پیش‌زمینه و هدف:  روش‌های مختلفی در ارتباط با مدت‌زمان تمرین ورزشی وجود دارد، اما اطلاعات مربوط به مدل‌های مختلف آن در مردان میانسال هنوز ناکافی است. مطالعۀ حاضر به منظور تعیین تأثیر تمرینات ناپیوستۀ ورزشی بر کاهش وزن و پروفایل لیپیدی و مقایسه کارایی آن با تمرینات پیوسته انجام شده است.

مواد و روش‌ کار: جامعۀ آماری این آزمایش تصادفی شامل ۸۲ مرد میانسال ( ۴۵ تا ۶۵ ساله ) دارای اضافه‌وزن یا چاقی بود که در تابستان سال ۱۳۹۶ به باشگاه ورزشی هرماس زاهدان آمده بودند. در ابتدا، شرکت کنندگان پس از دریافت گواهی‌نامۀ سلامت پزشکی، اندازه‌گیری‌های تن سنجی را برای قد و وزن بدن انجام دادند. شاخص توده بدنی به صورت وزن بدن به کیلوگرم تقسیم برمجذورقد به مترمحاسبه شد. پس از این مراحل، آن‌ها براساس BMI به اضافه‌وزن و چاقی طبقه‌بندی شدند. از میان ۸۲ شرکت‌کننده، ۷۰ نفر این مطالعه را تکمیل کردند وبه طور تصادفی به دو گروه برنامه ورزشی پیوسته و نا پیوسته تقسیم شدند. پارامترهای ارزیابی وزن، از جمله تغییر در وزن و ترکیب بدن، تست‌های نمونه گیری خون قبل و ۱۲ هفته پس از مطالعه انجام شد.
 
یافته‌ها: در مقایسه با مبنا، همه پارامترها به طور قابل‌توجهی در هردو گروه‌ دستخوش تغییر شدند. در مقایسۀ بین  گروهی، افزایش کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL-C) تفاوت معنی داری را نشان داد ( P < ۰.۰۰۱ ). کاهش نسبت کلسترول تام به کلسترول HDL در طی برنامۀ ورزشی ناپیوسته بالاتر از برنامۀ ورزشی پیوسته بود. سطح اطمینان نتایج ۹۵ ٪ در نظرگرفته شده است.
 
بحث و نتیجه‌گیری: هر دو گروه تجربی کاهش وزن مشابه ای داشتند. تاثیر ورزش ناپیوسته بر روی پروفایل لیپیدی در مقایسه با ورزش پیوسته دارای امتیازاتی بود. این یافته‌ها ، دانش ما را در مورد مدل‌های زمانی ورزش و به کارگیری آن ها طی میانسالی مردان بهبود بخشیده و در عین پیش‌گیری از حوادث قلبی -عروقی می‌تواند به انتخاب یک برنامه ورزشی موثر برای از دست دادن وزن کمک کند.

واژه‌های کلیدی: تست ورزش، میان سالی، چاقی، اضافه وزن، مشکلات ورزشی، برنامه‌های کاهش وزن

متن کامل [PDF 311 kb]   (1519 دریافت)