دوره 32، شماره 4 - ( تیر 1400 )
جلد 32 شماره 4 صفحات 302-290 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار، تربیت بدنی (فیزیولوژی بالینی ورزش)، دانشگاه آیت اله بروجردی، لرستان، ایران (نویسنده مسئول) ، s.daneshyar@abru.ac.ir
چکیده: (320 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: پروتئین غیر جفت کننده یک (UCP1) و سارکولیپین، پروتئینهای تنظیم‌کننده‌ی گرمازایی غیرلرزشی به ترتیب در بافت چربی قهوهای و عضلات اسکلتی هستند. هدف از این پژوهش، مطالعهی اثر توأم تغذیه طولانی‌مدت غذای پرچرب و تمرین منظم هوازی بر بیان این ژنها در موشهای سوری بود.
مواد و روش کار: 28 سر موش سوری در چهار گروهِ 1) کنترل (7 سَر)، 2) غذای پرچرب (7 سَر)، 3) تمرین هوازی (7 سَر)، 4) غذای پرچرب- تمرین (7 سَر) قرار گرفتند. موشهای گروه‌های غذای پرچرب به مدت 12 هفته غذای پرچرب (45 درصد) مصرف کردند. موشهای گروه‌های تمرینی به مدت شش هفته، تحت تمرین هوازی روی نوارگردان قرار گرفتند. موشهای گروه غذای پرچرب-تمر ین، علاوه بر داشتن رژیم غذای پرچرب، تحت تمرین هوازی قرار داشتند. برای اندازهگیری بیان نسبی ژن UCP1 و سارکولیپین از روش Real Time–PCR استفاده شد.
یافتهها: دادههای این پژوهش نشان داد، تمرین هوازی، تأثیر معنیداری در بیان ژنهای UCP1 و سارکولیپین نداشت (87/0;P=17/0=(P. بااین‌حال، تغذیه غذای پرچرب موجب افزایش (در حدود سه برابر) در بیان UCP1 و سارکولیپین شد (009/0=; P 0006/0(P=. یافته مهم اینکه، تمرین هوازی از افزایش بیان UCP1 و سارکولیپین ناشی از تغذیه پرچرب جلوگیری کرد (49/0=; P29/0 (P=.
بحث و نتیجه‌گیری: این یافتهها دلالت بر این دارند که تمرین منظم هوازی میتواند تأثیر افزایشی غذای پرچرب بر عوامل گرمازا یعنی UCP1 و سارکولیپین را محدود کند. بر این اساس، تصور میشود، تمرین هوازی از طریق این سازوکار تنظیمی میتواند گرمازایی ناشی از تغذیه پرچرب را تعدیل کند.
مواد و روش کار: 28 سر موش سوری در چهار گروهِ 1) کنترل (7 سَر)، 2) غذای پرچرب (7 سَر)، 3) تمرین هوازی (7 سَر)، 4) غذای پرچرب- تمرین (7 سَر) قرار گرفتند. موشهای گروه‌های غذای پرچرب به مدت 12 هفته غذای پرچرب (45 درصد) مصرف کردند. موشهای گروه‌های تمرینی به مدت شش هفته، تحت تمرین هوازی روی نوارگردان قرار گرفتند. موشهای گروه غذای پرچرب-تمر ین، علاوه بر داشتن رژیم غذای پرچرب، تحت تمرین هوازی قرار داشتند. برای اندازهگیری بیان نسبی ژن UCP1 و سارکولیپین از روش Real Time–PCR استفاده شد.
یافتهها: دادههای این پژوهش نشان داد، تمرین هوازی، تأثیر معنیداری در بیان ژنهای UCP1 و سارکولیپین نداشت (87/0;P=17/0=(P. بااین‌حال، تغذیه غذای پرچرب موجب افزایش (در حدود سه برابر) در بیان UCP1 و سارکولیپین شد (009/0=; P 0006/0(P=. یافته مهم اینکه، تمرین هوازی از افزایش بیان UCP1 و سارکولیپین ناشی از تغذیه پرچرب جلوگیری کرد (49/0=; P29/0 (P=.
بحث و نتیجه‌گیری: این یافتهها دلالت بر این دارند که تمرین منظم هوازی میتواند تأثیر افزایشی غذای پرچرب بر عوامل گرمازا یعنی UCP1 و سارکولیپین را محدود کند. بر این اساس، تصور میشود، تمرین هوازی از طریق این سازوکار تنظیمی میتواند گرمازایی ناشی از تغذیه پرچرب را تعدیل کند.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزشی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |