پیش‌زمینه و هدف: فلوراید مهم‌ترین ماده معدنی در پیشگیری از پوسیدگی‌های دندانی است. بخش زیادی از فلوراید دریافتی توسط انسان از آب آشامیدنی به دست می‌آید. در این مطالعه ارتباط بین میزان فلوراید منابع آب آشامیدنی با اندکس DMFT دانش‌آموزان مدارس راهنمایی شهر پیرانشهر و پلدشت واقع در استان آذربایجان غربی مورد بررسی قرار گرفته است.

روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی- مقطعی به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، اندکس DMFT بر اساس معیارهای سازمان بهداشت جهانی (WHO) در ۱۴۵ نفر (۷۵ پسر و ۷۰ دختر) از دانش‌آموزان مقطع راهنمایی مدارس پیرانشهر و ۱۳۰ نفر (۶۵ پسر و ۶۵ دختر) مدارس راهنمایی شهر پلدشت که همگی از آغاز تولد تاکنون در همان منطقه زندگی می‌کردند با معاینه توسط آینه و سوند در نور طبیعی تعیین گردید و برای جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه‌ای حاوی اطلاعات دموگرافیک و شدت فلوئوروزیس بر اساس طبقه‌بندی Dean گردآوری شد. میزان فلوراید منابع آب آشامیدنی پیرانشهر و پلدشت نیز از شرکت آب و فاضلاب شهرستان‌ها گرفته شد. به‌منظور بررسی و ارتباط بین غلظت فلوراید آب آشامیدنی و اندکس DMFT در دانش‌آموزان مدارس راهنمایی این شهر‌ها آزمون رگرسیون خطی مورداستفاده قرار گرفت.

یافته‌ها: غلظت فلوراید منابع آب آشامیدنی شهر پیرانشهر به‌طور میانگین ۱/۰ میلی‌گرم در لیتر (حداقل ۰۱۵/۰ و حداکثر ۱۸۵/۰ میلی‌گرم بر لیتر) بوده است و در پلدشت به‌طور میانگین ۳۵/۲ میلی‌گرم در لیتر (حداقل ۳۶/۱ و حداکثر ۴ میلی‌گرم در لیتر) بوده است. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد ارتباط ضعیفی بین غلظت فلوراید و شاخص DMFT در دانش‌آموزان مدارس پیرانشهر وجود دارد (ضریب همبستگی کمتر از ۰۳۵/۰) ولی این ارتباط در دانش‌آموزان مدارس شهر پلدشت بیشتر بوده است (ضریب همبستگی ۵۷۵/۰).

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد ارتباط معنی‌داری بین غلظت فلوراید منابع آب آشامیدنی و شاخص DMFT در دانش‌آموزان مورد مطالعه وجود نداشته است. پوسیدگی دندان‌ها در این مناطق می‌تواند ناشی عوامل دیگری مانند بهداشت دهان و دندان و استفاده از دهان‌شویه و همچنین سبک زندگی و... باشد که بایستی مورد مطالعه قرار گیرد.

پیش‌زمینه و هدف: هدف اصلی از انجام این مطالعه، بررسی میزان تأثیر انرژی فوتون‌های تابشی (۶ و ۱۵ مگاولت) و همچنین تعداد میدان‌های تابشی (۳ و ۴ میدان) بر توزیع دوز تومور و دوز دریافتی بافت‌های در معرض خطر در رادیوتراپی سرطان مثانه است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه از اطلاعات تصاویر سی‌تی‌اسکن ۱۲ بیمار مرد مبتلا به سرطان مثانه استفاده گردید. برای هریک از بیماران ۸ سناریوی مختلف تابشی (با انرژی‌های ۶ و ۱۵ مگاولت و بیناب‌های تابشی سه میدان و چهار میدان)، طراحی و دوز کلی ۶۱۰۰ سانتی گری (۴۵۰۰ سانتی گری لگن و ۱۶۰۰ سانتی گری مثانه) منظور شد. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از انرژی‌های ۱۵ مگاولت برای تابش کل لگن و مثانه با به‌کارگیری ۳ میدان تابشی به بیشینه یکنواختی و همگنی دوز در بافت تحت تابش می‌انجامد. همچنین استفاده از انرژی ۱۵ مگاولت برای تابش کل لگن و مثانه و به‌کارگیری ۴ میدان تابشی منجر به کاهش میانگین دوز تجمعی در پروستات و سر استخوان‌های ران می‌گردد. درعین‌حال به‌منظور کاهش دوز میانگین تجمعی رکتوم در پرتودرمانی مثانه، بهتر است از ۳ میدان تابشی با انرژی ۱۵ مگاولت برای لگن و ۶ مگاولت برای مثانه استفاده گردد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان‌دهنده تأثیر قابل‌توجه انتخاب مناسب انرژی فوتون و تعداد میدان‌های تابشی بر چگونگی توزیع دوز در بافت تومورال و همچنین دوز تجمعی بافت‌های در معرض خطر در پرتودرمانی سرطان مثانه می‌باشد.