پیش‌زمینه و هدف: خودکشی یکی از فوریت‌های روان‌پزشکی و از معضلات مهم روانی ـ اجتماعی بشمار می‌رود. بیشترین میزان آن در اختلالات افسردگی دیده می‌شود. الکتروشوک به‌عنوان یکی از مطمئن‌ترین، مؤثرترین و سریع‌ترین فنون درمانی در اختلالات روانی، خصوصاً در درمان افسردگی شناخته شده است. در پژوهش حاضر، به بررسی تاًثیر الکتروشوک بر افکار خودکشی پرداخته شده است.

مواد و روش‌ها: این مطالعه، یک پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل است که در سال 1392 بر روی 20 نفر از بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان روان‌پزشکی 505 که واجد دریافت الکتروشوک بودند، انجام شد.10 نفر به‌عنوان گروه آزمایش تحت درمان با الکتروشوک قرار گرفتند و 10 نفر در گروه کنترل درمان دارویی دریافت کردند. برای سنجش افکار خودکشی از مقیاس خودکشی بک استفاده شد. یک روز قبل از اولین جلسه‌ی الکتروشوک و یک روز بعد از اتمام جلسات و همچنین 3 ماه پس از آخرین جلسه‌ی الکتروشوک، بیماران با تکمیل پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار آماری SPSS 19 و روش تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس نشان داد بین نمرات افکار خودکشی گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنی‌داری وجود دارد (p= 0/002)؛ اما نمرات خودکشی دو گروه در زمان پیگیری تفاوت معنی‌داری نداشت (p=1).

نتیجه‌گیری: الکتروشوک در کاهش افکار خودکشی مؤثر است اما تأثیر آن طولانی‌مدت نیست؛ بنابراین برای جلوگیری از عود به درمان‌های نگه‌دارنده نیاز است.