مقدمه: دیستال رادیوس شایعترین محل شکستگی در اندام فوقانی است. هدف از انجام این مطالعه بالینی آینده نگر بررسی و مقایسه توانبخشی زودرس(2 هفته بی حرکتی) در مقابل دوره ی معمول بی حرکتی(6 هفته) در بیماران با شکستگی دیستال رادیوس بود. فرض ما این بود که 2 هفته بی حرکتی نتایج بهتر یا مشابهی را در مقایسه  با 6 هفته بی حرکتی خواهد داشت و همچنین عوارض بیشتری را در پی نخواهد داشت.
مواد و روش ها: در این مطالعه آینده نگر، 84 بیمار با شکستگی دیستال رادیوس ایزوله، به وسیله جا اندازی  و فیکساسیون از راه پوست تحت درمان قرار گرفتند. سپس  43 بیمار در گروه 2 هفته ای و 41 بیمار در گروه 6 هفته ای بصورت تصادفی تقسیم  شدند. در 6 هفته و 12 هفته پس از عمل جراحی، بیماران توسط پرسشنامه های DASH، PRWE و Mayo مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته ها: گروه 2 هفته ای در هفته 6 ام به طور قابل توجهی امتیازات مایو بالاتری داشتند. طبق پرسشنامه مایو ، گروه 2 هفته ای در پیگیری 6 هفته ای به میزان قابل توجهی درد کمتر و نتیجه عملکردی بهتری نسبت به گروه کنترل داشتند و اختلاف معنا داری در قدرت grip و دامنه حرکت مشاهده نشد. اگرچه بیمارانی که تحت 2 هفته بی حرکتی قرار گرفتند، نتایج بهتری را بر اساس نمره PRWE و DASH نشان دادند، اما این تفاوت بین گروه ها از نظر آماری معنا دار نبود. بر اساس نمره PRWE ، DASH و Mayo تفاوت معناداری بین گروهها در هفته 12 ام پیگیری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: هیچ تفاوتی بین عدم تحرک کوتاه مدت و عدم تحرک طولانی مدت وجود ندارد، بلکه در شروع سریع حرکات فعال، نتایج بهتری در ارزیابی های کوتاه مدت دیده می شود. در نتیجه، می توان گفت انجام حرکات فعال زود هنگام در بیمارانی که دچار شکستگی دیستال رادیوس هستند، می تواند بی خطر باشد، به شرطی که این حرکات باعث ایجاد عوارض و شکست در درمان نشود

واژه‌های کلیدی: توانبخشی زودهنگام، شکستگی دیستال رادیوس، نتیجه، دوره بی حرکتی

متن کامل [PDF 308 kb]   (1339 دریافت)