دوره 32، شماره 7 - ( مهر 1400 )
جلد 32 شماره 7 صفحات 515-500 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار، روانپزشک، گروه روانشناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران (نویسنده مسئول) ، dr_reza.kazemi@yahoo.com
چکیده: (2102 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: درمان شناختی-تحلیلی اختلال شخصیت مرزی بر فرآیند فرمول‌بندی مجدد پیرامون مسئله مورد هدف و ارتباط آن‌ها در مشکلات فعلی بیمار تمرکز دارد. این درمان، با تأثیر در کاهش سردرگمی و اشتغالات ذهنی بیماران، سبب بهبود شده و بیمار را در خصوص آشکار ساختن منشأ و نحوه مقابله با فرآیندهای آسیب‌زا توانمند می‌سازد. پژوهش حاضر اثربخشی این درمان را بر بهبود و کاهش نشانگان اختلال شخصیت مرزی در بیماران مبتلا موردبررسی قرار داده است.
مواد و روش: این پژوهش در چهارچوب طرح تجربی از نوع خطوط پایه چندگانه پلکانی، با فرآیند درمان، طی 16 جلسه و دوره پیگیری یک و سه‌ماهه بر روی سه بیمار منتخب، از میان افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بستری‌شده در بخش مسمومیت بیمارستان طالقانی شهر ارومیه در سال 99، بر اساس ارجاع متخصص اعصاب و روان و انجام مصاحبه بالینی و نتایج آزمون چند محوری بالینی میلون سه (MCMI-III) Millon Clinical Multiaxial Inventory-II، (افراد با نمره 84<BR) انجام شد. مقیـاس شخصـیت مـرزی (STB،2001) پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان گراتز و روئم (٢٠٠٤)Difficulties in Emotion Regulation Scale (DERS) و نیز مقیاس تکانشوری بارات (BIS) Barat Impulsivity Questionnaires به‌عنوان ابزار پژوهش مورد استفاده قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان دادند بهبودی در خرده مقیاس‌های اختلال شخصیت مرزی مشهود بوده و میزان بهبودی کلی در بین سه بیمار (به‌طور تقریب 80درصد) به دست آمده است که نشانگر اثربخشی درمان شناختی -تحلیلی در کاهش علائم بیماران مبتلا به اختلال مذکور بود.
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که روان درمانگری شناختی-تحلیلی در کاهش علائم مؤثر بوده است، به‌طوری‌که درمان موجب تغییرات معنادار در علائم هر سه بیمار مبتلا شد و اثرات درمان تا دوره پیگیری ادامه یافت.
مواد و روش: این پژوهش در چهارچوب طرح تجربی از نوع خطوط پایه چندگانه پلکانی، با فرآیند درمان، طی 16 جلسه و دوره پیگیری یک و سه‌ماهه بر روی سه بیمار منتخب، از میان افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بستری‌شده در بخش مسمومیت بیمارستان طالقانی شهر ارومیه در سال 99، بر اساس ارجاع متخصص اعصاب و روان و انجام مصاحبه بالینی و نتایج آزمون چند محوری بالینی میلون سه (MCMI-III) Millon Clinical Multiaxial Inventory-II، (افراد با نمره 84<BR) انجام شد. مقیـاس شخصـیت مـرزی (STB،2001) پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان گراتز و روئم (٢٠٠٤)Difficulties in Emotion Regulation Scale (DERS) و نیز مقیاس تکانشوری بارات (BIS) Barat Impulsivity Questionnaires به‌عنوان ابزار پژوهش مورد استفاده قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان دادند بهبودی در خرده مقیاس‌های اختلال شخصیت مرزی مشهود بوده و میزان بهبودی کلی در بین سه بیمار (به‌طور تقریب 80درصد) به دست آمده است که نشانگر اثربخشی درمان شناختی -تحلیلی در کاهش علائم بیماران مبتلا به اختلال مذکور بود.
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که روان درمانگری شناختی-تحلیلی در کاهش علائم مؤثر بوده است، به‌طوری‌که درمان موجب تغییرات معنادار در علائم هر سه بیمار مبتلا شد و اثرات درمان تا دوره پیگیری ادامه یافت.
نوع مطالعه: گزارش مورد |
موضوع مقاله:
روانشناسی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |