دوره 30، شماره 1 - ( فروردین 1398 )
جلد 30 شماره 1 صفحات 40-29 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Farvareshi M, Alivandi Vafa M, Fakhari A, Azmoudeh M. THE EFFECTIVENESS OF DIALECTICAL BEHAVIORAL THERAPY (BASED ON EMOTION REGULATION TRAINING) ON IMPULSIVITY AND QUALITY OF LIFE IN PATIENTS WITH TYPE I BIPOLAR DISORDER: A QUASI-EXPERIMENTAL STUDY. Studies in Medical Sciences 2019; 30 (1) :29-40
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-4723-fa.html
URL: http://umj.umsu.ac.ir/article-1-4723-fa.html
فرورشی محمود، علیوندی وفا مرضیه، فخاری علی، آزموده معصومه. اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی (آموزش مهارت‌های تنظیم هیجان) بر تکانش‌گری و کیفیت زندگی بیماران دوقطبی نوع 1: مطالعه نیمه تجربی. مجله مطالعات علوم پزشکی. 1398; 30 (1) :29-40
استادیار روانشناسی، دانشکده علوم انسانی و تربیتی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران (نویسنده مسئول) ، m.alivand@iaut.ac.ir
چکیده: (3368 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: اختلال دوقطبی نوع یک، اساساً ً اختلالی ناتوان‌کننده، عودکننده و مزمن محسوب می‌شود که با دوره‌هایمانی مشخص‌شده و در عملکرد فردی و بین فردی مبتلایان تأثیر قابل‌تأملی به‌جا می‌گذارد. این پژوهش با هدف اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی (آموزش مهارت‌های تنظیم هیجان) بر تکانش گری و کیفیت زندگی بیماران دوقطبی نوع یک بود.
مواد و روش کار: این پژوهش بر پایه‌ی پژوهش‌های نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل استوار بود. جامعه‌ی آماری این تحقیق را کلیه بیماران مرد بستری در بیمارستان رازی تبریز در سال 1397 تشکیل می‌داد. با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند، تعداد 30 بیمار به روش جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار داده شدند. در فرآیند گردآوری داده‌ها، از پرسشنامه‌های تکانش‌گری بارت و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. گروه آزمایش 12 جلسه شصت‌دقیقه‌ای رفتاردرمانی دیالکتیکی را دریافت نمودند.. داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس چند متغیره با نرم‌افزار آماری 24SPSS مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیکی به‌طور معنی‌داری (05/0p<) بر بهبود کیفیت زندگی و کاهش تکانش‌گری بیماران دوقطبی تأثیر داشته است.
بحث و نتیجه‌گیری: می‌توان در روان‌درمانی اختلال دوقطبی نوع یک، از رفتاردرمانی دیالکتیکی به‌منظور کاهش تکانش‌گری و افزایش کیفیت زندگی در کنار دارودرمانی استفاده نمود.
مواد و روش کار: این پژوهش بر پایه‌ی پژوهش‌های نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل استوار بود. جامعه‌ی آماری این تحقیق را کلیه بیماران مرد بستری در بیمارستان رازی تبریز در سال 1397 تشکیل می‌داد. با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند، تعداد 30 بیمار به روش جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار داده شدند. در فرآیند گردآوری داده‌ها، از پرسشنامه‌های تکانش‌گری بارت و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. گروه آزمایش 12 جلسه شصت‌دقیقه‌ای رفتاردرمانی دیالکتیکی را دریافت نمودند.. داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس چند متغیره با نرم‌افزار آماری 24SPSS مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیکی به‌طور معنی‌داری (05/0p<) بر بهبود کیفیت زندگی و کاهش تکانش‌گری بیماران دوقطبی تأثیر داشته است.
بحث و نتیجه‌گیری: می‌توان در روان‌درمانی اختلال دوقطبی نوع یک، از رفتاردرمانی دیالکتیکی به‌منظور کاهش تکانش‌گری و افزایش کیفیت زندگی در کنار دارودرمانی استفاده نمود.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
