دانشگاه محقق اردبیلی ، Iranpoursport@yahoo.com
چکیده: (4123 مشاهده)
پیشزمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرین هوازی در خشکی، آب معمولی و گرم بر تغییرپذیری ضربان قلب دوره ریکاوری در مردان جوان سالم میباشد.
مواد و روش کار: آزمودنیهای این پژوهش، به صورت تصادفی در چهار گروه( کنترل، تمرین هوازی در خشکی، آب معمولی و گرم) تقسیم و به مدت 20 روز متوالی تمرینات هوازی را اجرا نمودند. تغییرپذیری ضربان قلب در سه دوره پیشآزمون، دوره ریکاوری پس از اولین جلسه تمرین و دوره پسآزمون اندازهگیری گردید. برای تجزیه و تحلیل دادهها، از تحلیل واریانس یک راهه و تحلیل واریانس در اندازههای تکراری، آزمون تعقیبی بونفرونی و اندازه تأثیر استفاده شد
یافتهها: تمرین هوازی در محیط خشکی سبب تغییر معنیدار در امواج با فرکانس پایین، بالا و نسبت امواج با فرکانس پایین به بالا هم در دوره ریکاوری و هم در دوره پس از تمرین میگردد (001/0≥p). تمرین هوازی در محیط آب با دمای معمولی و گرم سبب تغییر غیرمعنیدار(05/0<p) در امواج با فرکانس پایین هم در دوره ریکاوری و هم پس از تمرین، تغییر معنیدار در امواج با فرکانس بالا و نسبت امواج با فرکانس پایین به امواج با فرکانس بالا در دوره ریکاوری(001/0≥p) و تغییر غیرمعنیدار در امواج با فرکانس بالا و نسبت امواج با فرکانس پایین به امواج با فرکانس بالا در دوره پس از تمرین(05/0<p) میگردند.
بحث و نتیجهگیری: در دوره ریکاوری محیط تمرین هوازی سبب تغییراتی در غلبه سیستم سمپاتیک میگردد، ولی سیستم پاراسمپاتیک از محیط تمرین هوازی تأثیر نمیپذیرد. همچنین پس از دوره تمرین هوازی کوتاه مدت محیط تمرین سبب تغییراتی در غلبه سیستم سمپاتیک و پاراسمپاتیک میگردد.