پیش زمینه و هدف: مطالعات قبلی حکایت از آن دارند که استرس باعث تشدید تشنج در صرع می‌شود. اما روشن نیست استرس به چه میزان و با چه مکانیسمی رفتارهای صرعی را تشدید می‌کند. در مطالعه حاضر، اثر غیر مستقیم استرس بی حرکتی موش‌های صحرایی باردار، بر رفتارهای صرعی فرزندان آن‌ها بررسی شده است.

مواد و روش کار: موش‌های صحرایی ماده (20±200 گرمی) در دو گروه قرار گرفتند: 1. موش‌های صحرایی حامله دست نخورده (گروه کنترل)، 2. موش‌های صحرایی حامله استرس دیده (گروه استرس). موش‌های صحرایی گروه استرس در روز 15 حاملگی در داخل لوله Plexiglas با توا‌تر 2 بار در روز، هر بار به مدت یک ساعت، تا 3 روز متوالی بی‌حرکت نگه داشته شدند. در ادامه، در روز 25 بعد زایمان، به توله‌های هر دو گروه پیلوکارپین (mg/kgs،c150) تزریق شد تا رفتارهای صرعی القا گردد. سپس، رفتار هرتوله به مدت 120 دقیقه مشاهده و توسط دوربین دیجیتال ثبت شد.

ِیافته­ها: رفتارهای صرعی فرزندان گروه استرس تغییرات معنی­داری نسبت به فرزندان گروه کنترل داشت: مدت زمان تا شروع اولین رفتار صرعی در فرزندان گروه کنترل 57/0± 35/5 دقیقه بود که در فرزندان گروه استرس به 43/0±21/3 دقیقه کاهش معنی­داری یافت. میانگین دفعات و طول مدت حملات تونیک-کلونیک در فرزندان گروه کنترل به ترتیب 5 بار و به مدت 53/0 دقیقه بود که در فرزندان گروه استرس به 2/8 بار و به مدت 29/1 دقیقه افزایش معنی­داری یافت. میزان مرگ و میر حملات نیز افزایش 4/21درصدی در فرزندان گروه استرس نشان داد.

نتیجه گیری: استرس دوران بارداری موش‌های صحرایی می‌تواند باعث تشدید رفتارهای صرعی در فرزندان آن‌ها شود، ولی کشف مکانیسم نیاز به بررسی بیشتری دارد.