پیش زمینه و هدف: خود کشی عمل هدفمند نابود سازی به دست خود فرد، که در بهترین مفهوم یک ناراحتی چند وجهی در انسان نیازمندی است که برای حل مشکل، خود کشی را بهترین راه چاره می‌داند. اگر چه میزان خود کشی در ایران بسیار کم است ولی بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد که اقدام به خود کشی و مرگ ناشی از آن رو به افزایش است. هدف این مطالعه، تعیین عوامل موثر بر فوت در اقدام کنندگان به خودکشی می‌باشد.

مواد و روش: این مطالعه به روش مورد- شاهدی انجام شد. تمامی افرادی که خودکشی منجر به فوت داشتند به عنوان گروه مورد (33n=) و دو برابر گروه مورد با روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان گروه شاهد ( اقدام به خودکشی، 66n=) وارد مطالعه شدند. داده‌ها با آمار توصیفی، آزمون‌های آماری کای دو و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل گردید.

یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که جنسیت مذکر یک عامل خطر برای فوت، روش خودکشی غیر تهاجمی، نداشتن سابقه قبلی بیماری جسمی-روانی و سکونت در شهر به عنوان عوامل پیشگیری کننده از مرگ در اقدام کنندگان به خودکشی می‌باشند

نتیجه گیری: به نظر می‌رسد که آموزش به خانوارها و معرفی عوامل موثر در اقدام به خودکشی و خودکشی منجر به فوت به ویژه برای جوانان و نوجوانان می‌تواند گامی موثر برای ارتقای سلامت روان، کاهش موارد رخداد و آسیب‌های ناشی از خودکشی باشد.