دوره 29، شماره 8 - ( ماهنامه _ آبان 1397 )
جلد 29 شماره 8 صفحات 569-584 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه ارومیه ، delirezh.nowruz@gmail.com
چکیده: (4097 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: ایمونوتراپی سرطان علیرغم مزایای فراوان آن، همچنان با چالش‌های متعددی مواجه است. نانوذرات، سیستم‌های تحویل دارویی هستند که احتمالاً بتوانند بر این چالش‌ها غلبه کنند. هدف از پژوهش حاضر، تولید واکسن نانوذرات حاوی عصاره سلول توموری و Poly-IC با خصوصیات مطلوب و بررسی اثرات نانوذرات حاصل در درمان سرطان پستان در مدل موشی می‌باشد.
مواد و روش کار: نانوذرات با استفاده از روش امولسیون دوگانه-تبخیرحلال و پلی‌وینیل‌الکل به‌عنوان سورفاکتانت تهیه شدند. اثرات وزن مولکولی و درصد هیدرولیز سورفاکتانت، بر روی اندازه ذرات، شاخص پراکندگی، کارایی انکپسولاسیون و درصد سورفاکتانت باقیمانده موردبررسی قرار گرفت. به‌منظور القاء تومور پستان در موش‌ها از رده سلولی 4T1 استفاده شد. جهت ارزیابی اثربخشی واکسن، میزان رشد تومور، فعالیت تکثیری سلول‌های طحالی به روش MTT و پاسخ ازدیاد حساسیت تأخیری (DTH) موردبررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از پلی‌وینیل‌الکل با وزن مولکولی 23-13 کیلو دالتون و درصد هیدرولیز 89-87درصد باعث تولید نانوذرات با ویژگیهای مطلوب می‌شود. اگرچه تزریق نانوذرات حاوی عصاره سلول توموری با یا بدون Poly-IC به موش‌های مبتلا به تومور باعث کاهش معنی‌دار رشد تومور، افزایش میزان تکثیر لنفوسیت‌های طحالی و افزایش پاسخ ازدیاد حساسیت تأخیری در این دو گروه شد. اما این تغییرات در گروه دریافت‌کننده نانوذرات حاوی عصاره سلول توموری با Poly-IC بیشتر بود.
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج حاصل نشان داد که انکپسولاسیون هم‌زمان عصاره سلول توموری و Poly-IC در یک نانوذره، با توجه به اثرات Poly-IC بر روی بلوغ و عملکرد سلول‌های دندریتیک، باعث تقویت پاسخ‌های ایمنی ضدتوموری شده و می‌تواند به‌عنوان یک راهکار درمانی مؤثر در درمان سرطان پستان مطرح شود.
مواد و روش کار: نانوذرات با استفاده از روش امولسیون دوگانه-تبخیرحلال و پلی‌وینیل‌الکل به‌عنوان سورفاکتانت تهیه شدند. اثرات وزن مولکولی و درصد هیدرولیز سورفاکتانت، بر روی اندازه ذرات، شاخص پراکندگی، کارایی انکپسولاسیون و درصد سورفاکتانت باقیمانده موردبررسی قرار گرفت. به‌منظور القاء تومور پستان در موش‌ها از رده سلولی 4T1 استفاده شد. جهت ارزیابی اثربخشی واکسن، میزان رشد تومور، فعالیت تکثیری سلول‌های طحالی به روش MTT و پاسخ ازدیاد حساسیت تأخیری (DTH) موردبررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از پلی‌وینیل‌الکل با وزن مولکولی 23-13 کیلو دالتون و درصد هیدرولیز 89-87درصد باعث تولید نانوذرات با ویژگیهای مطلوب می‌شود. اگرچه تزریق نانوذرات حاوی عصاره سلول توموری با یا بدون Poly-IC به موش‌های مبتلا به تومور باعث کاهش معنی‌دار رشد تومور، افزایش میزان تکثیر لنفوسیت‌های طحالی و افزایش پاسخ ازدیاد حساسیت تأخیری در این دو گروه شد. اما این تغییرات در گروه دریافت‌کننده نانوذرات حاوی عصاره سلول توموری با Poly-IC بیشتر بود.
بحث و نتیجه‌گیری: نتایج حاصل نشان داد که انکپسولاسیون هم‌زمان عصاره سلول توموری و Poly-IC در یک نانوذره، با توجه به اثرات Poly-IC بر روی بلوغ و عملکرد سلول‌های دندریتیک، باعث تقویت پاسخ‌های ایمنی ضدتوموری شده و می‌تواند به‌عنوان یک راهکار درمانی مؤثر در درمان سرطان پستان مطرح شود.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
ایمونولوژی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |