---

پیش زمینه و هدف: امروزه استرس اکسیداتیو و رادیکال‌ های آزاد ناشی از آن به عنوان یک عامل مهم در پاتوژنی ناشی از دیابت شناخت می‌شود. در این مطالعه تاثیر پودر زنجبیل بر نفروپاتی ناشی از دیابت، ظرفیت آنتی اکسیدانتی پلاسما و پراکسیداسیون لیپید ها مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش‌: در مطالعه ۱۸ قطعه موش رت نر نژاد وستار با میانگین وزنی ۲۵۰±۲۰ گرم انتخاب شدند. ۱۶ قطعه از رت‌ ها با تزریق زیر صفاقی استرپتوزوتوسین (STZ) با دوز ۶۰ mg/kg دیابتی شدند. رت‌ ها به ۳ گروه ۸ تایی شامل گروه غیر دیابتی (ND) گروه دیابتی درمان نشده DNT و گروه دیابتی درمان شده با زنجبیل (D+G) تقسیم شدند. گروه دیابتی درمان شده با زنجبیل همراه با غذای مصرفی شبانه روزی پودر زنجبیل به میزان ۵% غذا دریافت می کردند. بعد از ۸ هفته تمام رت‌ ها با تزریق زیر صفاقی هیدرات کلرال ۱۰% به میزانcc ۰,۵‍‍ به ازای هر ۱۰۰ گرم وزن بدن بیهوش شدند از تمام رت‌ ها خون گیری از طریق قلب انجام گرفت و بعد از باز کردن حفره شکم کلیه‌ ها برداشته شدند و در محلول فرمالین بافری ۱۰% قرار گرفتند. پلاسما و گلبول‌ های قرمز نمونه‌ های خونی به وسیله سانتریفوژ کردن از هم جدا شدند. ظرفیت آنتی اکسیدانتی پلاسما به روش FRAP و میزان مالون دی آلدیید (MDA) غشا گلبول قرمز به عنوان شاخص پراکسیداسیون لیپید ها مورد سنجش قرار گرفتند. نمونه‌ های کلیوی نیز بعد از برش‌ گیری و رنگ‌ آمیزی، از نظر تغییرات ساختمان گلومرولی و توبولی و پرولیفراسیون سلول‌ های فوکال مورد مطالعه قرار گرفتند.یافته‌ ها: میزان MDA در موش‌ های سالم، دیابتی و دیابتی درمان شده با زنجبیل به ترتیب ۶.۶±۱۲۶.۴ و ۱۷.۲±۲۵۴.۲۶ و ۷.۴±۶۲.۰۴۸ نانومول برگرم هموگلوبین بود. در گروه دیابتی درمان شده با زنجبیل کاهش معنی‌ دار میزان MDA نسبت به دو گروه اول نشانگر کاهش پراکسیداسیون لیپید ها در این گرو هاست (P<۰.۰۱).ظرفیت آنتی اکسیدانتی نیز در سه گروه ذکر شده به ترتیب ۲۳.۳۳±۵۸۲.۷ ، ۲۳.۷۹±۵۸۶.۲ و ۱۹.۵۸±۷۶۳.۵ میلی مولار در لیتر بود. ظرفیت آنتی اکسیدانتی پلاسما در گروه درمان شده با زنجبیل نسبت به دو گروه اول افزایش معنی‌ دار نشان داد (P<۰.۰۵).در موش‌ های دیابتی درمان نشده پرولیفراسیون منتشر گلومرولی و تورم سلولی منتشر و تغییرات هپارینه مشاهده شد. همچنین دارای دیواره عروق ضخیم بودند. این تغییرات درموش‌ های رت تحت درمان با زنجبیل تخفیف محسوس نشان می‌دهند.بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که پودر زنجبیل سبب کاهش پراکسیداسیون لیپید ها، افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانتی پلاسما و تخفیف نفروپاتی کلیوی می‌شود.

---

چکیده پیش زمینه و هدف: آترواسکلروز عامل اصلی ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی می باشد و عفونت ها از جمله آلودگی به هلیکوباکتر پیلوری در ایجاد آترواسکلروز دخالت دارند. در این تحقیق میزان شیوع آلودگی به هلیکوباکتر پیلوری با وجود عوامل زمینه ساز آترواسکلروز و تاثیر این عوامل در مقدار سرمی لیپیدها و لیپوپروتئین ها نیز مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش کار: IgG اختصاصی هلیکوباکتر پیلوری ارزیابی شد و مقدار سرمی تری گلیسرید، کلسترول، LDL-C ، HDL-C، vLDL-C و نسبت کلسترول به HDL-C در نمونه های سرم ۱۰۰ بیمار مبتلا به آترواسکلروز عروق کرونر و ۸۹ نفر از افراد سالم به عنوان گروه کنترل اندازه گیری گردید. یافته ها: سرم ۶۸ درصد از بیماران و ۵/۴۹ درصد از افراد کنترل از نظر آلودگی به هلیکوباکتر پیلوری مثبت بود (۰۵/۰p<). نتایج تفاوت معنی داری را از نظر سن میان مردان و زنان در بیماران و گروه کنترل نشان نداد. شاخص توده بدنی در بیماران و گروه کنترل تفاوت معنی داری را نشان نداد (۰۵/۰p>). ولی در مقدار میانگین سطح سرمی لیپیدها و لیپوپروتئین ها در بیماران با آترواسکلروز عروق کرونری در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنی داری وجود دارد(۰۵/۰p<). اندازه گیری IgG هلیکوباکتر پیلوری نشان داد که در افراد دارای سابقه بیماری معده در مقایسه با افراد بدون سابقه بیماری، تفاوت معنی داری در سطح سرمی IgG هلیکوباکتر پیلوری در مبتلایان به آترواسکلروز عروق کرونر وجود دارد (۰۵/۰p<). بحث و نتیجه گیری:. نتایج این تحقیق نشان می دهد که از بین عوامل زمینه ساز، سطح سرمی IgG اختصاصی هلیکوباکتر پیلوری تنها در بیمارانی که سابقه بیماری معده داشتند نسبت به گروه کنترل بیشتر بود یعنی بیماریهای معده ای می توانند زمینه ساز تشکیل آتروم و در نهایت بروز بیماری های قلبی شوند. با توجه به نتایج متناقضی که در گزارش های مختلف وجود دارد، مطالعات بیشتری لازم است تا اثرات هلیکوباکتر پیلوری بر ریسک ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی مشخص گردد. پیدا کردن رابطه واقعی بین هلیکوباکتر پیلوری و فاکتورهای خطر قلبی و عروقی امکان دارد یکی از راه های مهم در تلاش برای کاهش دادن میزان ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی باشد. کلید واژه ها: هلیکوباکتر پیلوری، آترواسکلروز، لیپید، بیماری قلبی و عروقی مجله پزشکی ارومیه، دوره بیست و یکم، شماره‌ اول، ص ۲۳-۱۷، بهار ۱۳۸۹ آدرس مکاتبه: ارومیه دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، دانشکده پزشکی، گروه بیوشیمی ، تلفن:۲۷۷۰۹۶۹- ۰۴۴۱ E-mail:mhansari۱@hotmail.com

---

پیش زمینه و هدف: سندرم متابولیک مجموعه‌ای از اختلالات متابولیکی است که منجر به بیماری‌های قلبی - عروقی می‌شود. سطح بیومارکرهای عملکرد اندوتلیال و پروفایل لیپیدی، شاخص‌های مهمی در برآورد خطر بیماری‌های قلبی- عروقی به شمار می‌روند. در این تحقیق، هدف بررسی تأثیر جنسیت روی عملکرد اندوتلیال و پروفایل لیپیدی است.

مواد و روش کار: ۷۷ بیمار مبتلا به سندرم متابولیک (۵۹ نفر زن، ۱۸ نفر مرد) طبق معیار Adult Treatment Panel III (دارای ۳ مورد از ۵ مورد اندازه دور شکم بالا، تری گلیسرید بالا، فشار خون بالا، گلوکز خون ناشتای بالا و HDL-c پایین) انتخاب شدند. از روش الایزا و بیوشیمیایی، برای سنجش فاکتورها استفاده شد.

یافته‌ها: شاخص توده بدن (زنان: kg/m^۲ ۹۷/۴ ± ۵۶/۳۴ مردان: kg/m^۲۰۱/۳ ± ۲۲/۳۰) و اندازه دور شکم (زنان: cm۵۲/۱۰ ± ۱۸/۱۱۰ مردان: cm ۶۵/۵ ± ۰۶/۱۰۵) در زنان بیشتر از مردان است (۰۵/۰> .(p ولی در شاخص‌های بیوشیمیایی (تری گلیسرید، کلسترول، گلوکز خون ناشتا، LDL-c و HDL-c) تفاوت معنی‌داری نداشتند. مقدار اندوتلین–۱ (زنان: pg/ml۲۲/۲ ± ۷۷/۲ مردان: pg/ml ۰۱/۱ ± ۵۶/۱) در زنان به طور معنی‌داری بیشتر از مردان است (۰۴۶/۰=P). مقدار نیترات (NO_۳^-)، Intercellular adhesion molecule (ICAM-۱) ، -Eسلکتین و نیتریت (NO_۲^-) در دو گروه مشابه هستند (۰۵/۰< (p.. در زنان همبستگی مثبت بین فاکتورهای اندوتلیال وجود دارد.

بحث و نتیجه گیری: زنان سندرم متابولیکی چون بافت چربی بالاتری نسبت به مردان سندرم متابولیکی دارند، احتمالا در زنان فاکتورهای التهابی آزاد شده از بافت چربی نقش اصلی در ایجاد اختلال عملکرد اندوتلیال دارد.

 

---

پیش زمینه و هدف: گاستریت التهاب معده است و عوامل متعدد باعث ایجاد گاستریت می‌شوند، یکی از عوامل اصلی ایجاد گاستریت مزمن ابتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری به صورت مزمن است که به شکل گونه‌های فعال اکسیژن می‌تواند واسطه مهمی در تخریب پروتئین‌ها، لیپیدها و DNA باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثرات هلیکوباکترپیلوری بر روی مالون دی آلدهید (MDA)، گلوتاتیون احیا (GSH)، گلوتاتیون اکسید (GSSG) و توتال آنتی اکسیدانت (TAC) در بیماران گاستریت مبتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری به صورت مزمن است.

مواد و روش کار: در این مطالعه بیوپسی معده ۱۵۰ نفر از بیماران مشکوک مبتلا به هلیکوباکترپیلوری از طریق آندوسکوپی از جدار معده به دست آمد. تست اوره آز و PCR بر روی بیوپسی ها انجام گرفت، ۶۸ بیمار گاستریت مبتلا به عفونت هلیکوباکترپیلوری در سنین بین۵۰-۳۰ (زن و مرد) به عنوان گروه بیمار و تعداد ۶۸ نفر هلیکوباکترپیلوری منفی با علایم گاستریت به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند.

یافته‌ها: میزان MDA به طور معنی‌دار در گروه بیمار در مقایسه با گروه کنترل افزایش داشت (۰۵/۰ p<). میانگین ± انحراف استاندارد GSH و TAC در گروه بیمار به طور معنی‌داری در مقایسه با گروه کنترل کاهش نشان داد (۰۵/۰ p<). هم چنین نتایج حاصل از آنالیز میانگین ± انحراف استاندارد GSSG افزایش معنی‌دار بین گروه بیمار و گروه کنترل از نظر GSSG نشان داد (۰۵/۰ p<).

بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که عفونت به هلیکوباکترپیلوری باعث تغییرات در سیستم اکسیداتیو استرس می‌شود که آن نیز سبب خطر ابتلا به سایر بیماری‌ها از قبیل اختلالات در چربی‌ها و بیماری‌های قلبی و عروقی را افزایش می‌دهد.

 

---

  پیش زمینه و هدف: اختلال عملکرد اندوتلیال مشخصه مراحل اولیه بیماری‌های قلبی و عروقی بوده. که در شرایط فشار خون بالا، اختلالات لیپیدی و مقاومت به انسولین مشخص می‌شود. مقاومت به انسولین از مشخصه‌های اختلالات متابولیکی و اختلال عملکرد اندوتلیال می‌باشد. در این مطالعه هدف بررسی تأثیر اختلالات گلوکز روی بیومارکرهای عملکرد اندوتلیال و شاخص‌های بیوشیمیایی در بیماران سندرم متابولیک می‌باشد.

  مواد و روش کار : ۸۰ بیمار مبتلا به سندرم متابولیک ( MS ) طبق معیار Adult Treatment Panel III انتخاب شدند. همین افراد به دو گروه، بیماران MS دارای قند خون ناشتای ( FBS ) ≤ mg/dl ۱۰۰ (۳۶ نفر ) و FBS < mg/dl ۱۰۰ (۴۴ نفر) تقسیم شدند. جهت بررسی عملکرد اندوتلیال از سنجش ICAM-۱ ، اندوتلین –۱، E - سلکتین، NO_۲^- و NO_۳^- استفاده شد.

  یافته‌ها : میانگین سن بیماران MS با قند ≤ ۱۰۰ mg/dl : ۸۲/۸ ± ۵۸/۵۱ سال بیشتر از بیماران MS با قند < mg/dl ۱۰۰: ۴۶/۱۰± ۷۷/۴۶ سال (۰۳۱/۰= (P بود. ولی در HDL-c ، کلسترول و LDL-c تفاوت معنی‌داری نداشتند. مقدار E - سلکتین بیماران MS با قند mg/dl ≤ ۱۰۰ ng/ml : ۸۱/۴± ۶۷/۱۱ به طور معنی‌داری بیشتر از بیماران MS با قند < mg/dl ۱۰۰، ng/ml ۴۱/۴ ± ۶۱/۹ ) ۰۴۹/۰ (p= است. مقدار ICAM-۱ و اندوتلین –۱ دو گروه با هم تفاوت معنی‌داری نداشتند (۰۵/۰< p ). در بیماران با قند ≤ mg/dl ۱۰۰: مقدار NO_۳^- ۳۰/۶ ± ۹۶/۱۶ و مقدار NO_۲^- ۶۷/۴ ± ۸۵/۱۵ uM به طور معنی‌داری کمتر از بیماران با قند < mg/dl ۱۰۰: مقدار NO_۳^- ۸۱/۱۰± ۲۵/۲۱ uM (۰۳۹/۰ p= ) و مقدار NO_۲^- ۴۱/۷± ۶۵/ ۱۹ uM (۰۱۰/۰ p= ) است.

  بحث و نتیجه گیری : در بیماران MS دارای FBS بالا، E - سلکتین بالاتر بوده و این عامل احتمالاً باعث اختلال عملکرد اندوتلیال می‌شود. احتمالاً اختلالات تحمل گلوکز می‌تواند در کاهش NO_۲^- و NO_۳^- در مبتلایان به MS دخیل باشد.

 

---

پیش زمینه و هدف: بیماری انسداد مزمن ریوی (COPD) به عنوان بیماری سیستمیک با التهاب مزمن در نظر گرفته می‌شود که حملات تشدید دارد. پیش‌بینی صحیح‌تر پیش آگهی می‌تواند به انتخاب بیماران و تداخلات درمانی لازم کمک کند.

فیبرینوژن که یک نشانگر التهاب است هدف این مطالعه ارزیابی ارزش فیبرینوژن برای پیشگویی پیامد در تشدید COPD است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه همگروهی بیمارانی که به علت تشدید حاد COPD در بخش ریه بستری شده بودند به دو گروه سطح فیبرینوژن پلاسما بالا (۴۰۰mg/dL ) و کمتر تقسیم شدند و از نظر طول مدت بستری و پیامد ثبت شد ناشی نیاز به انتقال به ICU، نیاز به انتوباسیون و ونتیلاسیون مکانیکی و مرگ در بیمارستان به عنوان پیامدهای بد پیگیری شدند ارتباط سطح فیبرینوژن پلاسما با پیامد با استفاده از t-test سنجیده شد.

یافته‌ها: .از ۵۴ بیمار ۱۵ بیمار پیامد بد ۳۹ بیمار پیامد خوب داشتند میانگین فیبرینوژن پلاسمادر بیماران با پیامد خوب mg/dL ۵۵/۹۶ ± ۶۷/۱۵۵ و در بیماران با پیامد بد  mg/dL ۴۳/۲۵۶ ± ۳۶/۵۳۰ بود (۰۰۱/۰= P).

میانگین طول مدت بستری در بیمارستان در بیماران با سطح فیبرینوژن بالای ۴۰۰mg/dL برابر با ۷/۱۳ روز و در بیماران با سطح فیبرینوژن کمتر از ۴۰۰mg/dL برابر۲/۵ روز بود (۰۰۱/۰ = P).

نتیجه گیری: که سطح فیبرینوژن پلاسما در زمان بستری با پیامد نامطلوب در بیماران با تشدید حاد COPD ارتباط دارد و می‌تواند به عنوان نشانگربرای پیش آگهی در بیماران با تشدید COPD به کار رود.

 

---

پیش زمینه و هدف: سرطان معده یکی از سرطان‌های شایع دستگاه گوارشی بوده که شیوع جهانی داشته و یکی از شایع‌ترین نوع سرطان‌ها در ایران می‌باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان شیوع تومورهای معده و محل انتشار آناتومیک آن‌ها با توجه به نمونه‌های پاتولوژی بیماران در ارومیه انجام گردیده است.

مواد و روش کار: جامعه آماری این مطالعه شامل تمام نمونه‌های ارسالی به آزمایشگاه پاتولوژی بیمارستان امام خمینی ارومیه بود که در یک دوره ۵ ساله ۱۳۸۶- ۱۳۸۱ مورد مطالعه قرار گرفت و پرونده‌های گزارش پاتولوژی آن‌ها در بخش پاتولوژی موجود می‌باشد. اطلاعات استخراج شده شامل سن، جنس، مصرف سیگار، نوع عمل جراحی، محل تومور و هیستوپاتولوژی تومور بود که با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: از ۴۵۲ نمونه گزارش پاتولوژی بیمار بررسی شده در این مطالعه، ۳۳۶ نفر مرد بودند. شایع‌ترین سن ابتلا به سرطان معده در مردان و زنان بالای ۷۰ سال و به ترتیب با فراوانی ۷/۴۲درصد و ۷۴/۳۴درصد مشاهده گردید. ۹/۳۳درصد از مردان و ۲۳درصد از زنان سیگار مصرف می‌کردند. از نظر نوع عمل جراحی، ۸۸درصد از بیماران تحت عمل بیوپسی و ۱۲درصد تحت عمل گاستروکتومی معده قرار گرفته بودند. از نظر هیستوپاتولوژی شیوع سرطان آدنوکارسینوم، سلول‌های سنگفرشی و راندسل به ترتیب ۵/۹۵درصد، ۰۴/۴درصد و ۴۶/۰درصد بوده و شیوع آدنوکارسینوم در مردان ۳ برابر زنان می‌باشد. انحنای کوچک، کاردیا، آنتروم، فوندوس و محل‌های مشترک به ترتیب با (۹/۳۵%)۱۵۵، (۴/۲۶%)۱۱۴، (۴/۱۹%)۸۴، (۳/۹%)۴۰ و (۲/۹%)۳۹ نمونه، فراوانی محل گرفتاری تومور را نشان می‌دهند.

بحث و نتیجه گیری: بر اساس مطالعه حاضر آدنوکارسینوم شایع‌ترین نوع سرطان معده در ارومیه بوده و شایع‌ترین محل انتشار آناتومیک آن انحنای کوچک و کاردیا می‌باشد.

 

---

پیش‌زمینه و هدف: میزان تغییریافته برخی از عناصر کمیاب و آنتی‌اکسیدان‌ها در بیماران مبتلا به دیابت مشاهده شده است. روی به‌عنوان یک ریزمغذی ضروری و آنتی‌اکسیدان، نقش مهمی را در عملکرد چندین آنزیم ایفا می‌کند. به نظر می‌رسد که تغییرات میزان روی یکی از فاکتورهای دخیل در پاتوژنز بیماری دیابت باشد. هدف از این مطالعه، بررسی میزان سرمی روی در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس نوع ۲ و بستگان درجه اول آن‌ها بود. همچنین همبستگی بین میزان قند خون ناشتا و میزان روی، مورد ارزیابی قرار گرفت.

 

 

مواد و روش کار: در این مطالعه ۴۶ مورد بیمار مبتلا به دیابت ملیتوس نوع ۲، ۴۶ مورد بستگان درجه اول آن‌ها و ۵۰ مورد کنترل سالم موردبررسی قرار گرفتند. غلظت سرمی روی توسط کیت رنگ سنجی (Biorex, UK) اندازه‌گیری شد. قند خون ناشتا با استفاده از کیت استاندارد (محصول شرکت پارس آزمون، ایران) مورد ارزیابی قرار گرفت.

 

 

یافته‌ها: میزان کاهش‌یافته روی (۰۰۱/۰=P) در بستگان درجه اول بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس نوع ۲ در مقایسه با گروه کنترل سالم به دست آمد. میزان قند خون ناشتا همبستگی منفی با میزان روی (۴۳۱/۰-r=، ۰۰۳/۰=(P در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس نوع ۲ داشت. اما میزان قند خون ناشتا با میزان روی (۰۲۴/۰r=، ۸/۰=(P در بستگان درجه اول بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس نوع ۲ همبستگی معنی‌داری نشان نداد.

 

 

نتیجه‌گیری: در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس نوع ۲ و بستگان درجه اول آن‌ها، متابولیسم روی تغییر کرده است که ممکن است عاملی برای افزایش خطر پیشرفت دیابت ملیتوس نوع ۲ در بستگان درجه اول باشد.

 

 

 

 

 

 

---

پیش‌زمینه و هدف: متابولیسم عناصر کمیاب متعددی مانند مس و آهن در دیابت ملیتوس تغییر می‌کند که ممکن است نقش مهمی در پاتوژنز و پیشرفت این بیماری داشته باشند. هدف از این مطالعه، بررسی همبستگی میزان سرمی مس و آهن با میزان قند خون ناشتا در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس نوع ۲ و بستگان درجه‌ی‌ اول آن‌ها بود.

مواد و روش‌ کار: مطالعه‌ی حاضر بر روی ۴۶ مورد بیمار مبتلا به دیابت ملیتوس نوع ۲، ۴۶ مورد بستگان درجه‌ی اول آن‌ها و ۵۰ مورد کنترل سالم هماهنگ ازنظر جنس و سن صورت گرفت. قند خون و عناصر مذکور به ترتیب با روش‌های استاندارد و رنگ سنجی در هر سه گروه اندازه‌گیری شدند. نتایج حاصل از طریق آزمون ANOVA یک‌طرفه با استفاده از نرم‌افزار آماری ۱۶SPSS  موردبررسی قرار گرفت. ضریب همبستگی پیرسون برای سنجش وابستگی بین متغیرها به‌کاربرده شد.

یافته‌ها: همبستگی مثبتی میان میزان قند خون ناشتا با میزان آهن در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس نوع ۲ (۶۵۰/۰r =، ۰۰۱/۰>P) و بستگان درجه‌ی اول آن‌ها (۳۷۶/۰r =، ۰۱/۰=P) وجود داشت. از سوی دیگر، در گروه‌های مذکور میان میزان قند خون ناشتا و مس همبستگی معنی‌داری نشان داده نشد.

نتیجه‌گیری: تغییرات غلظت آهن و مس در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس نوع ۲ و بستگان درجه‌ی اول آن‌ها، ممکن است به میزان قند خون به‌ویژه در مورد آهن، مرتبط باشد. پیگیری غلظت این عناصر در بیماران دیابتی و بستگان درجه‌ی اول آن‌ها به نظر می‌رسد که مفید باشد.

---

پیش‌زمینه و هدف: سندرم جریان آهسته‌‌ی کرونری(SCF) پدیده‌‌ای است که با آنژیوگرافی نرمال یا نزدیک به نرمال شریان کرونری همراه است که با جریان آهسته ماده حاجب تزریق‌شده به عروق کرونری شناخته می‌‌شود. اتیولوژی این بیماری ناشناخته است. نقص عملکرد اندوتلیال یکی از عوامل اصلی اتیولوژی بیماری SCF می‌‌باشد و نیتریک‌‌اکساید مشتق از اندوتلیوم عروق یکی از فاکتورهای بیوشیمیای اصلی در تنظیم تونیسیته عروقی می‌‌باشد.هدف این مطالعه بررسی غلظت سرمی نیتریک اکساید در بیماران SCF می‌‌باشد.

مواد و روش‌‌ها: این مطالعه به‌صورت موردی-شاهدی بوده و ۳۰ بیمار SCF ۷۶-۳۵ ساله (۸۳/۱۱± ۵۳ سال) و ۳۰ کنترل که ازنظر سن(۸۹/۱۱±۳۷/۵۱ سال)، جنس و BMI با گروه بیماران SCF مطابقت داشتند، مورد ارزیابی قرار گرفتند . از هر یک از افراد بیمار و کنترل ۳ سی‌‌سی نمونه خون وریدی در لوله‌‌های ژلدار جمع‌‌آوری گردید. اندازه‌‌گیری غلظت سرمی NO با استفاده از روش الیزا انجام گرفت.

یافته‌‌ها: میانگین مقادیر نیتریک اکساید در گروه کنترلmol/Lµ۹۹/۷±۰۴/۱۸ و در بیماران مبتلا به SCF، mol/Lµ ۳۱/۴±۹۳/۱۷ بود و میانگین نیتریک اکساید در بیماران SCF نسبت به گروه کنترل تفاوت آماری معنی‌‌داری را نشان نداد (۱۲۹/۰P=).

نتیجه‌‌گیری: با توجه به نقش نقص عملکرد اندوتلیال در پاتوژنز سندرم جریان آهسته‌‌ی کرونری و همچنین نبود رابطه‌‌ی آماری معنی‌‌دار ازنظر میانگین نیتریک اکساید بین گروه بیماران SCF و گروه کنترل در مطالعه حاضر، نیاز به بررسی نمونه‌‌ی بیشتر در این زمینه می‌‌باشد.

---

---

پیش‌زمینه و هدف: دیابت نوعی اختلال در سوخت‌وساز بدن است که با بالا بودن گلوکز خون و مقاومت به انسولین همراه است. پیوگلیتازون یکی از داروهای مؤثر در کاهش مقاومت به انسولین است و اثرات ضدالتهابی دارد. هدف از این کار تهیه نانوفیبرهای حاوی پیوگلیتازون و ارزیابی اثربخشی آن به‌عنوان سیستم کاشتنی زیر جلدی جهت کاهش میزان گلوکز خون است. اثر نانوفیبرهای حاوی پیوگلیتازون به‌عنوان پانسمان برای ترمیم زخم در مدل موش صحرایی دیابتی نیز بررسی شد.
مواد و روش کار: در این مطالعه برای ساخت نانوفیبرها از روش الکتروریسی استفاده شد. ساختار و خصوصیات فیبرها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی و طیف‌سنجی مادون‌قرمز تبدیل فوریه موردمطالعه قرار گرفت. اثرات کاشت زیرپوستی نانوفیبرها بر میزان گلوکز خون موش‌های صحرایی بررسی و با انسولین مقایسه شد. همچنین میزان تأثیرگذاری نانوفیبرها در ترمیم زخم‌های پوستی در موش‌های صحرایی دیابتی نیز مطالعه شد.
یافته‌ها: فرمولاسیون‌های تهیه‌شده در صورت استفاده به‌صورت کاشت زیرپوستی قادر به کاهش معنی‌داری در میزان گلوکز خون نشد. فرمولاسیون تهیه‌شده به‌صورت پانسمان اثرات مطلوبی را در مدل ترمیم زخم و سرعت بسته شدن آن نشان داد. این اثر ممکن است ناشی از خصوصیات ضدالتهابی دارو باشد. پانسمان به مقدار مطلوبی تشکیل لایه‌های اپیدرم و درم پوستی را تسریع داد.
بحث و نتیجه‌گیری: مطالعات هیستولوژی نشان داد که زخم‌های درمان شده با نانوفیبرهای حاوی پیوگلیتازون به علت داشتن اثرات ضدالتهابی، باعث تسریع در بهبود زخم در مدل‌های موش‌های صحرایی دیابت نوع یک شد. نانوفیبرهای حاوی پیوگلیتازون باعث تشکیل و تکامل فیبرهای کلاژن و بهبود شکل‌گیری لایه‌های اپیدرم و درم شده و همچنین باعث کاهش سلول‌های التهابی گردید. این سیستم دارورسانی موفق به کاهش معنی‌دار گلوکز خون در مدل‌های حیوانی نشد. دلایل احتمالی این مسئله شامل کم بودن غلظت داروی بارگذاری شده و محلولیت پایین دارو است.