با پیشرفت تکنولوژی و توسعه صنعت و با کاربردهای روزافزون میدان های الکترومغناطیس در تحقیقات و پزشکی همه روزه میدان­هایی با شدت­های متفاوت سلامت محیط زیست انسان را تهدید می کند. آثار بیولوژیک ناشی از این میدان­ها به شدت میدان, فرکانس و خصوصیات فیزیکی بافتی که مورد تابش قرار گرفته بستگی دارد.

به منظور بررسی اثرات میدان های الکترومغناطیس بر روی بافت کلیه دستگاه مولد میدان الکترومغناطیس با شدت 013/0میکروتسلا با فرکانس 5 هرتز و 207/0 میکروتسلا با فرکانس 50 هرتز ساخته شد و 36 خوکچه هندی نر بالغ به مدت پنج روز در دو گروه کنترل (هر گروه شش تایی) به مدت 2 و 4 ساعت در میدان خاموش و گروه های آزمایش در چهار گروه به مدت 2 و 4 ساعت در معرض میدان الکترومغناطیسی با شدت 013/0 میکروتسلا با فرکانس 5 هرتز و به مدت 2 و 4 ساعت در معرض میدان الکترومغناطیسی با شدت 207/0 میکروتسلا با فرکانس 50 هرتز قرار گرفتند. در روز پنجم بعد از معدوم ساختن حیوانات, از بافت کلیه آنها نمونه برداری کرده و بعد از فیکسه کردن در فرمالین و تهیه برش­های 5 میکرونی و رنگ آمیزی با هماتوکسیلن - ایوزئن مورد بررسی شدند. بررسی میکروگراف ها نشان داد که میدان­های الکترومغتاطیسی با شدت های 013/0 و 207/0 میکروتسلا به مدت 4 ساعت باعث تورم سلول­های اپیتلیال توبول های کلیه و در نهایت نکروز سلولی و کاهش لومن داخل توبول ها و همچنین باعث اتساع گلومرول ها و چسبیدن گلومرول ها به کپسول بومن شده است.

میدان های الکترومغناطیس با داشتن امواج دارای انرژی بالا باعث بالا رفتن درجه حرارت شده موضعی شده و همانند اشعه های یونیزان از طریق ایجاد
رادیکال­های آزاد باعث آسیب سلولی می شوند و در ارتباط با اتساع گلومرول ها مقالات تأیید می­کند که میدان های الکترومغناطیسی باعث آنمی می شوند و در نتیجه برای جبران این کاهش گلومرول ها متسع می شوند.