پیش‌زمینه و هدف: نفریت لوپوسی یکی از تظاهرات شایع و شدید بیماری لوپوس اریتماتوس سیستمیک است که می‌تواند منجر به نارسایی کلیه و حتی مرگ بیمار گردد. حداقل 30-20درصد از موارد نفریت لوپوسی پرولیفراتیو به درمان استاندارد پاسخ نمی‌دهند. برای درمان این بیماران روش‌های مختلفی پیشنهادشده ولی در مورد هیچ‌کدام از آن‌ها توافق عمومی وجود ندارد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان با سیکلوسپورین در درمان نفریت لوپوسی پرولیفراتیو مقاوم به درمان است.

مواد و روش‌ کار: در یک مطالعه گذشته‌نگر بیماران مبتلا به نفریت لوپوسی پرولیفراتیو مقاوم به درمان استاندارد که تحت درمان با سیکلوسپورین قرار گرفته بودند، بررسی شدند. این بیماران ازنظر رمیسیون کلیه، کراتینین سرم، میزان پروتئین اوری، عوارض جانبی درمان، مورتالیتی و فعالیت بیماری موردمطالعه قرار گرفتند.

یافته‌ها: 25 بیمار مبتلا به نفریت لوپوسی تحت درمان با سیکلوسپورین با میانگین سنی 9/6±30 شامل 5 مرد (20درصد) و 20 زن (80درصد) موردبررسی قرار گرفتند. میزان پروتئین اوری بعد از درمان کاهش معنی‌داری پیدا کرد (001/0>P). سطح کراتینین سرم در طی درمان با سیکلوسپورین تغییر معنی‌داری پیدا نکرد. رمیسیون کامل کلیوی در 60درصد و نسبی در 32درصد بیماران ایجاد شد. در طول پیگیری دوز پردنیزولون از 3/26 میلی‌گرم در روز به 8/6 میلی‌گرم در روز کاهش یافت. شایع‌ترین عارضه دارو عوارض گوارشی بود.

بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌ای مطالعه ما سیکلوسپورین در درمان نفریت لوپوسی پرولیفراتیو مقاوم به درمان مؤثر است.