پیش زمینه و هدف: به رغم پیشرفتهایی در تشخیص و پیشگیری و درمان پرهاکلامپسی، این بیماری همچنان از علل مهم مرگ و میر مادران باردار در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه میباشد. به طور طبیعی در بارداری آنتیاکسیدانتها در سلولهای مختلف با مهار واکنشهای پراکسیداز و بکار گرفتن آنزیمهای محافظت کننده سلولها را از آسیب پراکسیدازها محافظت میکنند و در زنان پرهاکلامپسی شواهدی وجود دارد که نشان میدهد آنتیاکسیدانتها نسبت به بارداری طبیعی از غلظت کمتری برخوردارند. برابر تحقیقات آثار متفاوتی در مورد ارائه اثر پروفیلاکتیک آنتیاکسیدانتها در میزان بروز پرهاکلامپسی بدست آمده است. در این مطالعه تأثیر آنتیاکسیدانتها در پروفیلاکسی از ایجاد پرهاکلامپسی مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش کار: این مطالعه در دانشگاه علوم پزشکی ارومیه (بیمارستان شهید مطهری) از سال 1384-1389 به صورت آینده نگر (مورد-شاهدی) انجام گرفت. جمعیت مورد مطالعه شامل (100 نفر) مادران باردار با سابقه پرهاکلامپسی یا (BMI >30) یا فشار خون مزمن یا دیابت شناخته شده یا بیماری مزمن کلیوی بودند که به دو گروه تقسیم شدند، یک گروه تحت درمان پروفیلاکتیک با آنتیاکسیدانتها (روزانه 1000 میلیگرم ویتامین C و 400 میلیگرم ویتامین E ) قرار گرفتند. گروهی دیگر نیز به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. اطلاعات حاصل پس از پردازش با نرم افزارهای آماری SPSS و با استفاده از آزمون کای دو آنالیز شدند.
یافتهها: از 100 بیمار مورد مطالعه 49 نفر گروه مورد و 51 نفر گروه کنترل به طور تصادفی انتخاب شدند و از این بیماران 14 (6/32%) نفر با وجود مصرف آنتیاکسیدانتها دچار پرهاکلامپسی شدند و 29 نفر (4/67%) از گروه کنترل دچار پرهاکلامپسی شدند. ( P<0.05 ) در این مطالعه adds ratio 3/0 بود که نشان دهنده تأثیر مثبت آنتیاکسیدانتها بر جلو گیری از بروز پرهاکلامپسی میباشد.
بحث و پیشنهادها: با توجه به نتایج بدست آمده، پیشنهاد میشود که در زنان باردار دارای معیارهای خطر ذکر شده جهت پیشگیری از پرهاکلامپسی از آنتیاکسیدانتها استفاده شوند.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |