پیش زمینه و هدف: رابطه بین شخصیت با افسردگی و رضایت از زندگی مدت‌هاست که مورد توجه پژوهش‌گران است. هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی بر اساس مدل پنج عاملی شخصیت، با علایم افسردگی و رضایت از زندگی است.

مواد و روش کار: طرح پژوهش حاضر از نوع علّی - مقایسه‌ای بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه آزاد شهرستان مرند در سال تحصیلی 88-1387 بودند که از بین آن­ها 200 نفر به صورت نمونه­گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. آزمودنی‌ها به پرسش­نامه‌های افسردگی بک، آزمون شخصیتی نئو - فرم کوتاه و مقیاس رضایت از زندگی پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌های پژوهش از آزمون همبستگی و رگرسیون چند متغیره استفاده شد.

یافته‌ها: ارتباط معنی‌دار مثبتی بین عامل روان‌رنجوری با افسردگی مشاهده شد ( 85/0=r؛ 01/0p<). همچنین برون گرایی، دلپذیر بودن و با وجدان بودن با علایم افسردگی رابطه منفی داشتند (به ترتیب: 58/0-، 44/0- و 29/0-). عامل‌های روان رنجوری و برون گرایی قادر بودند 78 درصد از واریانس افسردگی را تبیین کند. از سوی دیگر رضایت از زندگی با روان رنجوری رابطه منفی (41/0-) و با برون‌گرایی، دلپذیر بودن و با وجدان بودن رابطه مثبتی داشت (به ترتیب: 33/0، 25/0 و 17/0). عامل‌های روان رنجوری و برونگرایی قادر بودند 20 درصد از واریانس رضایت از زندگی را تبیین کند.

بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان دادند که عامل‌های شخصیتی را می‌توان به عنوان یکی پیش‌بین­های افسردگی و نیز رضایت از زندگی در نظر گرفت.