دوره 30، شماره 8 - ( آبان 1398 )
جلد 30 شماره 8 صفحات 664-651 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، گیلان، ایران (نویسنده مسئول) ، elmieh@iaurasht.ac.ir
چکیده: (2863 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: کبد ارگانی است که تحت تأثیر دیابت ملیتوس قرار می‌گیرد. تمرین ورزشیو مکمل‌ها می‌تواند از آسیب کبدی در اثر دیابت جلوگیری کند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین استقامتی و مصرف بربرین (BBR) بر آنزیم‌های کبدی و گلوکز خون در موش‌های دیابتی شده با استرپتوزوسین (STZ) بود.
مواد و روش کار: ۶۴ سر موش نر ویستار به‌طور تصادفی به ۸ گروه تجربی: سالم (N)، دیابتی (D)، دیابت +۱۵mg/kg از BBR(۱۵DB)، دیابت+۳۰mg/kg از BBR(۳۰DB)، دیابت+تمرین هوازی+۱۵mg/kg از BBR(۱۵DTB)، دیابت+تمرین هوازی+۳۰mg/kg از BBR(۳۰DTB)، سالم+تمرین هوازی (NT) و دیابتی+تمرین هوازی (DT) تقسیم شدند. گروه‌های تمرینی به مدت شش هفته، پنج جلسه 20-40 دقیقه در هفته با شدت 55-50درصد حداکثر سرعت در معرض تمرین نوارگردان با تواتر سه روز تمرین و یک روز استراحت قرار گرفتند. دیابتی کردن از طریق تزریق داخل صفاقی 60 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در بافر سدیم انجام شد. پس از ۶ هفته، نمونه‌های خون به‌منظور اندازه‌گیری آلکالین فسفاتاز (ALP)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین ترانس آمیناز (ALT)، نسبت و گلوکز خون، جمع‌آوری شد. تجزیه‌و‌تحلیل آماری با آزمون‌های تحلیل واریانس (ANOVA) و بونفرونی، در سطح معنی‌دار 05/0 تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که 30 میلی‌گرم BBR اثرات کاهنده بر گلوکز خون در گروه‌های دیابتی داشت (047/0P=). تمرین به‌تنهایی سطوح ALP را در گروه D کاهش داد (001/0P=) و همچنین ALP به‌طور معنی‌داری در ۱۵DB(016/0P=) و ۳۰DTB(028/0P=) در مقایسه با گروه D کاهش یافت. بهبود معنی‌داری در سایر متغیرها مشاهده نشد.
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که BBR با یا بدون تمرین دارای برخی اثرات هیپوگلایسمیک و محافظت کبدی است و تمرین هوازی به‌تنهایی تأثیر قابل‌توجه مهمی بر این نشانگرها ندارد.
مواد و روش کار: ۶۴ سر موش نر ویستار به‌طور تصادفی به ۸ گروه تجربی: سالم (N)، دیابتی (D)، دیابت +۱۵mg/kg از BBR(۱۵DB)، دیابت+۳۰mg/kg از BBR(۳۰DB)، دیابت+تمرین هوازی+۱۵mg/kg از BBR(۱۵DTB)، دیابت+تمرین هوازی+۳۰mg/kg از BBR(۳۰DTB)، سالم+تمرین هوازی (NT) و دیابتی+تمرین هوازی (DT) تقسیم شدند. گروه‌های تمرینی به مدت شش هفته، پنج جلسه 20-40 دقیقه در هفته با شدت 55-50درصد حداکثر سرعت در معرض تمرین نوارگردان با تواتر سه روز تمرین و یک روز استراحت قرار گرفتند. دیابتی کردن از طریق تزریق داخل صفاقی 60 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در بافر سدیم انجام شد. پس از ۶ هفته، نمونه‌های خون به‌منظور اندازه‌گیری آلکالین فسفاتاز (ALP)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) و آلانین ترانس آمیناز (ALT)، نسبت و گلوکز خون، جمع‌آوری شد. تجزیه‌و‌تحلیل آماری با آزمون‌های تحلیل واریانس (ANOVA) و بونفرونی، در سطح معنی‌دار 05/0 تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که 30 میلی‌گرم BBR اثرات کاهنده بر گلوکز خون در گروه‌های دیابتی داشت (047/0P=). تمرین به‌تنهایی سطوح ALP را در گروه D کاهش داد (001/0P=) و همچنین ALP به‌طور معنی‌داری در ۱۵DB(016/0P=) و ۳۰DTB(028/0P=) در مقایسه با گروه D کاهش یافت. بهبود معنی‌داری در سایر متغیرها مشاهده نشد.
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که BBR با یا بدون تمرین دارای برخی اثرات هیپوگلایسمیک و محافظت کبدی است و تمرین هوازی به‌تنهایی تأثیر قابل‌توجه مهمی بر این نشانگرها ندارد.
واژه‌های کلیدی: دیابت ملیتوس، آلکالوئید بربرین، آلکالین فسفاتاز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین ترانس آمیناز
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزشی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |