پیش‌زمینه و هدف: نقص در عملکرد فاکتور 9 منجر به بیماری هموفیلی B می‌گردد. استفاده از فرآورده‌های پلاسمایی جهت جلوگیری از خونریزی، خطر انتقال عوامل عفونی را افزایش می‌دهد. بنابراین امروزه استفاده از فاکتور 9 نوترکیب، به‌عنوان جایگزین مناسب نوع پلاسمایی آن مطرح شده است. به‌منظور بیان و تولید فاکتور 9 نوترکیب، استفاده از یک وکتور بیانی با توالی‌های تنظیمی سیس مناسب ازجمله توالی‌های اینترونی لازم است.

مواد و روش‌ کار: 4 وکتور پلاسمیدی بیان‌کننده فاکتور 9 که فاقد و واجد اینترون‌های ژن بتا گلوبین (در جایگاه معادل خود در cDNA فاکتور 9 ) ساخته شدند و با روش لیپوفکشن به سلول‌های Hek-293T ترانسفکت شدند. سپس کارایی پلاسمیدها در بیان فاکتور 9 با انجام آزمون الایزا بر محیط کشت سلول‌ها در 3 روز متوالی پس از ترانسفکشن و نیز آزمون نیمه کمی RT-PCR  انجام پذیرفت.

یافته‌ها: در روز سوم پس از ترانسفکشن، بالاترین بیان فاکتور 9 از سازه ژنی بدون اینترون و سازه ژنی دارای اینترون 1 بتا گلوبین به‌دست آمد. در بیان فاکتور 9، اینترون 1 بتا گلوبین مؤثرتر از اینترون 2 آن بود. همچنین بر مبنای نتایج RT-PCR نیمه کمی، بالاترین میزان mRNA از سازه ژنی بدون اینترون به‌دست آمد. 

بحث و نتیجه‌گیری: سازه‌های ژنی بدون اینترون و دارای اینترون 1 ژن بتا گلوبین، کاراترین سازه‌ها در بیان فاکتور 9 بودند. استفاده از اینترون‌های بتا گلوبین در cDNA فاکتور 9  بیان این پروتئین را در مقایسه با سازه ژنی بدون اینترون کاهش داد. این کاهش بیان را می‌توان با احتمال، به اسپلایسینگ نادرست اینترون‌های بتا گلوبین در cDNA  فاکتور 9 نسبت داد.