها ۲۵۰۰-۱۰۰۰ گرم بود (به عنوان گروه مورد) و ۱۰۰ نوزاد با وزن بالاتر و مساوی /۲۵۰ گرم (به عنوان گروه شاهد) به صورت تصادفی در طی ۶ ماه انتخاب شدند. اطلاعات مربوط به سوابق بارداری و سلامتی مادران با استفاده از شرح حال و معاینات بالینی به دست می آمد و آزمایشات لازم نیز از پرونده مادران استخراج می شد و در پرسشنامه مربوطه قید می شد. جهت بررسی اختلال تیروییدی برای ۱۱۰ بیمار آزمایش TSH چک شد و جفت هر ۲۰۰ نوزاد جهت مطالعه پاتولوژی به آزمایشگاه ارسال شد. نتایج میانگین سن مادران در گروه مورد ۶,۰۵±۲۴.۴۸ و در گروه شاهد ۵.۹۴±۲۵.۸۰ بود. (در بین نوزادان کم وزن متولد شده ۱۶% مادران و در گروه شاهد ۱۰% کمتر یا مساوی ۱۸ سال سن داشتند) هیپرتانسیون در ۲۳% از مادران گروه مورد و در ۳% گروه شاهد وجود داشت OR=۹.۶۵ (۹۵% CI: ۳.۳۱-۲۶.۸۴) در گروه مورد در ۲۲% مادران سوابق بد مامایی IUFD (مرگ داخل رحمی جنین) سقط، تولد نوزاد کم وزن) وجود داشت، در حالی که این رقم در گروه شاهد ۲۰% بود OR=۱.۱۲ (۹۵% CI: ۰.۵۸-۲.۱۲) در جفت نوزادانی که کم وزن به دنیا آمده بودند در ۹۲% موارد یک یا بیش از یک یافته مثبت پاتولوژی وجود داشت (در گروه شاهد ۷۴% بود) OR=۴.۰۴ (۹۵% CI: ۱.۷۹-۹.۰۷۷) شایع ترین یافته پاتولوژی در گروه مورد به ترتیب اتصال غیر طبیعی بند ناف (۵۶%)،OR=۱.۱۷ (۹۵% CI: ۱.۴۸-۲.۰۲) افزایش گره های سن سی شیال (syncytial knots) بیش از۳/۱ OR=۶.۴۱ (۹۵% CI: ۳.۳۸-۱۲.۰۸) تکروز بیش از ۱۰% OR=۴.۵۷ (۹۵% CI: ۱.۵۸-۱۳.۰۶)(۱۶%) و نواحی رسوب فیبرین بیش از ۳۰% اطراف ویلوس ها (۷۰%) OR=۷.۹۷ (۹۵% CI: ۲.۸۶-۱۲.۹۹) بود.بحث ابتلا مادر به هیپرتانسیون احتمال تولد نوزاد کم وزن را تا ۹,۶۵ برابر جمعیت نرمال بالا می برد. یافته های پاتولوژیک ماکروسکوپی و میکروسکوپی جفت به طور مشخص با افزایش خطر تولد نوزاد کم وزن (۴.۰۴ برابر) مرتبط می باشد که در صورت توام بودن هیپرتانسیون در مادر احتمال وجود یافته های پاتولوژیک جفت به ۱۰۰% می رسد.

---

پیش زمینه و هدف: هرمافرودیتیسم (دو جنسی) واقعی نادرترین نوع اختلال در تمایز جنسیت است که با حضور هر دو بافت تخمدان و بیضه در یک فرد مشخص می شود. اکثر بیماران ظاهر مردانه دارند. فرمول کروموزومی شایع ۴۶ xx و شایع ترین فرم گنادی، ترکیب تخمدان- بیضه (Ovotestis) می باشد. تشخیص قطعی بر مبنای یافته های هیستولوژیک گنادها بوده و آزمایش اختصاصی دیگری برای افتراق این بیماری از سایر اختلالات جنسیت وجود ندارد. شرح حال: بیمار فردی ۲۲ ساله، با قیافه دخترانه به علت آمنوره اولیه مراجعه کرده است. در معاینه فاقد صفات ثانویه جنسی زنانه است. فرمول کروموزومی ۴۶ xy داشته و گنادهای بیمار به صورت ترکیب تخمدان- بیضه می باشد. بحث و نتیجه گیری: قیافه دخترانه و فرمول کروموزومی ۴۶ xy این بیمار از انواع غیرشایع بیماران مبتلا به دو جنسی واقعی است در حالی که گنادهای بیمار که به صورت ترکیب تخمدان- بیضه می باشند شایع ترین فرم مشاهده شده در این گروه از بیماران به مبتلا اختلال جنسیت می باشد.

---

رابدومیومای تیپ بالغین یک تومور خوش خیم می باشد که عمدتا در سروگردن دیده می شود و استثنائا در کره چشم گزارش شده است. در این مقاله یک مورد رابدومیومای تیپ بالغین کره چشم در یک خانم ۳۸ ساله که با تاری دید و پروپتوزیس خفیف چشم راست مراجعه کرده بود، معرفی می شود. جنسیت بیمار و محل گرفتاری از موارد نادر این بیماری است. درمان انتخابی، جراحی و خارج کردن کامل تومور است که به دلیل حدود مشخص تومور به راحتی قابل انجام است.

---

پیش زمینه و هدف: با توجه به روند رو به رشد اعتیاد در ایران مصرف داروهای غیرمجاز برای ترک اعتیاد و تسکین درد، سبب به وجود آمدن مشکلاتی برای مصرف کنندگان این داروها شده است به طوری که بسیاری از این مصرف کنندگان از وابستگی به آنها خبر می دهند. هدف از انجام این تحقیق بررسی وجود آلکالوییدهای تریاک، به خصوص مرفین و کدیین در داروهایی می باشد که به منظور تسکین درد و ترک اعتیاد در بازار داخل کشور موجود می باشد. مواد و روش: این بررسی در مورد بیش از ۲۰ نمونه از داروهایی که توسط مراجعان ناراضی ازمصرف داروهای فوق، به آزمایشگاه تشخیص مواد مخدر مرکز تحقیقات آزمایشگاه های رفرانس ایران تحویل گردید، انجام شده است. برای استخراج این داروها از روش مایع- مایع (Liquid-Liquid Extraction, LIE) استفاده شده (کلروفرم و -۲ پروپانل با نسبت ۱:۹) و تشخیص داروها با روش کروموتاگرافی نازک لایه، صورت پذیرفت. نتایج بررسی نتایج حاصل از کروماتوگرافی نازک لایه (TLC) نشان می دهد که این نمونه ها حاوی مرفین و کدیین می باشند به علاوه سایر ترکیبات مانند متادون و دی فنوکسیلات نیز در آنها یافت می شود. این داروها به اشکال دارویی کپسول، پودر و یا مایع قهوه ای رنگ هستند، محتویات این کپسول ها سفید و یا سیاه و دوده ای می باشند. بحث با توجه به روند رو به رشد اعتیاد و وجود داروهای غیرمجاز برای تریاک اعتیاد که مشکلات زیادی برای مصرف کنندگان این داروها به وجود آورده است، لزوم کنترل بیشتر مراکز فروش و استفاده صحیح و علمی از این داروها، آگاهی دادن به مصرف کنندگان در زمینه اثرات سوء این مواد و معرفی مراکز معتبر که به صورت علمی و صحیح مبادرت به ترک اعتیاد می نمایند ضروری به نظر می رسد.

---

پیش زمینه و هدف: هدف از این مطالعه کاستن تغییرات همودینامیک ایجاد شده در القای بیهوشی عمومی با استفاده از تزریق توام دو داروی هوشبر وریدی کتامین و پروپوفول می باشد. مواد و روش: در این مطالعه، ۶۰ بیمار ۴۰-۲۰ ساله در ۲ گروه ۳۰ نفری شاهد و مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. در شرایط یکسان، ابتدا فشار خون سیستولیک، دیاستولیک، متوسط شریانی و تعداد ضربان قلب بیماران پیش از تزریق هرگونه دارویی اندازه گیری شد (معیارهای پایه). در گروه شاهد برای القای بیهوشی از ۲ mg/kg کتامین وریدی و در گروه مطالعه، کتامین و پروپوفول هر کدام ۱ mg/kg استفاده شد. سپس معیارهای همودینامیک فوق در زمان های ۱ دقیقه بعد از القای بیهوشی، ۱، ۳، ۵، ۱۰ و ۱۵ دقیقه بعد از لوله گذاری داخل تراشه اندازه گیری شد. تغییرات حاصل در معیارهای اندازه گیری نسبت به حد پایه، به صورت درصد به دست آمده و سپس آنالیز گردید. یافته ها: در تمام موارد (به استثنای تغییرات مربوط به تعداد ضربان قلب)، تغییرات معیارهای قلبی عروقی ایجاد شده در گروه مطالعه در محدوده کمتر از ۲۰% و به شکل کاهش و در گروه شاهد در محدوده بیشتر از ۳۰% و به صورت افزایش بود (P<۰,۰۵).بحث و نتیجه گیری: در صورت عدم وجود منع مصرف کتامین و پروپوفول، در مواردی که تغییرات اندک همودینامیکی برای بیمار مطلوب باشد (مثل بیماران دچار ایسکمی میوکارد)، می توان جهت القای بیهوشی از مخلوط دو داروی کتامین و پروپوفول استفاده کرد.

---

پیش زمینه و هدف: اعتیاد به تریاک و مشتقات آن مثل مرفین، از جنبه های مختلف فردی، اجتماعی، جسمی، روانی و ... بررسی می شود. بخش مهمی از موارد مورد بحث در اعتیاد صحت و درستی آزمایش های تشخیص مرفین می باشد زیرا ارایه هر گونه پاسخ استباه موجب بروز مشکلات فراوان برای شخص آزمایش شونده و خانواده وی خواهد بود. هدف از این تحقیق، بررسی عملکرد آزمایشگاه ها و کیفیت روش های تشخیص مرفین در آزمایشگاه های تشخیص مرفین ادرار در سراسر کشور می باشد.مواد و روش: در اولین دوره (بهمن ۱۳۸۰) کنترل کیفی خارجی روشهای تشخیص مواد مخدر (مرفین) که توسط مرکز تحقیقات آزمایشگاه های رفرانس اجرا شد، بیش از ۹۰۰ نمونه ادرار لیوفیلیزه مجهول از نظر مواد مخدر تهیه و برای بیش از ۳۰۰ آزمایشگاه تشخیص مرفین در سراسر ایران (برای هر مرکز سه نمونه شامل نمونه منفی، مثبت و مثبت کاذب) ارسال شد. روش انجام آزمایش به گونه ای تنظیم شد که فرد آزمایش گر برای ارایه پاسخ صحیح آزمایش، نمونه ها را در دو مرحله مورد آزمایش قرار دهد. روش صحیح مورد انتظار این بود کهآزمایشگر با روشهای غربالی متداول، نمونه منفی را شناسایی و گزارش نموده، آن گاه با استفاده از روش های کروماتوگرافی، موارد مثبت شده را مورد آزمایش قرار دهد به این منظور که پاسخ مثبت واقعی و کاذب مشخص شده و نتیجه قابل قبول گزارش شود.یافته ها: بررسی نتایج اولین دوره کنترل کیفی آزمایشگاهای تشخیص مواد مخدر نشان می دهد که حدود %۳۶ این آزمایشگاه ها بدون انجام آزمایش تاییدی و فقط با توجه به نتیجه آزمایش غربالی، پاسخ آزمایش را اعلام می نمایند. حدود %۲۹ درصد از آزمایشگاه ها پاسخ های کروماتوگرافی را اشتباه گزارش نموده اند و ضمنا %۸ آزمایش های غربالی، نیز نادرست گزارش شده است.بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج اولیه مشاهده می شود تعداد زیادی از آزمایشگاه ها نیاز به کنترل و نظارت داشته، به علاوه از صحت و دقت روش های مورد استفاده این آزمایشگاهها نیز باید اطمینان حاصل نمود. از آنجایی که ارایه هر گونه پاسخ اشتباه ممکن است برای فرد آزمایش شونده (داوطلب ازدواج و استخدام، مشکوک ... ) و خانواده وی مشکلات فراوانی را به وجود آورد، نظارت و کنترل پی در پی صحت و درستی روش های تشخیص مرفین که در سراسر کشور مورد استفاده قرار می گیرد و ارایه روشهای تشخیصی استاندارد ضروری می باشد.

---

پیش زمینه و هدف: بررسی میکروسکوپی اسمیرهای سرویکوواژینال (پاپ اسمیر) نقش اساسی در شناسایی ضایعات پیش سرطانی و سرطانی گردن رحم ایفا می کند. طیف وسیعی از تغییرات در پاپ اسمیرها مشاهده می شود که تفسیر مراحل بینابینی آن که منجر به مشاهده سلول های تحت عنوان ASCUS می شود مشکل می باشد. ASCUS سلولی است که تغییرات بارزتر از تغییرات واکنشی داشته ولی فاقد ویژگی های خاص نئوپلازی داخل اپی تلیالی می باشد. مطالعات مختلف انجام گرفته نیز حاکی از آن است که در%۳۰- %۴۰ مواردی که در پاپ اسمیر ASCUS مشاهده شده بود در نمونه بیوپسی دیسپلازی موجود بوده است. هدف از این مطالعه تعیین پارامترهای سیتولوژیک مطمئن به منظور تعیین ماهیت واقعی سلول ASCUS بود. مواد و روش کار: در این بررسی حدودا چهار ساله کلیه پاپ اسمیرهای با گزارش ASCUS که بیوپسی بعدی آن ها نیز در دسترس بود با در نظر گرفتن۱۷ پارامتر مربوط به سیتوپلاسم و هسته سلول و زمینه اسمیر مورد بررسی مجدد میکروسکوپی قرار گرفت و اطلاعات حاصله با نرم افزار SPSS و روش آماری کای اسکوئر تجزیه و تحیل شد نتایج پس از تجزیه و تحلیل های آماری نتیجه گرفته شد که چهار پارامتر نامنظم بودن شکل هسته، بالا بودن هسته نسبت به سیتوپلاسم، واکوئلیزاسیون سیتوپلاسم و کثیف بودن زمینه اسمیر با حساسیت زیاد مطرح کننده دیسپلازی می توانند باشند. نتیجه گیری: در تعیین ماهیت واقعی سلول ASCUS توجه به مجموعه ای از پارمترها بیش از یک پارامتر خاص می توانند کمک کننده باشد. در عین حال تعیین ماهیت واقعی سلول ASCUS بر مبنای یک نمونه منفرد پاپ اسمیر مشکل بوده و نیاز به بررسی های کاملتری برای رفع ابهام موجود دارد.

---

پیش زمینه و هدف: D&C روش استاندار برای تشخیص ضایعات آندومتر می باشد که نیاز به بستری بیمار و بیهوشی دارد. این روش در برخی موارد عوارض در پی دارد. در مقابل، بیوپسی سرپایی آندومتر، بدون نیاز به بستری شدن و بیهوشی با هزینه و عوارض کمتر قابل انجام است. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان تطابق نتایج D&C با بیوپسی سرپایی می باشد تا در صورت مشاهده تطابق قابل قبول، از بیوپسی سرپایی به عنوان جایگزین D&C استفاده شود. مواد و روش کار: در این بررسی ۱۰۰ مورد از بیمارانی که از اسفند۱۳۸۱ در بخش کوثر (زنان و مامایی) بیمارستان شهید مطهری وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارومیه که ابتدا بیوپسی سرپایی و سپس D&C شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج هیستوپاتولوژی حاصل از هر دو روش مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: در۷۴,۷ % موارد، تطابق بین نتایج بیوپسی سرپایی و D&C وجود داشت. در۷۱.۹ % موارد بیوپسی و در۸۵.۳ % موارد D&C نمونه کافی به دست آمد. در۷۱ % مواردی که ضخامت آندومتر در سونوگرافی بیش از۵ میلی متر گزارش شده بود حجم نمونه حاصل از بیوپسی کافی بود. در ضخامت کمتر از۵ میلی متر، این رقم ۲۹% بود در موارد آندومتر پرولیفوراتیو، آندومتر ترشحی، هیپرپلازی و سرطان آندومتر، بیوپسی سرپایی از حساسیت و ویژگی بالا برای تشخیص برخوردار بود.بحث و نتیجه گیری: از ضخامت آندومتر می توان به عنوان معیاری برای تعیین روش نمونه گیری از آندومتر استفاده نمود. از طرفی در صورت مشاهده نتیجه ای غیر از آندومتر پرولیفراتیو، اندومتر ترشحی، هیپرپلازی و سرطان آندومتر برای اطمینان از صحت تشخیص بهتر است نتایج از بیوپسی با روش های دیگر تایید گردد.

---

پیش زمینه و هدف: اقدام به خودکشی عمل عمدی فرد، برای خاتمه دادن به زندگی خویش است که به روشهای گوناگون انجام می گردد. اجلاسیه سازمان جهانی بهداشت در سال ۱۹۹۶ خشونت و خودکشی را یک مساله مهم بهداشت عمومی اعلام کرد. در حال حاضر خودکشی یکی از ده علت مهم مرگ در جهان محسوب می گردد.این مطالعه با هدف تعیین میزان اقدام به خودکشی و توزیع خودکشی با توجه به ویژگیهای افراد، مکان و زمان تعیین عوامل موثر و نحوه اقدام به خودکشی در سطح استان آذربایجان غربی طراحی و اجرا گردیده است.مواد و روش ها: مطالعه به روش مقطعی و با اهداف توصیفی و تحلیلی در طول یک سال برای کلیه موارد اقدام به خودکشی انجام گردید. جهت دسترسی به داده های رخداد خودکشی، پزشکان، پرستاران، کارشناسان، کاردانان و بهورزان مراکز بهداشتی و درمانی و خانه های بهداشت و نیز مراکز پزشکی قانونی مشارکت کردند. تیم آموزش دیده پرسشگری به همراه روانشناسان جهت جمع آوری دادها اقدام نمودند. در این مطالعه از پرسشنامه ای مشتمل بر ۷۱ سوال استفاده گردید. داده ها وارد برنامه نرم افزار SPSS شده با توجه به اهداف مطالعه فراوانی های مطلق، نسبی، میانگین و انحراف معیار محاسبه و جهت سنجش ارتباط بین عوامل موثر و رخداد خودکشی، از آزمون کای زوج استفاده و از سطح معنی دار ۰,۰۵، جهت تصمیم گیری استفاده شد.یافته ها: میزان بروز اقدام به خودکشی در استان، ۱۴۶ در یک صد هزار نفر، با توزیع جنسی ۳۵.۷ درصد مردان و ۶۳.۳ درصد زنان، بیشترین میزان اقدام به خود کشی با ۶۲.۱ درصد در گروه سنی ۱۵-۲۴ سال و کمترین با مقدار ۱.۴ درصد در افراد بالاتر از ۶۴ سال مشاهده گردید.۵۰.۴ درصد افراد خودکشی کننده مجرد، ۱۵ درصد بی سواد، ۱۹.۴ درصد ابتدایی، ۲۵.۹ درصد راهنمایی، ۳۵.۵ درصد دبیرستان و ۴.۲ درصد سواد دانشگاهی داشتند. ۷۵.۵ درصد اقدام کنندگان شهرنشین و ۲۴.۵ درصد روستایی بودند.بین میزان اقدام به خودکشی با توجه به ویژگیهای سنی، جنسی، محل زندگی، اشتغال، وضعیت، تاهل و نوع روش اقدام، ارتباط معنی دار مشاهده گردید.بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان می دهد اقدام به خودکشی به عنوان یک مشکل مهم بهداشت عمومی جامعه محسوب شده و توزیع آن با ویژگیهای مختلف از جمله گروه سنی، جنسی، شغلی، تاهل، محل زندگی و عوامل ایجادی تفاوت می نماید.لزوم توجه ویژه به این مشکل مهم بهداشت عمومی از جهت تحلیل عوامل و طراحی و اجرای برنامه های پیشگیری توصیه می گردد.

---

پیش زمینه و هدف: قرص های خوراکی پیشگیری از بارداری (OCP) روش موثری در کنترل جمعیت می باشند. طبق برخی بررسی های انجام گرفته مصرف OCP به مدت بیش از ۱ سال خطر دیسپلازی و کارسینوم در جای سرویکس را افزایش می دهد.

همچنین خطر سرطان مهاجم سرویکس بعد از ۵ سال مصرف مداوم ممکن است افزایش یافته و بعد از ۱۰ سال مصرف به ۲ برابر برسد. با وجود این نتایج حاصله در این زمینه قطعی نیست. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ضایعات داخل اپی تلیومی سنگفرشی سرویکس در مصرف کنندگان بیش از ۵ سال OCP و مقایسه آن با غیر مصرف کنندگان می باشد.

مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی روی ۵۰۰ زن ۵۰-۳۰ ساله انجام شده است. با مراجعه به پایگاه های تحقیقات جمعیتی شهرستان ارومیه ۲۵۰ نفر از افراد تحت پوشش با مصرف بیش از ۵ سال OCP به عنوان گروه مواجهه و ۲۵۰ نفر غیر مصرف کننده یا با مصرف کمتر از ۱ سال OCP، به عنوان گروه شاهد (غیرمواجهه) انتخاب شدند. بعد از تکمیل پرسشنامه، نمونه سیتولوژی سرویکس از تمام افراد فوق اخذ شد و بر اساس سیستم بتسدا (Be­thesda) گزارش شد. نتایج با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئر و لوجستیک رگرسیون مورد آنالیز قرار گرفت.

نتایج: در گروه مواجهه ۸/۲ درصد ASCUS و ۸/۰ درصد LSIL گزارش شد. در گروه شاهد ۸/۲ % ASCUS گزارش شد که با توجه به ۰۵/۰ P> ارتباط معنی دار به دست نیامد. در بین متغیرهای مورد مطالعه، ارتباط آماری معنی دار بین افزایش سیتولوژی غیر طبیعی سرویکس، با افزایش سن و مصرف فعلی در گروه مواجهه مشاهده شد.

بحث و نتیجه گیری: با توجه به عدم حصول رابطه آماری معنی دار بین مصرف طولانی مدت OCP با ضایعات داخل اپی تلیومی سنگفرشی سرویکس، مصرف این دارو به عنوان روش موثری برای پیشگیری از بارداری بدون ایجاد واهمه از عواض نئوپلاستیک سرویکس توصیه می شود. با این حال مطالعات گسترده مورد شاهدی جهت ارزیابی دقیق تر مصرف طولانی مدت OCP با ضایعات داخل اپی تلیومی سنگفرشی سرویکس به ویژه در مصرف کنندگان اخیر توصیه می شود.

---

پیش زمینه و هدف:�بی دردی داخل فضای جنبی با استفاده از بی حس کننده های موضعی یکی از روش های کنترل درد بعد از عمل می باشد، که در اعمال جراحی مربوط به قسمت فوقانی شکم، قفسه سینه یا ناحیه کلیه به کار می رود. در این مطالعه، ما اثر افزودن مورفین داخل فضای جنبی را در بهبود بی دردی با روش فوق بررسی کردیم.

مواد و روش ها:�۳۰ بیمار ASA I ۲۰ تا ۵۰ ساله که جهت اعمال جراحی الکتیو کلیه مراجعه کرده بودند، به طور تصادفی به دو گروه شاهد و مطالعه تقسیم شدند. در گروه مطالعه برای بی دردی بعد از عمل بوپیواکایین ۵/۰% همراه با مورفین و در گروه شاهد بوپیواکایین، همراه با سالین نرمال داخل فضای جنبی تزریق شد. بی دردی بعد از عمل (با استفاده از روش ارزیابی کلامی شدت درد) و میزان مورفین داخل وریدی مصرف شده در طول روز اول بعد از عمل، در دو گروه با هم  مقایسه گردید.

یافته ها:�میانگین ارزیابی کلامی شدت درد در طی ۶ ساعت بعد از عمل در گروه شاهد و مطالعه به ترتیب ۲۶/۲ و ۵۳/۱ بود (P<۰,۰۵). نتایج حاصل در ۱۲ و ۲۴ ساعت بعد از عمل نیز اختلاف معنی داری را نشان می دهند. میانگین مصرف مورفین سیستمیک (بر حسب میلی گرم به ازای کیــلوگـرم وزن بدن)، در گروه شاهد و مطالعه در ۲۴ ساعت بعد از عمل به ترتیب ۰۳۳/۰± ۱۱۷/۰ و۰۲۴/۰ ± ۰۹۶/۰ بود .(p>۰,۰۵)

بحث و نتیجه گیری:�افزودن مورفین به بوپیواکایین داخل فضای جنبی باعث بهبود کیفیت بی دردی در دوره ۲۴ ساعت اول بعد از عمل می گردد. اگر چه به نظر می رسد مصرف مورفین سیستمیک در طول ۲۴ ساعت اول بعد از عمل، تغییری نمی کند.

