پیش‌زمینه و هدف: اسکیزوفرنی یکی از اختلالات شایع و ناتوان‌کننده در تمام دنیاست. علی‌رغم وجود درمان‌های دارویی به علت عدم تأثیر مطلوب این درمان‌ها در برخی بیماران، می‌توان از درمان شناختی – رفتاری به‌عنوان درمانی مکمل استفاده نمود. این پژوهش باهدف بررسی تأثیر درمان شناختی – رفتاری بر نشانه‌های مثبت بیماران بستری مبتلا به اسکیزوفرنی انجام شده است.

روش: پژوهش حاضر نیمه تجربی و طرح پژوهش، پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه پژوهش شامل تمامی زنان و مردان بستری مبتلا به اسکیزوفرنی در بیمارستان فارابی کرمانشاه می‌باشند که به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس 30 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب گردید و به دو گروه مساوی 15 n= آزمایش و 15n= کنترل تقسیم شدند. هر دو گروه توسط آزمون SAPS مورد پیش‌آزمون قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش به مدت 12 جلسه مورد درمان شناختی - رفتاری با استفاده از پروتکل درمانی قرار گرفت. بعد از مداخله برای گروه آزمایش، هر دو گروه مورد آزمون قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس (ANCOVA) مورد تجزیه و تجلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: پس از مدت 12 جلسه اجرای درمان شناختی – رفتاری بر روی گروه آزمایش، میانگین نمرات علائم مثبت گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به‌طور معنی‌داری (001/0p<) کاهش یافت.

نتیجه‌گیری: درمان شناختی – رفتاری می‌تواند به‌عنوان درمانی مؤثر، کاهش نشانه‌های مثبت را در بیماران اسکیزوفرنی به دنبال داشته باشد. بنابراین به‌عنوان درمانی مکمل می‌توان ازاین‌روش درمانی بهره برد.