دوره 30، شماره 4 - ( تیر 1398 )
جلد 30 شماره 4 صفحات 314-300 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران (نویسنده مسئول) ، a.tofighi@urmia.ac.ir
چکیده: (6073 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: فعالیت بدنی با تعدیل آنژیوژنز در بافت چربی، پروفایل متابولیکی کل بدن را تحت تأثیر قرار میدهد. لذا، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر 12 هفته تمرین تداومی با شدت متوسط بر مقادیر VEGF، PEDF و PAI-1 بافت چربی احشایی و زیر پوستی موشهای چاق بود.
مواد و روش کار: 15 سر موش نر نژاد ویستار، ابتدا به 2 گروه تغذیه با غذای پر چرب (10 سر) و تغذیه با غذای استاندارد (5 سر) تقسیم شدند. پس از 12 هفته، مجدداً گروه تغذیه با غذای پر چرب به 2 گروه تمرین تداومی با شدت متوسط و کنترل رژیم غذایی پر چرب تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 12 هفته، 5 جلسه در هفته و با شدت 60-50 درصد حداکثر سرعت اجرا شد. مقادیر VEGF، PEDF و PAI-1 بافت چربی زیر پوستی و احشایی به روش الایزا اندازهگیری شد. تجزیه و تحلیل دادهها با آزمون آماری t همبسته و ANOVA یک راهه انجام شد (05/0≥P).
یافتهها: 12 هفته رژیم غذایی پر چرب سبب افزایش معنادار و 12 هفته تمرین تداومی با شدت متوسط باعث کاهش معنادار وزن رتها شد. مقادیر VEGF چربی زیر پوستی و احشایی در گروه تمرین تداومی با شدت متوسط نسبت به گروه کنترل رژیم غذایی پر چرب افزایش معناداری داشت (008/0P=). مقادیر PEDF چربی زیر پوستی (001/0P=) و PAI-1 چربی احشایی (002/0P=) در گروه تمرین تداومی با شدت متوسط نسبت به گروه کنترل HFD کاهش معناداری داشت.
بحث و نتیجه گیری: تمرین هوازی با شدت متوسط اختلالات آنژیوژنزی ناشی از هایپرتروفی بافت چربی به ویژه بافت چربی احشایی که سبب ترشح فاکتورهای التهابی میشود را بهبود میبخشد که این عمل نقش به سزایی در کنترل تخریب متابولیکی چاقی دارد.
مواد و روش کار: 15 سر موش نر نژاد ویستار، ابتدا به 2 گروه تغذیه با غذای پر چرب (10 سر) و تغذیه با غذای استاندارد (5 سر) تقسیم شدند. پس از 12 هفته، مجدداً گروه تغذیه با غذای پر چرب به 2 گروه تمرین تداومی با شدت متوسط و کنترل رژیم غذایی پر چرب تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 12 هفته، 5 جلسه در هفته و با شدت 60-50 درصد حداکثر سرعت اجرا شد. مقادیر VEGF، PEDF و PAI-1 بافت چربی زیر پوستی و احشایی به روش الایزا اندازهگیری شد. تجزیه و تحلیل دادهها با آزمون آماری t همبسته و ANOVA یک راهه انجام شد (05/0≥P).
یافتهها: 12 هفته رژیم غذایی پر چرب سبب افزایش معنادار و 12 هفته تمرین تداومی با شدت متوسط باعث کاهش معنادار وزن رتها شد. مقادیر VEGF چربی زیر پوستی و احشایی در گروه تمرین تداومی با شدت متوسط نسبت به گروه کنترل رژیم غذایی پر چرب افزایش معناداری داشت (008/0P=). مقادیر PEDF چربی زیر پوستی (001/0P=) و PAI-1 چربی احشایی (002/0P=) در گروه تمرین تداومی با شدت متوسط نسبت به گروه کنترل HFD کاهش معناداری داشت.
بحث و نتیجه گیری: تمرین هوازی با شدت متوسط اختلالات آنژیوژنزی ناشی از هایپرتروفی بافت چربی به ویژه بافت چربی احشایی که سبب ترشح فاکتورهای التهابی میشود را بهبود میبخشد که این عمل نقش به سزایی در کنترل تخریب متابولیکی چاقی دارد.
نوع مطالعه: کارآزمایی بالینی |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزشی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |