دوره 28، شماره 12 - ( ماهنامه اسفند 1396 )
جلد 28 شماره 12 صفحات 825-817 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sari_Sarraf V, Nikoukheslat S, Niknam Z. RESPONSE OF IRISIN, INSULIN AND THE VISCERAL FAT TO MUSCLE MASS RATIO OF SEDENTARY OBESE WOMEN TO 8 WEEKS OF ENDURANCE AND CONCURRENT TRAINING. Studies in Medical Sciences 2018; 28 (12) :817-825
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-4310-fa.html
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-4310-fa.html
ساری صراف وحید، نیکوخصلت سعید، نیکنام زهرا. پاسخ آیریزین، انسولین و نسبت توده احشایی به عضلات بدن زنان چاق غیر فعال به هشت هفته تمرینات استقامتی و ترکیبی. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1396; 28 (12) :817-825
دانشگاه تبریز ، gloryofleaves61@yahoo.com
چکیده: (5179 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف:: امروزه در بسیاری از کشورها شیوع چاقی و دیابت نوع 2 به‌شدت افزایش یافته است و شیوع چاقی در بین زنان بیشتر از مردان می‌باشد. در همین راستا، اخیراً فرآورده‌ای جدید از سوی عضلات و بافت چربی به نام آیریزین توجه محققان را به خود جلب کرده است. لذا در این مطالعه سعی شده، به ارتباط آیریزین و چاقی درنتیجه فعالیت بدنی پرداخته شود.
مواد و روش کار: این مطالعه نیمه تجربی از 21 زن چاق (میانگین سنی 3 ±37 سال، میانگین قدی 03/0 ± 55/1 متر و میانگین شاخص توده بدنی 5 ± 34) تشکیل شد که به‌طور تصادفی در گروه‌های تمرینی (10 نفر استقامتی و 11 نفر ترکیبی) به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته، به مدت 40 الی 45 دقیقه به فعالیت پرداختند. آیریزین، گلوکز ناشتا، انسولین، مقاومت انسولینی و نسبت توده احشایی به عضلات بدن در آزمودنی‌ها موردبررسی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از روش آماری آنوای دوراهه ارزیابی شدند.
یافته‌ها: پس از 8 هفته تمرین، اختلاف معنی‌داری در گلوکز ناشتا، انسولین، HOMA-IR و آیریزین در بین گروه‌ها مشاهده نشد (05/0< P) اما آیریزین در هر دو گروه تمرینی کاهش معناداری داشت (05/0> P).
بحث و نتیجه‌گیری: در پایان دوره هشت‌هفته‌ای در هر دو گروه آیریزین کاهش معناداری داشت که می‌تواند تأییدکننده فرضیه‌ی نقش حمایتی و جبرانی آیریزین در افراد چاق به‌منظور پیشگیری از عوارض جانبی چاقی باشد.
مواد و روش کار: این مطالعه نیمه تجربی از 21 زن چاق (میانگین سنی 3 ±37 سال، میانگین قدی 03/0 ± 55/1 متر و میانگین شاخص توده بدنی 5 ± 34) تشکیل شد که به‌طور تصادفی در گروه‌های تمرینی (10 نفر استقامتی و 11 نفر ترکیبی) به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته، به مدت 40 الی 45 دقیقه به فعالیت پرداختند. آیریزین، گلوکز ناشتا، انسولین، مقاومت انسولینی و نسبت توده احشایی به عضلات بدن در آزمودنی‌ها موردبررسی قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از روش آماری آنوای دوراهه ارزیابی شدند.
یافته‌ها: پس از 8 هفته تمرین، اختلاف معنی‌داری در گلوکز ناشتا، انسولین، HOMA-IR و آیریزین در بین گروه‌ها مشاهده نشد (05/0< P) اما آیریزین در هر دو گروه تمرینی کاهش معناداری داشت (05/0> P).
بحث و نتیجه‌گیری: در پایان دوره هشت‌هفته‌ای در هر دو گروه آیریزین کاهش معناداری داشت که می‌تواند تأییدکننده فرضیه‌ی نقش حمایتی و جبرانی آیریزین در افراد چاق به‌منظور پیشگیری از عوارض جانبی چاقی باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزشی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