---

پیش زمینه و هدف: در بیماری­های کلیوی تغییر در متابولیسم عناصر کمیاب ممکن است تعادل سیستم دفاعی آنتی اکسیدان را تحت تاثیر قرار دهد و اثرات سمیspecies  راکتیو اکسیژن را تشدید کند از طرف دیگر عناصر کمیاب نظیر روی قسمتی از آنزیم­های آنتی اکسیدان نظیر سوپراکسید (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) می­باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر تجویز روی بر آنمی و استرس­های اکسیداتیو بیماران دیالیزی می­باشد.

روش کار: چهل و دو بیمار همودیالیزی در این کارآزمایی بالینی مورد مطالعه قرار گرفته بعد از پر کردن رضایت نامه بیماران در دو گروه به صورت تصادفی قرار گرفتند. گروه ۱: تعداد ۲۲ بیمار تحت درمان با اریتروپوئتین ۴۰۰۰ واحد در هفته�EPREX, CILAG AG international, Switzerland)) همراه با روی به صورت سولفات روی ۲۲۰ میلی گرم (حاوی ۵۰ میلی گرم روی) به مدت سه ماه قرار گرفتند. گروه دوم: (۲۰ بیمار) تحت درمان با اریتروپوئتین ۴۰۰۰ واحد در هفته بدون سولفات روی قرار گرفتند سایر داروهای دریافتی بیماران در دو گروه مشابه بودند. سطح سرمی روی قبل و بعد از مطالعه با اسپکتروفوتومتری اندازه گیری شدHb  و Hct نیز قبل از درمان و ماهانه به مدت سه ماه اندازه گیری شد. همچنین سطح سرمی مالونیل دالدئید (MDA) ، SOD ، GPX و توتال انتی اکسیدان TAO)) و CRP با حساسیت بالا در پایان مطالعه با روش­های استاندارد آزمایش شدند. در پایان مطالعه آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (T - TEST) به عمل آمد و P کمتر از ۰,۰۵ معنی دار در نظر گرفته شد.

یافته­ها: سن و جنس تفاوت قابل ملاحظه­ای بین دو گروه نداشت. افزایش معنی داری در سطح سرمی سولفات روی در پایان مطالعه وجود داشت (P<۰,۰۱). میانگین Hb و Hct به طور قابل ملاحظه­ای در بیماران تحت درمان با سولفات روی در پایان مطالعه افزایش یافت (P<۰,۰۵). تفاوت معنی داری در میزان SOD،TAO ، GPX وHCRP  بین دو گروه تحت درمان با سولفات روی و اریتروپوئتین و گروه تحت درمان با اریتروپوئتین� تنها وجود نداشت.

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تجویز روی منجر به افزایش قابل ملاحظه HB و Hct در بیماران دیالیزی بدون بهبودی قابل ملاحظه ای در استرس­های اکسیداتیو می­شود.

---

  پیش زمینه و هدف : انجام بی­حسی نخاعی گاهی با دشواری صورت می­گیرد. مطالعه حاضر جهت ارزیابی ارزش پیش بینی کننده متغییر­های مختلف بیمار به خصوص نشانه ­ های استخوانی پشت بیمار به عنوان عامل اصلی در دشواری انجام بی ­ حسی نخاعی صورت گرفته است.

  مواد و روش کار : تعداد ۱۹۰ بیمار در کلاس ASA II , I و بدون محدودیت سنی که تحت جراحی روی اندام تحتانی یا سزارین قرار می ­ گرفتند، در یک مطالعه مقطعی تحلیلی مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک، شاخص توده بدنی و score آناتومی مهره ­ های کمری آنها ثبت گردید. در هنگام انجام
بی ­ حسی نخاعی، فضای انجام بی­حسی و چگونگی انجام بی­حسی ثبت شده و مشکل بودن انجام بی­حسی نخاعی با کمک آنالیز داده­ها و با استفاده از آزمون Correlation coefficient, Spearman's rho بررسی گردید.

  یافته­ها : بررسی داده­ها نشان داد که بین Score آناتومیک ستون فقرات و دشواری انجام تکنیک بی­حسی اسپاینال، ارتباط مستقیم قوی وجود دارد
(Correlation coefficient = ۰,۷۵۰, p<۰.۰۱) . هر چند ارتباط بین وزن بیماران و درجه دشواری انجام بی­حسی نخاعی ضعیف بود
(Correlation coefficient = ۰,۳۳۰, p<۰.۰۱) ، ولی بین شاخص توده بدنی [۱] با درجه دشواری انجام بی­حسی نخاعی ارتباط مستقیم وجود داشت (Correlation coefficient = ۰,۴۶۶, p<۰.۰۱) و بین قد بیماران و درجه دشواری انجام بی­حسی نخاعی ارتباطی وجود نداشت
(Correlation coefficient = -۰,۰۱۳) .

  بحث و نتیجه گیری : به نظر می­رسد گنجاندن معاینه بالینی پشت بیمار در ارزیابی قبل از عمل بیماران براساس یک اسکور بندی مناسب و ثبت آن در پرونده همانند اسکور بندی Mallampati در لوله گذاری داخل تراشه مشکل، می­تواند در پیش بینی دشواری انجام بی­حسی نخاعی ارزشمند باشد.

---

  دکتر فریبا عباسی [۱] ، دکتر سیامک ناجی [۲] ، دکتر فردین میرزاطلوعی [۳] ، دکتر غلامرضا بهجتی [۴]

 

  تاریخ دریافت ۰۹/۰۲/۸۷ تاریخ پذیرش ۱۵/۰۸/۸۷

 

  چکیده

  آلکاپتونوری یک بیماری اتوزومی مغلوب بوده و ویژگی آن کاهش سطح هموژنتزیک اسید اکسیداز می­باشد . این کاهش منجر به بروز خصوصیاتی مانند تیرگی رنگ ادرار، اکرونوزیس به­معنی تغییر رنگ بافت­ها به­علت تجمع هموژنتزیک اسید در بافت همبند و نیز آرتروپاتی می­باشد .

  در این گزارش، بیمار ۶۲ ساله مبتلا به اکرونوزیس آلکاپتونوریک معرفی می­شود که با آرتروپاتی دژنراتیو مفاصل هیپ و زانو، ناهنجاری­های ستون فقرات مشابه اسپوندیلیت آنکیلوزان و سنگ­های کلیوی مراجعه کرده بود. برای بیمار جایگزینی مفصل هیپ انجام گرفت .

  کلید واژه­ها: آلکاپتونوری، اکرونوزیس، آرتروپاتی دژنراتیو

 

  مجله پزشکی ارومیه، دوره نوزدهم، شماره‌ چهارم، ص ۳۵۵-۳۵۳، زمستان ۱۳۸۷

 

  آدرس مکاتبه : دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، مرکز آموزشی درمانی امام خمینی، تلفن: ۰۹۱۴۱۴۵۲۳۵۲

E-mail: faribaak۲۰۰۲@yahoo.com

---

  [۱] استادیار پاتولوژی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، بیمارستان امام خمینی (نویسنده مسئول)

  [۲] استادیار پاتولوژی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، بیمارستان شهید مطهری

  [۳] دانشیار اورتوپدی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، بیمارستان امام خمینی

  [۴] متخصص پاتولوژی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، بیمارستان امام خمینی

---

  دکتر رحمان عباسی وش [۱] ، دکتر میرموسی آقداشی [۲] ، دکتر ابراهیم حسنی [۳] ، دکتر محمد شیروانی [۴]

 

  تاریخ دریافت ۳۰/۱۱/۸۷، تاریخ پذیرش ۱۰/۰۶/۸۸

 

  چکیده

  پیش زمینه و هدف: اغلب واحد­های خونی که به شکل رایج قبل از جراحی­های انتخابی به شکل کراس مچ شده ذخیره می­شوند، مورد استفاده قرار نمی­گیرند. این مطالعه با هدف بررسی عینی نتایج عادت مرسوم ذخیره خون قبل از جراحی­های انتخابی در بیمارستان­های امام خمینی و شهید مطهری شهرستان ارومیه انجام شده است.

  مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی در مدت حدود ۳ ماه تعداد واحدهای خون ذخیره شده کراس مچ شده و تزریق شده در ۲۹ نوع عمل جراحی، روی ۸۹۵ بیمار بررسی شد. معیارهای نسبت کراس مچ به انتقال خون، شاخص انتقال خون و احتمال انتقال خون به طور کلی و به تفکیک اعمال جراحی استخراج شد.

  یافته­ها: برای ۸۹۵ نفر بیمار مورد بررسی، در مجموع ۱۷۳۲ واحد خون کراس مچ شده ذخیره و از این تعداد، ۲۲۲ واحد خون در اتاق عمل به ۱۴۴ نفر بیمار تزریق شده بود. نسبت کل کراس مچ به انتقال خون و شاخص کل انتقال خون به ترتیب برابر با ۸/۷ و ۲۵/۰ بود. با استثنای اعمال جراحی گاسترکتومی و دبریدمان زخم سوختگی در مورد تمام اعمال جراحی، نسبت کراس مچ به انتقال خون بسیار بالاتر از حد قابل قبول (۵/۲) بود. همچنین بالاترین شاخص­های انتقال خون در اعمال جراحی گاسترکتومی، ازوفاژکتومی و جا اندازی باز شکستگی ساق پا بود.

  بحث و نتیجه گیری: روش رایج درخواست ذخیره خون برای اعمال جراحی انتخابی به شدت باعث دور شدن از معیارهای استاندارد می­شود. با رعایت اصول صحیح سفارش خون می­توان از میزان درخواست­های غیر ضروری، کمبود کاذب خون، فشار به مراکز انتقال خون، و افزایش ضایعات به میزان زیادی کاست. به نظر می­رسد، لازم است در روش ذخیره سازی خون قبل از جراحی­های انتخابی بازنگری جدی بعمل آید.

  کلید واژه­ها: انتقال خون، کراس مچ، جراحی انتخابی

 

  مجله پزشکی ارومیه، دوره بیستم، شماره‌ چهارم، ص ۳۰۶-۳۰۲، زمستان ۱۳۸۸

 

  آدرس مکاتبه: ارومیه، بلوار ارشاد، مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره)، گروه بیهوشی، تلفن: ۳۴۵۹۵۳۸-۰۴۴۱

Email: aghdashi@umsu.ac.ir

---

  ۱ دانشیار گروه بیهوشی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه

  ۲ استادیار گروه بیهوشی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه (نویسنده مسئول)

  [۳] استادیار گروه بیهوشی، دانشکاه علوم پزشکی ارومیه

  [۴] متخصص بیهوشی و مراقبت های ویژه، بیمارستان شهید عارفیان

---

پیش زمینه و هدف: هدف این مطالعه بررسی تاثیر استفاده از مونیتورینگ شاخص دوطیفی بر ریکاوری از بیهوشی و میزان مصرف کلی داروی پروپوفول بود.

مواد و روش کار: در یک مطالعه تصادفی آینده نگر چهار بیمار کاندید عمل جراحی الکتیو بای پس عروق کرونر به صورت تصادفی در دو گروه تحت مطالعه قرار گرفتند. برای ۲۰ بیمار پروپوفول با دوز هدف μg/kg/min  ۱۰۰ بدون توجه به  شاحص دوطیفی انفوزیون گردید. برای ۲۰ بیمار دیگر پروپوفول به صورت تیتره به‌منظور حفظ شاخص دوطیفی بین ۴۰ تا ۶۰ تجویز شد. فشار متوسط شریانی و شاخص دوطیفی در فاصله‌های زمانی مختلف ثبت شد.

یافته‌ها: اطلاعات دموگرافیک، عمل انجام شده، کاربرد هیپوترمی، مدت زمان بیهوشی، مدت عمل، و مدت بای پس قلبی ریوی در دو گروه مشابه بودند. هیچ کدام از بیماران در طی این بررسی زمان‌های یادآوری حین بیهوشی را ذکر نکردند. اگرچه مصرف پروپوفول در گروه مطالعه کم‌تر از گروه کنترل بود ولی این یافته از نظر آماری معنی‌دار نبود (mg/kg/hr ۹۵/۱ در گروه مطالعه در مقایسه با mg/kg/min ۵۹/۲ در گروه کنترل و ۰۵/۰< P) و زمان خروج لوله تراشه پس از عمل میان دو گروه نیز از نظر آماری دارای اختلاف معنی‌داری نبود.

بحث و نتیجه گیری: شاخص دوطیفی به‌عنوان مونیتورینگ عمق بیهوشی ابزار ارزشمندی است، ولی نمی‌تواند به عنوان راهنمای تجویز پروپوفول سودمند باشد. تحقیقات بیشتر در طی جراحی‌های دیگر و با زمان کوتاه‌تر توصیه می‌شود.

 مجله پزشکی ارومیه، دوره بیست و دوم، شماره سوم، ص ۲۵۴-۲۴۹، مرداد وشهریور ۱۳۹۰

---

پیش زمینه و هدف: برش بافتی یک روش با خطر بالا، با عواقب مهم می‌باشد و از آنجا که تشخیص آن می‌تواند عواقب جدی از نظر درمانی برای بیمار داشته باشد بالا بودن صحت و کنترل کیفی آن بسیار مهم است. هدف از این مطالعه بررسی صحت برش بافتی منجمد با مطالعه مجدد اسلایدها در مراکز آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه شامل بیمارستان‌های امام خمینی و شهید مطهری بود.

مواد و روش کار: در این مطالعه مقطعی، تمامی اسلایدهای مربوط به برش بافتی منجمد در مراکز آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۹ استخراج و توسط دو پاتولوژیست بازبینی شد. سپس هم‌خوانی نتایج برش‌های منجمد و برش‌های دائمی مورد بررسی قرار گرفت.

یافته‌ها: تعداد نمونه‌های نئوپلاستیک در بیمارستان امام خمینی ۱۵۵ و در بیمارستان شهید مطهری ۸۳ مورد بود. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی و صحت برش منجمد در بیمارستان امام خمینی به ترتیب ۶/۹۵درصد، ۱۰۰درصد، ۱۰۰درصد، ۵/۹۶درصد، ۷/۹۶درصد و در بیمارستان شهید مطهری ۱۰۰درصد، ۹۸درصد، ۲/۹۶درصد، ۱۰۰درصد و ۹/۹۸درصد بود. در مجموع، هشت مورد عدم هم‌خوانی وجود داشت که سه مورد (۵/۳۷%) به دلیل عدم تطابق ماکروسکوپی، یک مورد ( ۵/۱۲%) عدم تطابق میکروسکوپی و پنج مورد ( ۵/۶۲%) به دلیل عدم تطابق میکروسکوپی و هم عدم تطابق ماکروسکوپی بود.

نتیجه گیری: از آنجا که صحت گزارش شده برای برش منجمد در مطالعات مختلف ۵/۹۱درصد تا ۴/۹۷درصد می‌باشد نتیجه گرفته می‌شود تفسیر برش‌های منجمد در مراکز آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه با صحت قابل قبول انجام می‌گیرد.

 

---

پیش زمینه و هدف: استفاده از سلول‌های خون بند ناف به عنوان یک منبع غنی از سلول‌های بنیادی پنجره جدیدی به روی درمان‌های ترمیمی مبتنی بر سلول گشوده است. روش‌های متنوع زیادی برای جداسازی سلول‌های هسته‌دار خون بند ناف به کار گرفته شده است. هیدروکسی اتیل استارچ یک عامل القا سدیمانتاسیون گلبول‌های قرمز است که گزارش‌های متنوع و گاهاً متضادی درباره غلظت بهینه و توانایی آن در کاهش تعداد گلبول‌های قرمز خون وجود دارد. بنابراین مطالعه حاضر به منظور تعیین شرایط و غلظت نسبی بهینه هیدروکسی اتیل استارچ، نیروی نسبی سانتریفوژ، دما و قطر لوله در راندمان جداسازی سلول‌های هسته‌دار خون بند ناف انجام پذیرفت.

مواد و روش‌ها: خون بند ناف از زنان با زایمان طبیعی جمع‌آوری شد. اثربخشی فرایند جداسازی از طریق شمارش سلولی و برآورد زیستایی سلول‌ها پس از هر مرحله جداسازی در غلظت‌های متفاوت هیدروکسی اتیل استارچ، قدرت‌های نسبی سانتریفوژ مختلف و دماهای متفاوت مورد ارزیابی قرار گرفت.

نتایج: میانگین کل درصد سلول‌های هسته‌دار جدا شده به ترتیب برای غلظت‌های ۵/۰، ۱/۱، ۸/۱ و ۵/۲ درصد هیدروکسی اتیل استارچ معادل ۸/۶۶، ۳/۷۳، ۱/۷۵، ۹/۷۶ و ۹/۶۹ درصد بود. بیشترین میزان سلول‌های هسته‌دار در نیروی نسبی سانتریفوژ g۵۰ و در دمای ۲۲ درجه سانتی‌گراد جدا سازی شد. سدیمانتاسیون خون آمیخته با ۵/۲ درصد هیدرکسی اتیل استارچ در زمان‌های ۳۰، ۶۰ و ۹۰ دقیقه به ترتیب منجر به جداسازی ۵۷، ۶۳ و ۶۴ درصد کل سلول‌های هسته‌دار خون بند ناف شد.

بحث و نتیجه گیری: تعداد کل سلول‌های هسته‌دار و گلبول‌های قرمز در موفقیت فرایند پیوند خون بند ناف نقش اساسی را ایفا می‌کند. در این مطالعه بیشترین میزان جداسازی سلول‌های هسته‌دار ۷۶ درصد با کاهش ۹۰ درصدی گلبول‌های قرمز بود که در شرایط سانتریفوژ با نیروی نسبیg ۵۰ به مدت ۱۰ دقیقه در غلظت ۵/۲ درصد هیدرکسی اتیل استارچ بدست آمد. مطالعات بیشتر به منظور بررسی اثرات سایر عوامل در میزان سدیمانتاسیون گلبول‌های قرمز به منظور جداسازی سلول‌های هسته‌دار لازم است.

 

---

پیش‌زمینه و هدف: عفونت ادراری یکی از شایع‌ترین علل عفونت‌های کودکان بوده VUR (ریفلاکس ادرار از مثانه به حالب) یکی از ریسک فاکتورهای ماژور برای عفونت ادراری مکرر می‌باشد که می‌تواند منجر به اسکار کلیه شود. روش‌های تشخیصی که در حال حاضر برای تشخیص VUR انجام می‌شود شامل VCUG، (سیستو گرافی با ماده حاجب) و DRC (سیستوگرافی با ماده ایزوتوپ) می‌باشد. در مورد اینکه کدام‌یک از این روش‌ها حساس‌تر است اختلاف‌نظر وجود دارد. در این تحقیق هدف این است که نقش DRC زمانی که کودک در VCUG قبلی VUR نداشته و نیز نقش VCUG در کودکی که قبلاً DRC شده و VUR نداشته بررسی شود.

مواد و روش کار: در این مطالعه‌ی تحلیلی ۶۰ کودک (۱۲۰ واحد کلیه) مبتلا به عفونت ادراری راجعه در سنین ۶ ماه تا ۱۴ سال مراجعه‌کننده به درمانگاه نفرولوژی اطفال بیمارستان شهید مطهری وارد مطالعه شدند. در گروه اول ۳۴ کودک (۶۸ واحد کلیه) که قبلاً تحت VCUG قرارگرفته بودند و VUR نداشتند توسط DRC ازنظر VUR بررسی شدند و در گروه دوم ۲۶ کودک (۵۲ واحد کلیه) نیز که در بررسی اولیه با DRC ازنظر VUR منفی بودند تحت VCUG قرار گرفتند. همه کودکان درنهایت جهت تعیین اسکار کلیه تحت DMSA قرار گرفتند. نتایج با استفاده از ابزارهای آماری مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: از بین ۶۰ کودک مبتلا به عفونت ادراری،۱۳ نفر پسر (۷/۲۱درصد) و ۴۷ نفر دختر (۳/۸۷درصد) بودند. میانگین سنی برابر ۷/۴ سال بود. از ۶۸ واحد کلیه که قبلاً به‌وسیله VCUG بررسی‌شده و VUR نداشته‌اند در بررسی مجدد DRC قادر بوده ۳۷ مورد (۵۴/۵درصد) VUR را نشان دهد درحالی‌که از ۵۲ واحد کلیه که در بررسی اولیه با DRC، VUR گزارش نشده بود VCUG تنها ۷ مورد (۱۳/۵درصد) VUR کشف نشده با DRC نشان داده شد. با توجه به تفاوت معنی‌دار آماری بین دو روش فوق می‌توان دریافت که DRC دارای قدرت بالاتری برای تشخیصی VUR کشف نشده دارد. از ۱۲۰ واحد کلیه موردبررسی ۷۰ واحد اسکار در کلیه داشتند که برابر ۵۸/۵درصد می‌باشد و از این ۷۰ مورد دارای اسکار ۴۳ مورد ۶۱/۵ درصد ازنظر VUR مثبت بودند. نتایج نشان می‌دهد که به‌صورت معناداری در کودکانی که اسکار در DMSA داشته‌اند VUR نیز وجود داشته است.

بحث و نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت که با تکرار DRC یا VCUG در کودکان با عفونت ادراری مکرر که در سیستوگرافی اولیه VUR نداشته‌اند احتمال کشف VUR وجود داشته و در این راستا DRC ارزش بیشتری در مقایسه با VCUG ایفا می‌کند و همچنین اگر DMSA اسکار Significant را نشان دهد تکرار سیستوگرافی احتمال کشف VUR را بالا خواهد برد.

 

---

پیش‌زمینه و هدف: سرطان پستان از نوع گسترده از شایع‌ترین سرطان در زنان جهان است. بنابراین، بسیاری از کشورها به جهت تشخیص سرطان در مراحل اولیه برنامه‌های غربالگری را شروع کرده‌اند. به‌منظور تشخیص سرطان پستان به‌صورت سه‌بعدی با استفاده از بردارهای پشتیبان از فرضیه تشخیص جسم دفن شده استفاده گردیده است. فرستنده‌ها و گیرنده‌ها در قسمت بالای پستان قرار می‌گیرند. هر فرستنده موج الکترومغناطیسی تک‌رنگ را تشعشع می‌کند. تومورها داخل بافت پستان (خروجی) و مقادیر مربوط به میدان الکتریکی جمع‌آوری‌شده توسط گیرنده‌ها (ورودی) می‌باشند.

مواد و روش‌‌ها: یک هندسه مسطح پیشنهادی را در نظر بگیرید، به‌طوری‌که در آن یک بیمار به پشت خوابیده و پستان به‌طور طبیعی پهن شده است. بافت سرطانی به‌صورت یک شبکه مشبک سه‌بعدی از سلول‌های طبقه‌بندی‌شده در نظر گرفته می‌شود. به دلیل اینکه بافت پستان را بتوان با درجه بالایی از دقت به‌صورت محیط خطی در نظر گرفت، سیگنال‌های دریافتی در فرکانس تک‌رنگ می‌باشند. اختصاص دادن یک احتمال پسین متعلق به یک بافت بدخیم با در نظر گرفتن میدان الکتریکی مناسب است.

بحث و نتیجه‌گیری: نتایج بر روی داده‌های الکترومغناطیسی مرکب از مواد مصنوعی با استفاده از روش المان محدود و روش‌های لایه‌های کاملاً تطبیقی انجام پذیرفته است. همچنین محیط‌های نویزی برای شبیه‌سازی واقعی اندازه‌گیری سیگنال در نظر گرفته شده است. محدوده‌هایی برای پارامترهای مدل با کمترین تعداد بردارهای پشتیبان انتخاب می‌شود. تقریباً تمامی نمونه‌ها در مجموعه آموزش به بردارهای پشتیبان تبدیل می‌شوند. با معیارهای مختلف بهترین مدل انتخاب می‌شود. موقعیت‌های واقعی تومور با مربع‌های سفید برجسته مشخص می‌شوند. وابستگی قابلیت پیش‌بینی در عمق موقعیت تومور قابل‌مشاهده نیست مگر اینکه تومور دقیقاً زیر لایه پوست قرار بگیرد. همچنین باید یادآور شد که منبع تشعشعی منفرد (دوقطبی) در این کار استفاده شده است. احتمالاً تابش حوزه در امتداد محورهای افقی که توسط یک دوقطبی ایجاد می‌شود به میزان کافی همگن نیست لذا منابع تشعشعی چندگانه به‌عنوان روش بالقوه برای افزایش کیفیت پیش‌بینی پیشنهاد می‌گردند. نگاشت‌های احتمالی به‌دست‌آمده حاکی از این است که ناحیه اطراف تومور معمولاً به‌طور واضحی متفاوت از سایر مقادیر احتمالی می‌باشد.