پیش زمینه و هدف: وقوع فوریت‌های پزشکی، در اعمال دندان‌پزشکی نادر هستند اما هنگامی که شرایط اضطراری رخ دهد، می‌تواند تهدید کننده حیات باشد. توانایی دندان‌پزشک برای رویارویی و مدیریت ابتدایی آن، عامل کلیدی برای به حداقل رساندن عوارض و مرگ و میر است. هدف از این پژوهش تعیین میزان آگاهی دندان‌پزشکان شهر ارومیه در برخورد با فوریت‌های پزشکی در مطب در سال 1391 است.

مواد و روش کار: پژوهش کنونییک بررسی توصیفی ـ تحلیلی و از لحاظ زمانی از دسته بررسی‌های مقطعی است. جامعه مورد نظر در این بررسی دندان‌پزشکان شهر ارومیه است که با روش نمونه‌گیری سرشماری انتخاب شدند. برای تهیه فهرست به سازمان نظام پزشکی مراجعه شده و فهرستی از دندان‌پزشکان فعال تهیه و بر پایه همین فهرست مراجعه انجام پذیرفت. پس از تکمیل و جمع‌آوری پاسخنامه‌ها، داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. داده‌های کمی به صورت میانگین (± خطای استاندارد) و داده‌های کیفی به صورت فراوانی (درصد) نمایش داده شدند. برای مقایسه میانگین گروه‌ها از T-test و در صورت عدم احراز شرایط از معادل ناپارامتریک آن استفاده شد. برای بررسی متغیر کیفی نیز از X²-test و جهت بدست آوردن ارتباط متغیرهای کمی سن، سابقه کاری و آگاهی دندان‌پزشکان از آزمون Pearson correlation استفاده گردید.

یافته‌ها: از میان 100 دندان پزشک در ارومیه 95 دندان پزشک به پرسشنامه‌ها پاسخ دادند. از میان 95 دندان پزشک 1/41 درصد زن و 9/58 در صد مرد بودند. متوسط سن شرکت کنندگان91/9± 45/33بود.

در این مطالعه میزان آگاهی 3/5درصد دندان پزشکان ضعیف ارزیابی شد. 1/62 متوسط و 6/32 در صد عالی گزارش گردید. هیچ‌گونه رابطه معنی‌داری میان سن و میزان تجربه کاری و جنس دندان پزشکان با میزان آگاهی انان در بر خورد با شرایط اورژانس دیده نشد. شایع‌ترین میزان وقوع اورژانس سینکوپ بود. به علاوه شایع‌ترین داروی اورژانس در مطب آدرنالین 8/96 درصد و اکسیژن 1/82 درصد گزارش شد

بحث و نتیجه‌گیری: تجزیه و تحلیل آماری براساس مطالعه فوق نشان می‌دهد میزان آگاهی دندان‌پزشکان عمومی شهر ارومیه در برخورد با فوریت‌های پزشکی در حد خوب تا متوسط می‌باشد. فراوانی وجود داروها و تجهیزات مرتبط با اورژانس‌های پزشکی مشخص کننده این است که مقدار داروها و تجهیزات در دسترس برای مواقع اورژانس در حد قابل قبول است. رابطه معنی‌دار در جنسیت و میزان آگاهی وجود نداشت.