مقدمه: شکستگی سوپراکوندیل هومروس یکی از شایع ترین شکستگی های آرنج در اطفال می باشد. این شکستگی ها حدود 16% شکستگی های اطفال را به خود اختصاص می دهند. Loss of reduction یکی از عوارض درمان بعد از جا اندازی اناتومیکی بسته و فیکساسیون پرکوتانئوس است. هدف از این مطالعه بررسی فاکتورهای دخیل در ایجاد عارضه loss of reduction  است.
روش کار:  در یک مطالعه توصیفی تحلیلی کودکان دارای شکستگی سوپرا کوندیل هومروس بررسی شدند.   175 کودک زیر 10 سال با شکستگی های سوپراکوندیل هومروس تیپ 3 و 4، مواردی که تحت جاندازی بسته و پین گذاری قرار گرفته بودند وارد مطالعه شده اند. فاکتورهای مورد نظر براساس روش لجستیک رگرسیون مورد انالیز قرار گرفته است.
نتایج: در این مطالعه 175 کودک زیر 10 سال شامل 71 دختر(40.6%) و 104 پسر(59.4%) با میانگین سنی 2.4±5.4سال وارد مطالعه شده اند. در 153 مورد (87.4%) جا اندازی اناتومیک و پایدار در دوره پیگیری وجود داشت ولی در 22 مورد(12.6%) دچارloss of reduction شده بودند. مهمترین اختلال اناتومیکی ایجاد internal rotation displacement in medial distal part of fracture بوده است  که در این 22 مورد مشاهده شده است. تکنیک جا گذاری پین ها و چاقی از عوامل مهم تاثیر گذار در از دست رفتن (failure of anatomical reduction) بوده است. به طوری که کودکان چاق (بالای صدک 85^th و یا BMI>25 )و جا گذاری پین ها از سمت لترال ِdivergent  بودند ولی در محل شکستگی cross می کردند به ترتیب با Odds ratio 1.3(CI 95% 0.8-2.3)  و Odds ratio 1.8 (CI 95% 0.9-3.2) تاثیر داشتند 14 مورد(63.6%) فیلر در مواردی بودند که پین در محل شکستگی کراس کرده بودند و 8 مورد (36.6%) در کودکان چاق رخ داده بود. همچنین تیپ شکستگی تاثیری در نتایج درمانی نداشته است و تفاوتی مشاهده نشد
نتیجه‌گیری: چاقی  و تکنیک فیکساسیون از فاکتورهای موثر در loss of reduction شکستگی های سوپراکوندیل اطفال است. در کودکان چاق فیکساسیون مناسبcross برای جلوگیری از عوارض بایستی مد نظر باشد.مقدمه: شکستگی سوپراکوندیل هومروس یکی از شایع ترین شکستگی های آرنج در اطفال می باشد. این شکستگی ها حدود 16% شکستگی های اطفال را به خود اختصاص می دهند. Loss of reduction یکی از عوارض درمان بعد از جا اندازی اناتومیکی بسته و فیکساسیون پرکوتانئوس است. هدف از این مطالعه بررسی فاکتورهای دخیل در ایجاد عارضه loss of reduction  است.
روش کار:  در یک مطالعه توصیفی تحلیلی کودکان دارای شکستگی سوپرا کوندیل هومروس بررسی شدند.   175 کودک زیر 10 سال با شکستگی های سوپراکوندیل هومروس تیپ 3 و 4، مواردی که تحت جاندازی بسته و پین گذاری قرار گرفته بودند وارد مطالعه شده اند. فاکتورهای مورد نظر براساس روش لجستیک رگرسیون مورد انالیز قرار گرفته است.
نتایج: در این مطالعه 175 کودک زیر 10 سال شامل 71 دختر(40.6%) و 104 پسر(59.4%) با میانگین سنی 2.4±5.4سال وارد مطالعه شده اند. در 153 مورد (87.4%) جا اندازی اناتومیک و پایدار در دوره پیگیری وجود داشت ولی در 22 مورد(12.6%) دچارloss of reduction شده بودند. مهمترین اختلال اناتومیکی ایجاد internal rotation displacement in medial distal part of fracture بوده است  که در این 22 مورد مشاهده شده است. تکنیک جا گذاری پین ها و چاقی از عوامل مهم تاثیر گذار در از دست رفتن (failure of anatomical reduction) بوده است. به طوری که کودکان چاق (بالای صدک 85^th و یا BMI>25 )و جا گذاری پین ها از سمت لترال ِdivergent  بودند ولی در محل شکستگی cross می کردند به ترتیب با Odds ratio 1.3(CI 95% 0.8-2.3)  و Odds ratio 1.8 (CI 95% 0.9-3.2) تاثیر داشتند 14 مورد(63.6%) فیلر در مواردی بودند که پین در محل شکستگی کراس کرده بودند و 8 مورد (36.6%) در کودکان چاق رخ داده بود. همچنین تیپ شکستگی تاثیری در نتایج درمانی نداشته است و تفاوتی مشاهده نشد
نتیجه‌گیری: چاقی  و تکنیک فیکساسیون از فاکتورهای موثر در loss of reduction شکستگی های سوپراکوندیل اطفال است. در کودکان چاق فیکساسیون مناسبcross برای جلوگیری از عوارض بایستی مد نظر باشد.

واژه‌های کلیدی: Children، Supracondylar humerus fracture، Closed reduction، Risk factors

متن کامل [PDF 504 kb]   (854 دریافت)