دوره 28، شماره 6 - ( ماهنامه شهریور 1396 )
جلد 28 شماره 6 صفحات 380-373 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه علوم پزشکی ارومیه ، dr.faribaabdal@gmail.com
چکیده: (6656 مشاهده)
پیش‌زمینه و هدف: تشخیص افتراقی صحیح مهم‌ترین گام در درمان ضایعات دهانی می‌باشد. هر ضایعه‌ای دارای نمای بالینی و نمای رادیوگرافی اختصاصی می‌باشد که به تشخیص کلینیکی آن کمک می‌کند. هدف از این مطالعه، بررسی میزان تطابق تشخیص‌های کلینیکال، رادیولوژیک و هیستوپاتولوژیک ضایعات داخل استخوانی فکین می‌باشد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی است که در ابتدا کلیه پرونده‌هایی را که برای بررسی میکروسکوپی نمونه‌های بیوپسی شده از ضایعات دهانی به بخش آسیب‌شناسی بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه در طی سال‌های 1389 تا 1395 فرستاده شده بودند، موردبررسی قرار گرفت. داده‌های به‌دست‌آمده در این مطالعه توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 20 و آزمون کروسکال والیس مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: از تعداد 100 بیماری که در این مطالعه موردبررسی قرار گرفتهاند تعداد 49 نفر مرد و تعداد 51 نفر زن بودند که به ترتیب برابر با 49 و 51 درصد کل افراد جامعه میشود. در 16 درصد موارد تشخیص در روش رادیولوژی با تشخیص هیستوپاتولوژیک تطابق نداشته است درحالی‌که در 50 درصد موارد تشخیص اول با تشخیص هیستوپاتولوژیک منطبق بوده است. تطابق تشخیص اول کلینیکی با تشخیص هیستوپاتولوژیک ٤٧.٣درصد، تشخیص دوم ٢٢.٩٧درصد، تشخیص سوم ٦.٧٦ درصد و عدم تطابق به میزان ٢٢.٩٧درصد بوده است. تطابق تشخیص اول رادیوگرافی با تشخیص هیستوپاتولوژیک به میزان ٥٠درصد، تشخیص دوم ٢٩درصد، تشخیص سوم ٥درصد و عدم تطابق به میزان ١٦درصد می‌باشد.
بحث و نتیجه: با توجه به اینکه تشخیص‌های بالینی، رادیوگرافیک و گزارش‌های آسیب‌شناسی مکمل یکدیگر می‌باشد، بنابراین همکاری بین جراح، رادیولوژیست و پاتولوژیست موردنیاز می‌باشد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی است که در ابتدا کلیه پرونده‌هایی را که برای بررسی میکروسکوپی نمونه‌های بیوپسی شده از ضایعات دهانی به بخش آسیب‌شناسی بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه در طی سال‌های 1389 تا 1395 فرستاده شده بودند، موردبررسی قرار گرفت. داده‌های به‌دست‌آمده در این مطالعه توسط نرم‌افزار SPSS نسخه 20 و آزمون کروسکال والیس مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: از تعداد 100 بیماری که در این مطالعه موردبررسی قرار گرفتهاند تعداد 49 نفر مرد و تعداد 51 نفر زن بودند که به ترتیب برابر با 49 و 51 درصد کل افراد جامعه میشود. در 16 درصد موارد تشخیص در روش رادیولوژی با تشخیص هیستوپاتولوژیک تطابق نداشته است درحالی‌که در 50 درصد موارد تشخیص اول با تشخیص هیستوپاتولوژیک منطبق بوده است. تطابق تشخیص اول کلینیکی با تشخیص هیستوپاتولوژیک ٤٧.٣درصد، تشخیص دوم ٢٢.٩٧درصد، تشخیص سوم ٦.٧٦ درصد و عدم تطابق به میزان ٢٢.٩٧درصد بوده است. تطابق تشخیص اول رادیوگرافی با تشخیص هیستوپاتولوژیک به میزان ٥٠درصد، تشخیص دوم ٢٩درصد، تشخیص سوم ٥درصد و عدم تطابق به میزان ١٦درصد می‌باشد.
بحث و نتیجه: با توجه به اینکه تشخیص‌های بالینی، رادیوگرافیک و گزارش‌های آسیب‌شناسی مکمل یکدیگر می‌باشد، بنابراین همکاری بین جراح، رادیولوژیست و پاتولوژیست موردنیاز می‌باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي(توصیفی- تحلیلی) |
موضوع مقاله:
دندانپزشکی(فک و صورت)
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |