دوره 30، شماره 6 - ( شهریور 1398 )
جلد 30 شماره 6 صفحات 512-502 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار گروه فیزیولوژی ورزشی، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی (نویسنده مسئول) ، shariatzade.um@gmail.com
چکیده: (3081 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: بسیاری از مرگ‌ومیرهای مبتلایان به سرطان ناشی از متاستاز است و فرایند درگیر در متاستاز انتقال از حالت اپی‌تلیالی به مزانشیمی است؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرین تناوبی بر بیان بیومارکر مزانشیمی TGF-β، کاشکسی و حجم تومور در موش‌های مبتلا به سرطان پستان بود.
مواد و روش کار: تعداد 32 موش ماده نژاد بالب‌سی به‌طور تصادفی به 4 گروه مساوی ورزش تومور ورزش، استراحت تومور استراحت، استراحت تومور ورزش و گروه ورزش تومور استراحت تقسیم شدند. 6 هفته قبل و 4 هفته بعد از پیدایش تومور، تمرین تناوبی اجرا شد. تمام موشها از طریق تزریق زیرجلدی از رده سلولی 4T-1 سرطانی شدند. برای بـررسی بیان ژن TGF-β از روش Real-Time PCR استفاده شد. تستهای وزنه و صفحه معکوس برای برآورد عملکرد عضلانی از موشها گرفته شد. دادهها با روش آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری (05/0≥ P) تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بیان ژن TGF-β بافت تومور در گروه تمرین تومور تمرین نسبت به گروه استراحت تومور استراحت کاهش معنی‌داری داشت (005/0p=). همچنین، کاهش معنی‌دار حجم تومور در هر دو گروه تمرینی (RTE و ETE) نسبت به گروه کنترل (RTR) مشاهده شد (0001/0p=). نتایج تستهای عملکردی نشان‌دهنده کاهش عملکرد عضلانی در اثر سرطان بوده است (003/0=P) و تمرین تناوبی توانسته بود عملکرد عضلانی را در سرطان حفظ کند (045/0=P).
بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، یک دوره تمرین تناوبی با کاهش رشد حجم تومور و کاهش بیان ژن بیومارکرهای مزانشیمی همراه با افزایش قدرت عملکردی، میتواند علاوه بر نقش پیشگیرانه نقش کمک درمانی در سرطان پستان داشته باشد و از کاشکسی سرطان جلوگیری کند.
مواد و روش کار: تعداد 32 موش ماده نژاد بالب‌سی به‌طور تصادفی به 4 گروه مساوی ورزش تومور ورزش، استراحت تومور استراحت، استراحت تومور ورزش و گروه ورزش تومور استراحت تقسیم شدند. 6 هفته قبل و 4 هفته بعد از پیدایش تومور، تمرین تناوبی اجرا شد. تمام موشها از طریق تزریق زیرجلدی از رده سلولی 4T-1 سرطانی شدند. برای بـررسی بیان ژن TGF-β از روش Real-Time PCR استفاده شد. تستهای وزنه و صفحه معکوس برای برآورد عملکرد عضلانی از موشها گرفته شد. دادهها با روش آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری (05/0≥ P) تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بیان ژن TGF-β بافت تومور در گروه تمرین تومور تمرین نسبت به گروه استراحت تومور استراحت کاهش معنی‌داری داشت (005/0p=). همچنین، کاهش معنی‌دار حجم تومور در هر دو گروه تمرینی (RTE و ETE) نسبت به گروه کنترل (RTR) مشاهده شد (0001/0p=). نتایج تستهای عملکردی نشان‌دهنده کاهش عملکرد عضلانی در اثر سرطان بوده است (003/0=P) و تمرین تناوبی توانسته بود عملکرد عضلانی را در سرطان حفظ کند (045/0=P).
بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، یک دوره تمرین تناوبی با کاهش رشد حجم تومور و کاهش بیان ژن بیومارکرهای مزانشیمی همراه با افزایش قدرت عملکردی، میتواند علاوه بر نقش پیشگیرانه نقش کمک درمانی در سرطان پستان داشته باشد و از کاشکسی سرطان جلوگیری کند.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزشی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |