دوره 32، شماره 9 - ( آذر 1400 )
جلد 32 شماره 9 صفحات 706-691 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه علوم سلولی کاربردی، دانشکده علوم نوین پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران (نویسنده مسئول) ، rezarahbardvm@gmail.com
چکیده: (3705 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: بیماریهای قلبی- عروقی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل مرگ‌ومیر در جهان است که یک‌سوم کل مرگ‌ومیرهای روزانه را به خود اختصاص داده است. امروزه درمان از طریق سلولهای بنیادی به‌عنوان یکی از روشهای نوپا و مطمئن در درمان بیمارهای ایسکمیک قلبی و عروق خون محیطی مطرح شده است. رهیافت‌های مبتنی بر درمان‌های با سلولهای بنیادی به‌منظور افزایش و یا بهبود میزان خونرسانی (رگزایی) به نواحی آسیب‌دیده بافت قلب مدنظر متخصصین بالین و علوم پایه است. نشان داده شده است که سلولهای بنیادی چند توانه و سلولهای بنیادی و پیشسازهای مشتق از بافت‌های مختلف ازجمله مغز استخوان می‌توانند با افزایش توان رگزایی باعث برگشت فعالیت فیزیولوژیک اندام‌های ایسکمیک گردند.
مواد و روش کار: تحقیق حاضر یک مطالعه مروری توصیفی بوده و مقالات متعدد نمایه شده در پایگاه‌های علمی PubMed، ISI و Scopus در خصوص نقش مؤثر سلولهای بنیادی از منابع گوناگون در تحریک روند رگزایی در بافت آسیب‌دیده قلبی با تکیه‌بر مکانیسمهای ترمیمی انجام شده است. علاوه بر این سعی شده است که توان سلولهای بنیادی در افزایش و یا بهبود وضعیت رگزایی در شرایط ایسکمیک ازنظر مکانیسم پایه‌ای مولکولی به نحو مؤثری توضیح داده شود.
یافته ها: نشان داده شده است که سلولهای بنیادی از طریق روشهای ترشحی (پاراکرینی) و تمایز به رده سلولی آندوتلیال در افزایش میزان خونرسانی به ناحیه ایسکمیک قلبی مؤثر بوده و موجب تسریع روندترمیم نواحی آسیب‌دیده میگردد.
بحث و نتیجه گیری: استفاده از روشهای مبتنی بر درمان سلولی جهت افزایش میزان خونرسانی به نواحی آسیب‌دیده قلبی به‌عنوان یک استراتژی کارآمد جهت بهبود عملکرد بافت قلبی میباشد.
مواد و روش کار: تحقیق حاضر یک مطالعه مروری توصیفی بوده و مقالات متعدد نمایه شده در پایگاه‌های علمی PubMed، ISI و Scopus در خصوص نقش مؤثر سلولهای بنیادی از منابع گوناگون در تحریک روند رگزایی در بافت آسیب‌دیده قلبی با تکیه‌بر مکانیسمهای ترمیمی انجام شده است. علاوه بر این سعی شده است که توان سلولهای بنیادی در افزایش و یا بهبود وضعیت رگزایی در شرایط ایسکمیک ازنظر مکانیسم پایه‌ای مولکولی به نحو مؤثری توضیح داده شود.
یافته ها: نشان داده شده است که سلولهای بنیادی از طریق روشهای ترشحی (پاراکرینی) و تمایز به رده سلولی آندوتلیال در افزایش میزان خونرسانی به ناحیه ایسکمیک قلبی مؤثر بوده و موجب تسریع روندترمیم نواحی آسیب‌دیده میگردد.
بحث و نتیجه گیری: استفاده از روشهای مبتنی بر درمان سلولی جهت افزایش میزان خونرسانی به نواحی آسیب‌دیده قلبی به‌عنوان یک استراتژی کارآمد جهت بهبود عملکرد بافت قلبی میباشد.
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
قلب وعروق بزرگسالان
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |