پیش‌زمینه و هدف: کودک‌آزاری یک آسیب چندبعدی بوده که عوامل متعددی در بروز و تشدید آن مؤثر است. آزار کودکان پیامدهای جسمی، روانی و اجتماعی بر کودکان داشته و آن‌ها را در معرض مخاطرات زیادی قرار می‌دهد. هدف این پژوهش بررسی رابطه‌ی اعتیاد به مواد و کودک‌آزاری بود.

مواد و روش‌ها: این مطالعه به روش پیمایش انجام‌گرفته و روشن نمونه‌گیری تصادفی سامانمند بکار گرفته شده است. جامعه‌ی آماری این پژوهش کودکان آزاردیده‌ی شهر تهران در سال 1393 بودند. حجم نمونه‌ی این پژوهش 273 نفر بوده و پرسش‌نامه نیز پس از سنجش روایی و پایایی مورد تحلیل قرار گرفت.

 یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد که دختران و پسران  به یک میزان مورد آزار قرار می‌گیرند. با افزایش سن احتمال بروز کودک‌آزاری بیشتر می‌شود. بیشترین فراوانی انواع آزار جسمی و روانی بو اما اکثر کودکان طیفی از انواع مختلف آزارهای جسمی، روانی، جنسی، غفلت و اهمال را تجربه کرده‌اند. اعتیاد والدین (43 درصد) مهم‌ترین عامل کودک‌آزاری محسوب می‌شود و یک ارتباط معنی‌دار بین اعتیاد والدین با آزار و اذیت کودکان وجود دارد. علاوه بر این، فراوانی مصرف شیشه با 83 درصد بیشتر از سایر انواع مواد است.

بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش ضرورت انجام برنامه‌ریزی‌های چندبعدی در سطوح فرد، خانواده و جامعه و  3 سطح پیشگیری اولیه، ثانویه و ثالثیه به‌منظور پیشگیری و مداخله‌ی مناسب در کودک‌آزاری اهمیت زیادی دارد.