TY - JOUR T1 - A STUDY OF RELATIONSHIP BETWEEN URINARY INTERLEUKINS 1 AND 6 AND ACUTE PHASE REACTANTS IN ACUTE PYELONEPHRITIS IN CHILDREN TT - بررسی رابطه میزان اینترلوکین‌های 1 و 6 ادراری با واکنش کننده‌های فاز حاد در پیلونفریت کودکان JF - URMIAMJ JO - URMIAMJ VL - 18 IS - 5 UR - http://umj.umsu.ac.ir/article-1-238-fa.html Y1 - 2008 SP - 13 EP - 20 KW - Interleukin 1 KW - Interleukin 6 KW - Pyelonephritis KW - Acute phase reactants KW - Children N2 - مقدمه:عفونت ادراری یکی از بیماری­های شایع دوران کودکی است که با درگیری سیستم اداری فوقانی منجر به موربیدیتی بسیاری در کودکان می­شود و ممکن است منجر به اسکار­های کورتکس کلیه شود که آن هم به نوبه خود ریسک نارسایی کلیه و هیپرتانسیون را افزایش می­دهد. پیلونفریت مزمن یا رفلاکس نفروپاتی در بسیاری مناطق دنیا از جمله کشور ما شایع­ترین علت نارسایی کلیه در کودکان می­باشد.مارکر هایی که اثرات منفی الت هاب ایجاد شده به دنبال عفونت در پارانشیم کلیه را تخمین می زنند می­تواند در پیگیری بیماران کمک کننده باشند. روش­های سینتی گرانی مخصوصاً به روش اسکن تکنسیوم 99 دیمرکاپتوسوکسنیک اسید (99TC-DMSA) که در طی و یا بعد از عفونت انجام می­شوند، می­تواند تغییرات پارانشیمی و پیشرفت این تغییرات به سمت اسکار و اختلال عملکردی را ارزیابی کنند. این روش­ها با استفاده از مواد رادیواکتیو انجام می­شوند که مستلزم دریافت اشعه قابل ملاحظه در بیمار می­باشند. لذا مارکر­های جایگزین مورد بررسی قرار گرفتهاند. به خصوص سیتوکاین­هایی که در طی پاسخ موضعی بافتی به پاتوژن­ها تولید می­شوند می­توانند در ارزیابی شدت درگیری بافتی در طی الت هاب کارا باشند. میزان اینترلوکین­های 1 و6 ادراری در جریان پیلونفریت حاد در چند گزارش قبلی افزایش داشته است.هدف: در این مطالعه ما ارتباط بین سطح ادراری اینترلوکین 1 و 6 را با واکنش کننده­های فاز حاد درپیلونفریت حاد که با کشت مثبت ادرارواسکن DMSA در طی عفونت ادراری تایید شد در کودکان­بررسی نمودیم. مواد و روش کار: کودکان بزرگتر از یک ماه و زیر 13 سال که در طی 6 ماه نخست سال 1383که به علت پیلونفریت بار اول در بخش کلیه بیمارستان کودکان مفید بستری شده و اسکن DMSA پیلونفریت آنان را تایید نموده بود و نیز کودکانی که جهت واکسیناسیون در زمان فوق به بیمارستان مراجعه می­نمودند به عنوان شاهدمورد بررسی قرار گرفتند. تعداد نمونه 80 نفر بود که 37 نفر در گروه پیلونفریت و 43 نفر در گروه شاهد قرار گرفتند.ادرار کودکان قبل از تجویز اولین آنتیبیوتیک جمعآوری و پس از سانتریفوژ در دمای Cْ-20 نگهداری شد و پس از رسیدن نمونه­ها به مقدار تعیین شده غلظت اینترلوکین 1 (IL1)و اینترلوکین 6 (IL6) به روش ELISA و کراتینین با متدJaffee  با اتوآنالیزر اندازهگیری و نسبت اینترلوکین­ها به کراتینین ثبت شد.واکنش کننده­های فاز حاد شاملسرعت سدیمانتاسیون، وجود لکوسیتوزدر فرمول شمارش خون، لکوسیتوری وC- Reactive Protein  CRP)) نیز با روش­های استاندارد اندازهگیریشدند.یافته ها: از 37 بیمار گروه پیلونفریت 30 نفر دختر و 7 نفر پسر بودند (به ترتیب 81% و 19%) و از 43 نفر در گروه شاهد نیز 81% دختر و 19% پسر بودند.میانگین اینترلوکین 1 به کراتینین در کودکان مبتلا به پیلونفریت 96/. + 7/. و در کودکان سالم 12/. + 04/. بود ( 0002/.=P).میانگین  اینترلوکین 6 به کراتینین در کودکان مبتلا به پیلونفریت 06/10 + 8/4 و در کودکان سالم 37/. + 15/. بود (008/.=P).حداکثر میزان اینترلوکین 1 به کراتینین در کودکان مبتلا به پیلونفریت 08/5 و در کودکان سالم 51/. بود. حداقل میزان اینترلوکین 1 به کراتینین در کودکان مبتلا به پیلونفریت 02/. و در کودکان سالم صفر بود.حداکثر میزان اینترلوکین 6 به کراتینین در کودکان مبتلا به پیلونفریت 74/44 و در گروه شاهد 32/2 بود. حداقل میزان اینترلوکین 6 به کراتینین در کودکان مبتلا به پیلونفریت 01/. و در گروه شاهد صفر بود.اختلاف معنی داری بین سطح اینترلوکین­های ادراری و میزان درگیری کلیه ولکوسیتوزدر فرمول شمارش خون، لکوسیتوری،CRP, ESR وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری: در این مطالعه اختلاف معنیداری بین سطح IL1 و IL6 ادراری کودکان سالم و کودکان مبتلا به پیلونفریت یافت شد. ولی اختلاف معنی­داری بین سطح اینترلوکین­های ادراری و میزان درگیری کلیه وواکنش کننده­های فاز حادو سایر متغیر ها پیدا نشد. لذا بررسی بیشتر با تعداد نمونه بیشتر و مقایسه سطوح اینترلوکین ادراری با درگیری کلیه به روش Quantitative DMSA پیشنهاد میشود. M3 ER -