هدف: ارزیابی پیامد حاملگی در زنان حامله مبتلا به تهدید به سقط.

مواد و روش کار: یک مطالعه کوهورت آینده نگر بر روی 1000 زن حامله انجام شد. 500 زن (گروه مورد)، سابقه خونریزی واژینال در نیمه اول حاملگی را می‌دادند و 500 زن دیگر (گروه کنترل) بدون این سابقه بودند. هردو گروه از هفته 20 حاملگی تا زایمان دنبال شدند.

یافته‌ها: زنان دو گروه تفاوت معنی‌داری از نظر سن، پاریتی و شاخص توده بدنی نداشتند.

زایمان زودرس خودبه‌خود 126 مورد (2/25%) در مقابل 47 مورد (4/9%)، 001/ 0P= ، [ADJ RR= 1.4, CI 95% = 1.2-1.5 ، پارگی زودرس کیسه آب] 51 مورد (2/10%) در مقابل 24 مورد (8/4%)، 02/0P=  [ADJ RR= 2.1, CI 95% = 1.2-2.3 ، کندگی زودرس جفت] 20 مورد (4%) در مقابل 7 مورد (4/1%) ، 1. /0 P= ، [ADJ RR= 1.1, CI 95% = 1.01-1.2 ، در گروه مورد بیشتر بودند.]

تفاوت معنی‌داری بین دو گروه از نظر پره اکلامپسی، کم بودن رشد جنین و میزان سزارین نبود. وزن نوزاد در موارد حاملگی ترم در گروه مورد کمتر از گروه کنترل بود. (8/560 ±4/3046 گرم در مقابل 432 ±6/3317 گرم، 001/0= p.)

رابطه معنی‌دار مهمی بین تعداد دفعات خونریزی با زایمان زودرس خودبه‌خودی و کندگی زودرس جفت وجود داشت و همچنین رابطه معنی‌دار مهمی بین مقدار خونریزی با کندگی زودرس جفت وجود داشت.

بحث و نتیجه گیری: تهدید به سقط میزان زایمان زودرس خودبه‌خودی و پارگی زودرس کیسه آب و کندگی زودرس جفت را زیاد می‌کند و وزن نوزاد را کاهش می‌دهد. بنابراین تهدید به سقط حاملگی را پر خطر کرده و مراقبت پره ناتال جدی‌تری را ایجاب می‌کند.