پیش زمینه و هدف: با عنایت به این مهم که به موازات استفاده از آزمون نورودینامیک اندام فوقانی برآورد اعتبار آن نیز جهت تشخیص و ارزیابی روش‌های درمانی مورد توجه بوده است درحالی‌که تکرارپذیری این آزمون مشخص نمی‌باشد از این رو هدف مطالعه حاضر بررسی پایایی آزمون کشش عصب مدین در افراد سالم و مبتلا به نشانگان تونل کارپ بود.

مواد و روش کار: در یک مطالعه توصیفی- مقطعی، بررسی روی 23 فرد سالم و 12 فرد مبتلا به سندروم تونل کارپ انجام شد. نمونه گیری به روش غیراحتمالی و از نوع ساده بود. پس از یک جلسه آشنا سازی، اندازه‌گیری‌ها به صورت سه بار در هر جلسه و طی دو جلسه متوالی، به فاصله 48 ساعت انجام گردید. زاویه اکستانسیون آرنج در لحظه احساس کشش یا درد مبهم در ساعد یا انگشتان در افراد سالم، و در لحظه تولید یا تشدید درد، گزگز یا کرختی در سه انگشت اول در افراد مبتلا به سندروم تونل کارپ حین آزمون کشش عصب مدین اندازه‌گیری و ثبت شد. به منظور بررسی تکرارپذیری، از آزمون ICC و خطای معیار اندازه‌گیری استفاده شد.

یافته‌ها: اختلاف معنی داری بین میانگین اندازه‌گیری‌های جلسات متوالی تست، در هیچ یک از دو گروه سالم و بیمار یافت نشد. ضریب همبستگی ICC و خطای معیار اندازه‌گیری آزمون کشش عصب مدین در گروه سالم و بیمار به ترتیب 89/0، 23/1 درجه و 84/0، 67/3 درجه بدست آمد.

بحث و نتیجه گیری: آزمون کشش عصب مدین در افراد سالم و مبتلا به سندروم تونل کارپ از تکرارپذیری قابل قبولی برخوردار است و به نظر می‌رسد استفاده از آن در ارزیابی‌های تشخیصی و بررسی اثرات روش‌های درمانی سودمند باشد.