دوره 33، شماره 4 - ( تیر 1401 )
جلد 33 شماره 4 صفحات 255-244 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohammadrahii M, Abkhiz S, Fakour S, Farshid S. EVALUATION OF GRAFT SURVIVAL RATE FOLLOWING KIDNEY TRANSPLANTATION OF THE PATIENTS WITH AUTOSOMAL DOMINANT POLYCYSTIC KIDNEY DISEASE; A 19-YEAR FOLLOW-UP. Studies in Medical Sciences 2022; 33 (4) :244-255
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-5443-fa.html
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-5443-fa.html
محمد رحیمی محسن، آبخیز سعید، فکور صنم، فرشید سامان. بررسی میزان بقای گرفت در پیوند کلیه بیماران مبتلا به کلیه‌های پلی‌کیستیک اتوزومال غالب؛ یک فالووآپ 19 ساله. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1401; 33 (4) :244-255
واحد توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان امام خمینی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه، ایران (نویسنده مسئول) ، Farshid.s@umsu.ac.ir
چکیده: (1421 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: بیماری کلیه پلی‌کیستیک اتوزومال غالب با شیوع 1 در 1000 نفر شایع‌ترین بیماری ارثی کلیوی است. پیامد این بیماری، بزرگ شدن و بدشکلی کلیه‌ها است که موجب اختلال در گردش خون و از بین رفتن پارانشیم و درنتیجه، اختلال در فانکشن کلیه‌ها می‌شود. نارسایی کلیه در 50 درصد بیماران دیده می‌شود که این بیماران را نیازمند به پیوند کلیه می‌کند. هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان بقای پیوند در پیوند کلیه بیماران مبتلا به کلیه پلی‌کیستیک اتوزومال غالب بود.
مواد و روش کار: در این مطالعه کوهورت گذشته‌نگر، 149 بیمار ADPKD که طی سال‌های 1376 تا 1395 در بیمارستان امام خمینی ارومیه پیوند کلیه شده بودند، وارد مطالعه شدند. بیماران طی بازه‌های زمانی 1 ماه، 6 ماه، 12 ماه، 24 ماه، 36 ماه، 48 ماه و 60 ماه پس از پیوند، ازنظر بقای بافت موردبررسی قرار گرفته و علل مورتالیتی بیماران و عوامل خطرساز رد پیوند بیماران بررسی شد. برای بررسی بقای گرافت از آزمون Kaplan Meier و برای بررسی خطر رجکشن hazard ratio)) در بیماران از مدل cox regression استفاده شد.
یافته‌ها: درمجموع 149 بیمار (7/60 درصد مرد و 3/38 درصد زن) با میانگین سنی 19/10 ± 42/47 سال وارد مطالعه شدند. میزان بقای گرافت در زنان و مردان به ترتیب در ماه اول 98 درصد و 97 درصد، ماه ششم 90 درصد و 97 درصد، ماه دوازدهم 87 درصد و 93 درصد، ماه بیست‌وچهارم 87 درصد و 90 درصد، ماه سی‌وششم 87 درصد و 83 درصد، ماه چهل‌وهشتم 83 درصد و 83 درصد و در ماه شصتم 78 درصد و 80 درصد بود. میانگین بقای گرافت به‌صورت کلی 96/52 ماه، در مردان 187/54 ماه و در زنان 05/51 ماه بود که این اختلاف معنی‌داری بود (001/0=P). همچنین بررسی خطر رجکشن hazard ratio)) نشان داد که تنها BMI فرد گیرنده ارتباط معنی‌داری با خطر رد پیوند داشت. (OR = 1.68, CI95% (1.34-4.22), P=0.001).
بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های به‌دست‌آمده می‌توان نتیجه‌گیری کرد که میزان بقای 1 ماهه، 6 ماهه، 12 ماهه، 24 ماهه، 36 ماهه، 48 ماهه و 60 ماهه گرافت در بیماران ADPKD تحت پیوند کلیه در بیمارستان مناسب بوده ولی نسبت به میزان بقا در سال‌های گذشته و بیشتر مراکز دیگر مقداری پایین‌تری بود. اگرچه تفاوت‌هایی از قبیل طرح و محیط مطالعه اجتناب‌ناپذیر است، امّا بااین‌حال نتایج این مطالعه می‌تواند شواهد اساسی برای بازنگری استراتژی‌های درمانی ارائه دهد. همچنین شاخص توده بدنی فرد گیرنده در احتمال رد پیوند تأثیر داشته و با در نظر گرفتن این عامل می‌توان به افزایش میزان بقا پیوند کلیه در این بیماران کمک کرد.
مواد و روش کار: در این مطالعه کوهورت گذشته‌نگر، 149 بیمار ADPKD که طی سال‌های 1376 تا 1395 در بیمارستان امام خمینی ارومیه پیوند کلیه شده بودند، وارد مطالعه شدند. بیماران طی بازه‌های زمانی 1 ماه، 6 ماه، 12 ماه، 24 ماه، 36 ماه، 48 ماه و 60 ماه پس از پیوند، ازنظر بقای بافت موردبررسی قرار گرفته و علل مورتالیتی بیماران و عوامل خطرساز رد پیوند بیماران بررسی شد. برای بررسی بقای گرافت از آزمون Kaplan Meier و برای بررسی خطر رجکشن hazard ratio)) در بیماران از مدل cox regression استفاده شد.
یافته‌ها: درمجموع 149 بیمار (7/60 درصد مرد و 3/38 درصد زن) با میانگین سنی 19/10 ± 42/47 سال وارد مطالعه شدند. میزان بقای گرافت در زنان و مردان به ترتیب در ماه اول 98 درصد و 97 درصد، ماه ششم 90 درصد و 97 درصد، ماه دوازدهم 87 درصد و 93 درصد، ماه بیست‌وچهارم 87 درصد و 90 درصد، ماه سی‌وششم 87 درصد و 83 درصد، ماه چهل‌وهشتم 83 درصد و 83 درصد و در ماه شصتم 78 درصد و 80 درصد بود. میانگین بقای گرافت به‌صورت کلی 96/52 ماه، در مردان 187/54 ماه و در زنان 05/51 ماه بود که این اختلاف معنی‌داری بود (001/0=P). همچنین بررسی خطر رجکشن hazard ratio)) نشان داد که تنها BMI فرد گیرنده ارتباط معنی‌داری با خطر رد پیوند داشت. (OR = 1.68, CI95% (1.34-4.22), P=0.001).
بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های به‌دست‌آمده می‌توان نتیجه‌گیری کرد که میزان بقای 1 ماهه، 6 ماهه، 12 ماهه، 24 ماهه، 36 ماهه، 48 ماهه و 60 ماهه گرافت در بیماران ADPKD تحت پیوند کلیه در بیمارستان مناسب بوده ولی نسبت به میزان بقا در سال‌های گذشته و بیشتر مراکز دیگر مقداری پایین‌تری بود. اگرچه تفاوت‌هایی از قبیل طرح و محیط مطالعه اجتناب‌ناپذیر است، امّا بااین‌حال نتایج این مطالعه می‌تواند شواهد اساسی برای بازنگری استراتژی‌های درمانی ارائه دهد. همچنین شاخص توده بدنی فرد گیرنده در احتمال رد پیوند تأثیر داشته و با در نظر گرفتن این عامل می‌توان به افزایش میزان بقا پیوند کلیه در این بیماران کمک کرد.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
نفرولوژی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
