RT - Journal Article T1 - THE ROLE OF ENDURANCE TRAINING INTENSITY ON THE PROTEIN EXPRESSION OF HSL IN THE SOLEUS MUSCLE OF STREPTOZOCIN-DIABETIC MALE WISTAR RATS JF - URMIAMJ YR - 2019 JO - URMIAMJ VO - 30 IS - 9 UR - http://umj.umsu.ac.ir/article-1-4805-fa.html SP - 696 EP - 705 K1 - Endurance Training K1 - Diabetes K1 - Fasting blood glucose K1 - Insulin K1 - HSL AB - پیش‌زمینه و هدف: افزایش چربی‌های درون‌عضلانی باعث توسعه بیماری‌های متابولیکی ازجمله دیابت نوع 2 می‌شود. تمرین استقامتی با تأثیر بر پروتئین لیپولیتیک HSL (لیپاز حساس به هورمون) می‌تواند جنبه درمانی نیز داشته باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی نقش شدت تمرین استقامتی بر سطح انسولین پلاسما، گلوکزخون ناشتا و بیان پروتئین HSL در عضله نعلی موش‌های صحرایی‌نر ویستار دیابتی نوع 2 است. مواد و روش کار: تعداد 40 سر موش صحرایی‌نر نژاد ویستار با سن 11-9 هفته و میانگین وزنی 24 ±230 گرم به‌صورت تصادفی در پنج گروه هشت‌تایی (کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابتی+تمرین با شدت پایین، دیابتی+تمرین با شدت متوسط، دیابتی+تمرین با شدت زیاد) قرار گرفتند. القای دیابت با تزریق تک‌مرحله‌ای STZ با دوز 60mg/kg و نیکوتین آمید با دوز 90 mg/kg داخل صفاقی انجام شد. برنامه تمرینی استقامتی به مدت شامل 8 هفته (5 جلسه در هفته) بودانجام شد. سرعت تردمیل به‌عنوان شاخصی از شدت تمرین در گروه‌ها به ترتیب 8-5، 17-14 و 25-22 متربردقیقه بود. میزان انسولین و گلوکز پلاسما به روش الایزا و بیان پروتئین HSL به روش وسترن‌بلاتینگ اندازه‌گیری شد. از آزمون آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه و تست تعقیبی توکی جهت تعیین معنی‌داری استفاده شد. یافته‌ها: میزان انسولین پلاسما در گروه تمرینی با شدت بالا و گلوکزخون ناشتا در گروه تمرینی با شدت متوسط نسبت به گروه کنترل دیابتی کاهش معنی‌دار داشت (05/0P<). همچنین میزان بیان پروتئین HSL در گروه تمرینی با شدت بالا نسبت به گروه کنترل دیابتی افزایش معنی‌دار پیدا کرد (05/0P<). بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، تمرین استقامتی شدید، اثر بیشتری برکاهش سطح انسولین پلاسما و همچنین افزایش بیان پروتئین HSL در عضله نعلی دارد، اما جهت کنترل گلوکزخون و وزن‌بدن، تمرینات هوازی با شدت متوسط مناسب‌تر به‌نظر می‌رسد. LA eng UL http://umj.umsu.ac.ir/article-1-4805-fa.html M3 ER -