---

پیش زمینه و هدف: توسعه بخش های مراقبت های ویژه (ICU) در سال های اخیر به اداره بهتر بیماری ها شدید و پیچیده، کمک شایانی کرده است. ارزشیابی مراقبت های انجام شده در بخش های ICU و بالا بردن کیفیت این مراقبت ها از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، این طرح در نظر دارد میزان مرگ و میر بیماران و سنجش کیفیت مراقبت های ارایه شده در بخش ICU را با استفاده از معیارهای APACHE III که معیار تایید شده در سطح جهانی است بررسی نماید.مواد و روش: در این بررسی ۲۰۲ نفر به روش نمونه گیری آسان از بیماران بستری شده در بخش ICU مرکز آموزشی درمانی امام خمینی (ره) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارومیه انتخاب شدند جمع آوری داده ها به وسیله تکمیل پرسشنامه های از قبل تنظیم شده APACHE III با استفاده از اطلاعات موجود در پرونده بیماران و مصاحبه از طریق همراه بیماران و انجام معاینات و آزمایش های مورد لزوم بود.نتایج میانگین سنی بیماران بستری ۳۹، ۶۰ سال بود.، ۵۹,۹% بیماران مرد که اکثریت آنها (۴۲.۶%) از اطاق های عمل یا ریکاوری به بخش ICU اعزام شده بودند. بیشترین افراد بستری شده (۸۶.۱%) را بیماران جراحی غیر اورژانس و داخلی تشکیل می دادند. در مجموع میزان مرگ و میر در بین بیماران بستری در بخش ICU ۴۳ نفر بود. میانگین نمره ۳۵.۴۸±۱۷.۸۶ APACHE III و میانه آن ۳۱.۵ بود.بحث و نتیجه گیری: پایین بودن نمره APACHE III در این مطالعه در مقایسه با مطالعات مربوط به بیماران بستری در بخش های آی.سی.یو کشورهای انگلیس و آمریکا نشان می دهد که میزان مرگ و میر به رغم نمره پایین APACHE III است که بیانگر کیفیت پایین مراقبت های انجام شده است.

---

پیش زمینه و هدف: سل به عنوان یکی از مهم­ترین بیماری­های عفونی کشنده در جهان مطرح است. در حدود یک سوم مردم دنیا با مایکو باکتریوم توبر کلوزیس آلوده هستند. ۹۵ درصد موارد ابتلا و ۹۸درصد موارد مرگ  ناشی از سل در کشورهای در حال توسعه اتفاق می افتد. این مطالعه به منظور بررسی شیوع عفونت سلی و مقایسه عوامل مرتبط درکارکنان درمانی و ستادی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه صورت گرفت.

مواد و روش کار : این مطالعه به روش مقطعی با اهداف تحلیلی  انجام شد. ۲۹۹ نفرازکارکنان درمانی مراکز آموزشی درمانی ارومیه (امام خمینی، مطهری، طالقانی)و ۱۱۰ نفر کارمند ستادی دانشگاه با روش نمونه گیری طبقه ای چند مرحله ای وارد مطالعه شدند. داده­ها با استفاده از آزمون­های آماری کای دو و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه تحلیل گردید.

یافته­ها: شیوع عفونت سلی در کارکنان درمانی ۵/۳۷درصد و در کارکنان ستادی ۱۸درصد بود که از لحاظ آماری نسبت ابتلا به عفونت در دو گروه متفاوت بود. شیوع عفونت سل در کارکنان بهداشتی درمانی با مواجهه بالا و کارکنان با مواجهه پایین از لحاظ آماری تفاوت معنی­داری نداشت. بین ساعت کار در هفته، سابقه واکسیناسیون BCG و اندازه اسکار BCG و همچنین جنسیت با اندازه اندراسیون PPD ارتباط معنی­داری مشاهده نگردید. بین افزایش سابقه کار در کارکنان بهداشتی درمانی و اندازه اندراسیون PPD همبستگی آماری معنی­داری وجود داشت.

بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که شیوع عفونت سل در کارکنان درمانی در مقایسه با کارکنان اداری به­طور معنی­داری زیاد می­باشد.

---

پیش زمینه و هدف: آسم شایع‌ترین بیماری مزمن کودکان است. نتایجی متفاوت در زمینه ارتباط تغذیه با شیر مادر و آسم کودکان گزارش شده است. هدف این مطالعه بررسی ارتباط طول مدت تغذیه با شیر مادر و خطر ابتلا به آسم در کودکان ۸-۲ سال شهرستان ارومیه می‌باشد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه با طراحی مورد – شاهدی در کودکان ۸-۲ سال در نیمه اول سال ۹۰-۸۹ انجام شد. گروه مورد (۲۰۰n=) با نمونه گیری در دسترس از بین مراجعه کنندگان به درمانگاه تخصصی مرکز آموزشی درمانی مطهری و مطب متخصص کودکان انتخاب شد. گروه شاهد (۴۰۰n=) با نسبت دو شاهد به ازای هر بیمار از بین کودکان با تشخیص سایر بیماری‌های غیرآلرژیک مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی مرکز آموزشی درمانی مطهری و مطب متخصص کودکان انتخاب و از نظر سن و جنس همسان گردید (همسان سازی گروهی). اطلاعات مرتبط با طول مدت تغذیه با شیر مادر و سایر متغیرها با استفاده از پرسش‌نامه عوامل خطر مرحله دوم طرح بین المللی آسم وآلرژی کودکان در مصاحبه با والدین کودکان جمع آوری شد. تأثیرالگوی تغذیه با شیر مادر بر خطر ابتلا به آسم بعد از تعدیل اثر سایر متغیرها در مدل رگرسیون لجستیک با استفاده از نرم افزار STATA۱۰ مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: طول مدت تغذیه با شیر مادر تا پایان دو سالگی با کاهش خطر ابتلا به آسم همراه بود، با این حال تداوم تغذیه با شیر مادر بعد از دو سالگی به شکل معنی‌داری با افزایش خطر ابتلا همراه بود ( ۰۱/۰,Pvalue: ۹۴/۴- ۲۲/۱ CI: ۹۵%، ۴۵/۲:OR). تغذیه انحصاری با شیر مادر به مدت کم‌تر از شش ماه و تغذیه با شیر مصنوعی قبل از شش ماهگی با افزایش خطر ابتلا در سن ۸-۲ سالگی همراه بود، اگرچه این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار نبود (به ترتیب ۴۰/۲- ۷۵/۰ CI: ۹۵%، ۳۴/۱:OR و۶۵/۱- ۷۴/۰ CI: ۹۵%، ۲۰/۱:(OR.

بحث و نتیجه گیری: تداوم تغذیه با شیر مادر تا پایان دو سالگی تأثیری در افزایش خطر ابتلا به آسم ندارد و تغذیه انحصاری با شیر مادر تا پایان شش ماهگی با کاهش خطر ابتلا به آسم در کودکان ۸-۲ سال همراه است.

 

---

پیش زمینه و هدف: مطالعات مختلفی در زمینه بررسی ارتباط سطح سرمی منیزیم با پش آگهی بیماران بستری در ICU صورت گرفته است. با توجه به اهمیت احتمالی هیپومنیزیمی در پیش آگهی بیماران این مطالعه انجام شد تا در صورت لزوم با اقدامات پیشگیرانه به کاهش هزینه‌های بیمارستانی از طریق بهبود سریع‌تر، کاهش طول مدت بستری و عوارض کمک کنیم.

روش کار: در این بررسی تعداد ۲۱۶ بیمار بستری در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان امام خمینی ارومیه در ۵ ماه اول سال ۱۳۹۰ مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران با مرگ مغزی، کومای عمیق، نارسائی پیشرفته ارگان‌های انتهایی و کانسر های پیشرفته از مطالعه خارج شدند. سطح سرمی منیزیم در بدو ورود به ICU ثبت و بیماران تا پایان بستری در ICU و بیمارستان پیگیری شدند. طول مدت بستری، میزان نیاز به تهویه مکانیکی و مرگ و میر احتمالی مشخص شد.

یافته‌ها: ۷۹ بیمار ( ۵۸/۳۶%) در بدو ورود به ICU سطح سرمی نرمال، ۶۹ نفر (۹۴/۳۱%) منیزیم پایین‌تر از نرمال و ۶۸ نفر ( ۴۸/۳۱ %) سطح سرمی بالاتر از نرمال داشتند. سطح سرمی منیزیم با طول باقی ماندن در ICU و طول مدت تهویه مکانیکی همبستگی معکوس داشت به طوری که ارتباط معنی‌داری بین سطح منیزیم و هر یک از آیتم‌های فوق وجود نداشت. میزان مرگ و میر در ICU با سطح منیزیم ارتباط معنی‌داری نداشت.

بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر و مطالعات پیشین می‌توان بیان داشت، کمبود منیزیم در بیماران بدحال بستری در ICU دیده می‌شود ولی با افزایش مرگ و میر و نتایج بالینی بد مرتبط نمی‌باشد و پزشکان باید در مواردی همچون سوء تغذیه و اختلال الکترولیتی بیماران شدیداً بدحال ICU هوشیار باشند.

 

---

---

پیش‌زمینه و هدف: تشدید حاد بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) Chronic Obstructive Pulmonary Disease به بدتر شدن وضعیت پایدار بیمار و تغییرات روزانه‌ی شرایط بیمار گفته می‌شود و با بدتر شدن تنگی نفس، سرفه، افزایش خلط و چرکی شدن خلط مشخص می‌گردد. مطالعه حاضر یک مطالعه همگروهی بوده که باهدف بررسی ارتباط بین سطح سرمی اسیداوریک بر پیامد بیماران با تشدید حاد بیماری انسدادی مزمن ریه که در بخش ریه بیمارستان امام خمینی ارومیه بستری می‌شوند انجام گرفته است.
مواد و روش‌ کار: تعداد ۷۹ نفر با بیماری انسدادی مزمن ریه با دامنه سنی ۹۲_۳۸ سال وارد مطالعه شدند. (n=۵۱)۶.۶۴ درصد از بیماران مرد و (۲۸=n) ۴.۳۵ درصد از بیماران زن بودند. از نمونه خون صبحگاهی بیماران سطح اسیداوریک اندازه‌گیری شده و در طی بستری، بیماران ازنظر سطح سرمی اسیداوریک با پیامدهای موردبررسی شامل بهبودی و ترخیص، اتصال به ونتیلاتور، انتقال به ICU و مرگ مورد ارزیابی قرار گرفته و ارتباط سطح سرمی اسید اوریک با تغییر در مقدار FEV۱ نیز بررسی شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها نشان داد که میانگین سنی بیماران در این مطالعه ۰۶.۱۵±۹۴.۶۲ سال و متوسط اسید اوریک و FEV۱ در بیماران به‌ترتیب ۵۰.۲±۱۶.۵ mg/dl و ۱۹.۰±۷۴.۰ لیتر بود. تفاوت معنی‌داری بین سطح سرمی اسید اوریک در بیمارانی که بهبود یافته و ترخیص شده‌اند (بیماران بدون رخداد نامطلوب) و بیمارانی که حداقل یکی از موارد (نیاز به وینتیلاتور، نیاز به ICU و یا مرگ) را داشته‌اند، مشاهده نشد. بین شدت بیماری (سطح FEV۱) و سطح سرمی اسید اوریک نیز ارتباط آماری معنی‌داری مشاهده نگردید.
بحث و نتیجه‌گیری: سطح سرمی اسید اوریک، هیچ‌گونه ارزش پیشگویی‌کننده‌ای در مورد پیش‌بینی پیامد بیماران بستری‌شده با تشدید حاد بیماری انسدادی مزمن ریه ندارد. همچنین سطح سرمی اسید اوریک مارکر مطمئنی برای تعیین شدت بیماری انسدادی مزمن ریه نمی‌باشد.