پیش‌زمینه و هدف: دیابت ملیتوس یک بیماری متابولیک است که موجب افزایش قند خون می‌‌شود. در زنان مبتلا به دیابت خطر ناهنجاری‌‌های مادرزادی و سقط زودرس بیشتر است. در مدل دیابت نوع 1 اختلال رشد فولیکول‌‌ها، کاهش بلوغ و کیفیت تخمک مشاهده شده است. آلوئه‌‌ورا گیاهی است که خاصیت آنتی دیابتی دارد. هدف از مطالعه حاضر تأثیر ژل آلوئه‌‌ورا بر روند بلوغ تخمک‌‌های استحصال‌شده از موش کوچک آزمایشگاهی دیابتی می‌‌باشد.

مواد و روش‌ کار: در این مطالعه 25 سر موش کوچک آزمایشگاهی به‌طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند: گروه شاهد (نرمال سالین)، گروه آلوئه‌‌ورا (mg/kg/day 350، گاواژ)، دیابتی، دیابتی دریافت‌کننده آلوئه‌‌ورا(mg/kg/day 350، گاواژ)، دیابتی دریافت‌کننده انسولین (mg/kg/day 1، داخل صفاقی). مدل دیابتی با دریافت mg/kg 190 استرپتوزوتوسین ایجاد شد. پس از سه هفته تمام حیوانات سوپراووله شده و تخمک‌‌های آزادشده از اویداکت جمع‌آوری و ازنظر کیفیت بلوغ هسته و بازآرایی فضایی میتوکندری بررسی شدند.

یافته‌ها: دیابت موجب افزایش معنی‌دار ناهنجاری‌‌های دوک میوز، آرایش کروموزوم‌‌ها بر روی آن و تغییر در بازآرایی فضایی میتوکندری‌‌ها در سیتوپلاسم گردید (P˂0.05). تجویز آلوئه‌‌ورا و انسولین توانست تا حدی از این افزایش جلوگیری کند (P˂0.05). به‌علاوه نرخ بلوغ می‌وزی نیز در گروه دیابتی کمتر بود و آلوئه‌‌ورا و انسولین تا حدی از این کاهش ممانعت کردند (P˂0.05).

بحث و نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که دیابت روند بلوغ تخمک را دچار آسیب کرده و با کاهش نرخ بلوغ و کیفیت تخمک می‌‌تواند موجب ناباروری یا کاهش باروری گردد.