@article{ author = {}, title = {}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {17}, Number = {2}, pages = {9-15}, publisher = {Urmia University of Medical Sciences}, title_fa = {گزارش یک مورد شیرخوار دچار بیماری کاوازاکی به همراه گانگرن اندامها}, abstract_fa ={پیش زمینه و هدف: بیماری کاوازاکی از شایعترین سندرمهای واسکولیتی در کودکان است و آنوریسم قلبی از مهمترین عوارض آن به شمار می رود. از نادرترین تظاهرات عروقی این بیماری، درگیری آنوریسمال عروق اندامهاست که به طور معمول به صورت گانگرن انگشتان تظاهر می کند. این شکل بیماری از این جهت گزارش می شود که تظاهر بسیار نادر بیماری در نوع کمیاب سنی آن یعنی زیر یک سال است.شرح حال: بیمار پسری است شیرخواره 70 روزه که به علت تشنج و تب در بیمارستان امام خمینی ارومیه بستری شده و به لحاظ وجود WBC فراوان در ادرار و احتمال پیلونفریت، در بخش نفرولوژی کودکان تحت مداوا قرار گرفت.در مدت بستری، بیمار مبتلا به نکروز اندامها (انگشتان پا) شده و با توجه به تمامی علایم بالینی، آزمایشگاهی، درمانی و تصویربرداری در نهایت تشخیص بیماری کاوازاکی داده می شود که با درمان ایمونوگلوبولین وریدی و ضد التهابهای استروئیدی و غیراستروئیدی، حداقل ضایعه برای بیمار باقی می ماند.بحث و نتیجه گیری: بیماری کاوازاکی به طور کلی پیش آگهی نسبتا خوبی دارد (مرگ و میر کمتر از (%2، که اغلب در سنین 1 تا 5 سال دیده می شود، زمانی که این بیماری خارج از این فاصله سنی دیده شود، به خصوص در زیر یک سالگی، پر عارضه و با مرگ و میر بالاتری همراه خواهد بود. نکروز اندامها عارضه بسیار نادر است که به طور عمده زیر هفت ماه گزارش شده است لذا به نظر می آید که بدون حضور بیماریهای نکروزان دیگر، مثل سندرم نفروتیک، آمبولیهای شریانی، انعقاد منتشره داخل عروقی، در صورت مشکل بودن تشخیص، بررسی و حضور ذهن پزشک راجع به بیماری کاوازاکی مفید خواهد بود.}, keywords_fa = {کاوازاکی، نکروز، آنوریسم قلبی، پیوری}, url = {http://umj.umsu.ac.ir/article-1-144-en.html}, eprint = {}, journal = {Studies in Medical Sciences}, issn = {2717-008X}, eissn = {2717-008X}, year = {2006} } @article{ author = {}, title = {}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {17}, Number = {2}, pages = {9-15}, publisher = {Urmia University of Medical Sciences}, title_fa = {حاملگی در یک زن مبتلا به کاردیومیوپاتی اتساعی شدید شش سال پس از شیمی درمانی و پرتودرمانی سرطان پستان}, abstract_fa ={پیش زمینه و هدف: تحمل حاملگی به علت وجود تغییرات همودینامیکی، منجر به افزایش پیش بار برای بانوانی که دارای کاردیومیوپاتی اتساعی با درجه شدید نارسایی سیستولیک بطنی چپ هستند، بسیار دشوار و بعید است. گزارش موارد استثنایی که با معادلات علم پزشکی روز تطابق ندارند، می تواند به کشف ابعاد ناشناخته ها کمک نماید.شرح حال: بیمار خانمی است 45 ساله که سابقه ابتلا به کاردیومیوپاتی اتساعی، با کسر جهشی بطن چپ حدود %25 را دارد. از 6 سال قبل به علت سرطان پستان چپ تحت پرتو درمانی و شیمی درمانی با دکسوروبیسین قرار گرفته است. بیمار با قصد قبلی باردار شده و به رغم توصیه های موکد پزشکی از ختم حاملگی امتناع ورزیده و یک حاملگی ترم کامل و بدون عارضه و زایمان واژینال و طبیعی را پشت سر گذاشته و کودک سالمی به دنیا آورده است. در حال حاضر که چهار سال از زایمان سپری می شود خوشبختانه کودک و مادر در شرایط ایده آلی هستند.بحث و نتیجه گیری: حاملگی با وجود کاردیومیوپاتی اتساعی کنترااندیکه می تواند عواقب خطرناکی برای مادر و نوزاد در بر داشته باشد. گزارشهای موارد مشابه بسیار نادر است و اغلب دوره بارداری را با موفقیت به پایان نرساندند. از گزارشهای مشابه می توان نتیجه گرفت که در بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی اتساعی شدید با فانکشنال کلاس I، در صورت مصمم بودن برای حاملگی اگر به طور دقیق تحت نظر باشند و درمان کافی با داروهای مورد نیاز را دریافت کنند، می توان برای سپری کردن یک دوره کامل حاملگی و زایمان بدون مشکل امیدوار بود.}, keywords_fa = {حاملگی، کاردیومیوپاتی اتساعی، سرطان پستان، شیمی درمانی}, url = {http://umj.umsu.ac.ir/article-1-143-en.html}, eprint = {}, journal = {Studies in Medical Sciences}, issn = {2717-008X}, eissn = {2717-008X}, year = {2006} } @article{ author = {}, title = {}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {17}, Number = {2}, pages = {9-15}, publisher = {Urmia University of Medical Sciences}, title_fa = {گزانتوگرانولوم نوجوانی منفرد به دنبال واکسیناسیون ب ث ژ}, abstract_fa ={پیش زمینه وهدف: گزانتوگرانولوم نوجوانی یک ضایعه فیبروهیستیوسیتیک است که موارد غالب آن در دوران کودکی مشاهده می شود و بیشتر سر و گردن و تنه را درگیر می کند، هر چند موارد خارج پوستی نیز گزارش شده است.شرح حال: در این مقاله، یک مورد گزانتوگرانولوم در یک دختر 3 ساله که با توده متحرک، سفت و غیر حساس بافت نرم عمقی ناحیه زیر بغل سمت چپ یک سال بعد از واکسیناسیون ب ث ژ بر روی بازوی همان سمت، مراجعه کرده بود، معرفی می شود.بحث ایجاد ضایعه بعد از واکسناسیون ب ث ژ از موارد نادر این بیماری است. درمان این ضایعه، جراحی و برداشتن کامل آن و در موارد خاصی مثل درگیری چشم و ضایعات سیستمیک، رادیوتراپی می باشد.}, keywords_fa = {گزانتوگرانولوم نوجوانی، واکسیناسیون ب ث ژ}, url = {http://umj.umsu.ac.ir/article-1-142-en.html}, eprint = {}, journal = {Studies in Medical Sciences}, issn = {2717-008X}, eissn = {2717-008X}, year = {2006} } @article{ author = {}, title = {}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {17}, Number = {2}, pages = {9-15}, publisher = {Urmia University of Medical Sciences}, title_fa = {بررسی فراوانی HBsAg در اهدا کنندگان خون استان آذربایجان غربی}, abstract_fa ={پیش زمینه و هدف: برابر بررسی ها، عفونت HBV در بیش از 2 میلیارد نفر از مردم دنیا اتفاق افتاده است و 350 میلیون ناقل HBsAg در جهان وجود دارد. میزان حالت ناقلی مزمن در مناطق مختلف جغرافیایی، متفاوت است. برآورد می شود %3-5 مردم ایران ناقل HBV باشند. هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت ناقلی HBsAg در سطح استان آذربایجان غربی و مقایسه آن با آمارهای قبلی می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، تمامی اهدا کنندگان داوطلب خون در سازمان انتقال خون استان آذربایجان غربی، جهت بررسی HBsAg به روش ELISA مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج به دست آمده جمع بندی و با آمارهای مطالعات قبلی استان مقایسه و گزارش شد.یافته ها: از 10200 نفر اهدا کننده خون، 136 نفر (%1.33) ناقل HBsAg بودند. از کل موارد مثبت، 119 نفر (%87.5) مرد و بقیه زن بودند و از این تعداد 107 نفر متاهل و بقیه مجرد بودند. نتایج نشان می دهد که با افزایش سن، میزان HBsAg مثبت هم افزایش می یابد.نتیجه گیری: در مقایسه با مطالعات قبلی در سالهای 1365 و 1376 در استان، میزان شیوع ناقلی HBsAg به طور واضحی کاهش نشان می دهد. به نظر می رسد دادن آگاهی و آموزش به مردم در مورد ماهیت بیماری و راه های انتقال و پیشگیری از ابتلا به بیماری در کاهش میزان بیماری فوق موثر باشد.}, keywords_fa = {HBsAg، اهدا کنندگان خون، استان آذربایجان غربی}, url = {http://umj.umsu.ac.ir/article-1-141-en.html}, eprint = {}, journal = {Studies in Medical Sciences}, issn = {2717-008X}, eissn = {2717-008X}, year = {2006} } @article{ author = {}, title = {}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {17}, Number = {2}, pages = {9-15}, publisher = {Urmia University of Medical Sciences}, title_fa = {تاثیر ناندرولون دکانوات بر روی پروفایل لیپید بیماران همودیالیزی بیمارستان طالقانی ارومیه (1381-1382)}, abstract_fa ={پیش زمینه و هدف: مهمترین علت مرگ و میر بیماران دیالیزی حوادث قلبی عروقی ناشی از اترواسکلروزیس می باشد. لیپوپروتئین a به عنوان ریسک فاکتور مستقل در کنار سایر فاکتورهای پروفایل لیپید در پیشرفت این پروسه نقش دارند. ناندرولون دکانوات قادر است با تغییر در بعضی عوامل بخصوص با کاهش در لیپوپروتئین a که در بیماران همودیالیزی افزایش می یابد از بروز عارضه پیشگیری نماید.مواد و روشها: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی تصادفی شاهد دار می باشد که طی مدت 9 ماه روی دو گروه کنترل (36 نفر) و درمان (36 نفر) از بیماران همودیالیزی انجام شد. در این مطالعه به گروه درمان هر هفته 100 میلی گرم ناندرولون دکانوات به مدت 6 ماه عضلانی تزریق گردید و در هر دو گروه آزمایشات آلبومین تری گلیسیرید کلسترول APO-B¸ APO-A¸ LDL¸ HDL و لیپوپروتئین a طی ماههای صفر (قبل از درمان) و 6, 4, 2 و 9 (سه ماه پس از قطع درمان) با روش ایمونوتوربیدیمتریک انجام گردید. نتایج با استفاده از آزمون Repeated Measure ANOVA آنالیز گردید (p£0.05).یافته ها: تغییرات پارامترهای HDL و تری گلیسیرید و APO-B‚ APO-A در گروه درمان نسبت به گروه کنترل معنی دار بود. تغییرات سایر فاکتورها شامل کلسترول و LDL و آلبومین و لیپوپروتئین a در گروه درمان نسبت به گروه کنترل معنی دار نبود. لیپوپروتئین a علیرغم کاهش در ماه دوم درمان در فاصله ماههای 4 تا 6 به طور معنی دار افزایش یافت.بحث ناندرولون دکانوات بر روی بعضی از پارامترهای لیپیدی دخیل در اترواسکلروزیس موثر است. APO-B‚ APO-A‚ TG‚ HDL تحت اثر ناندرولون دکانوآت به طور معنی داری تغییر نمودند. LP (a) یک ریسک فاکتور مستقل در بروز عوارض کلینیکی مرتبط با تغییرات اترواسکلروتیک قلبی عروقی در بیماران تحت درمان با همودیالیز مزمن است. کاهش LP (a) در مطالعه حاضر فقط در ماه دوم بعد از درمان مشاهده شد. افزایش دوز دارو ممکن است بتواند تاثیر معنی داری بر روی پروفایل لیپید ایجاد نماید. تعداد نسبتا کم نمونه و توزیع غیر یکنواخت آنها و وجود عوامل اتیولوزیک مختلف ایجاد کننده نارسایی مزمن کلیه می تواند بر روی نتایج نهایی موثر باشد. یافته های ما مطابقت کلینیکی خواهد داشت اگر با مطالعات دیگر اثبات شود.}, keywords_fa = {همودیالیز، ناندرولون دکانوات، پروفایل لیپید}, url = {http://umj.umsu.ac.ir/article-1-140-en.html}, eprint = {}, journal = {Studies in Medical Sciences}, issn = {2717-008X}, eissn = {2717-008X}, year = {2006} } @article{ author = {}, title = {}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {17}, Number = {2}, pages = {9-15}, publisher = {Urmia University of Medical Sciences}, title_fa = {بررسی عوامل موثر بر نتایج حاصل از توراکوستومی لوله ای در درمان پاراپنومونیک افیوژن عارضه دار و آمپیم توراکس در بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه}, abstract_fa ={پیش زمینه و هدف: بر روی بیماران دچار آمپیم و افیوژن پاراپنومونیک عارضه دار در این مرکز و تعیین عوامل موثر بر نتایج حاصل از توراکوستومی لوله ای در درمان آمپیم توراکس طرح ریزی شده است.مواد و روش ها: به صورت توصیفی مقطعی، کلیه بیماران (46 بیمار) مبتلا به آمپیم که در سال 1383 بستری شده و تحت توراکوستومی لوله ای قرار گرفته بودند وارد مطالعه شده و اطلاعات لازم در مورد سن، جنس، بیماری زمینه ای، نتیجه درمان با توراکوستومی لوله ای محل قرار گیری، اندازه و تعداد لوله سینه ای به کار رفته، Ioculation آمپیم، فاصله زمانی بین procedure ها و… جمع آوری شدند. از آزمون رگرسیون لجستیک چند متغیری برای بررسی عوامل موثر در نتایج حاصل در توراکوستومی لوله ای استفاده گردید.یافته ها: 46 نفر وارد مطالعه شدند با میانگین سنی 43±23 سال و نسبت مرد به زن 26 به 20. شایعترین بیماری زمینه ای، دیابت و پس از آن سرطان بود. در %26.1 موارد درناژ موفق بود. میانگین زمانی سپری شده از تشخیص تا اقدام توراکوستومی 13.2±5.92 روز بود. در 34 مورد افراد که پروسیجر دوم انجام شده بود، ارتباط معنی داری بین جنس و موفقیت درناژ وجود نداشت. حجم آمپیم عامل موثر در موفقیت درناژ بود. ارتباط معنی داری بین محل لوله و موفقیت درناژ وجود نداشت (p=0.2). ارتباط بین مدت زمان طول کشیده تا انجام پروسیجر و نتایج درمان معنی دار نبود (p=0.3).بحث موفقیت درمان در مقایسه با مطالعات دیگر کمتر به نظر می رسد که احتمال می رود یکی از مهمترین دلایل آن طولانی بودن زمان تشخیص تا تعبیه لوله سینه ای باشد. از عوامل موثر در نتیجه درمان، حجم آمپیم است.جنس، لکولاسیون و بیماری زمینه ای عامل موثر محسوب نمی شود ولی به نظر می رسد سن، عامل مهمی باشد که نیاز به بررسی با حجم نمونه بیشتری است. زمان سپری شده تا اقدام عملی موثری در تعیین موفقیت درمان است. به طور کلی همکاری مناسب بخش های دیگر با بخش جراحی برای تشخیص و اقدام سریع از اصول مهم برای افزایش موفقیت درمان آمپیم با لوله توراکستومی می باشد.}, keywords_fa = {توراکوسنومی، افیوژن پارامونیک عارضه دار، امپیم توراکس}, url = {http://umj.umsu.ac.ir/article-1-139-en.html}, eprint = {}, journal = {Studies in Medical Sciences}, issn = {2717-008X}, eissn = {2717-008X}, year = {2006} } @article{ author = {}, title = {}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {17}, Number = {2}, pages = {9-15}, publisher = {Urmia University of Medical Sciences}, title_fa = {تزریق لیدوکائین به ناحیه تگمنتوم شکمی و خود تزریقی هروئین در موش صحرایی}, abstract_fa ={پیش زمینه و هدف: نرونهای دوپامینرژیک ناحیه تگمنتوم شکمی، در وابستگی و تحمل به اپیوئیدها و سندرم محرومیت درگیر هستند. هدف این مطالعه، بررسی اثرات پر فعال کردن موقتی VTA بر میزان تمایل حیوان به مصرف هروئین و علایم سندرم محرومیت بود.مواد و روشها: موشهای صحرای نر نژاد و بستار (300-250g) بی هوش شده و در وریدژوگولار کانول گذاری شدند. یک کانول استیل در VTA گروههای مربوطه گذاشته شد. بعد از بهبودی موشها در اتاقک خود تزریقی قرار داده شدند. فشار دادن روی پدال فعال مقدار 0.1ml هروئین هیدروکلراید با غلظت 1 mg/ml یا نرمال سالین برای گروه کنترل به داخل کانول گردنی تزریق می کرد. تعداد زدن پدالها ثبت می گردید. گروههای مورد آزمایش به قرار زیر بودند (n=6): سالین، گروه VTA سالم و گروه VTA مهار شده (VTA حیوان با تزریق لیدوکائین %2، قبل از SA غیر فعال می شد). در پایان نالوکسان (2 mg/kg.ip) به حیوان تزریق و علایم ترک اعتیاد مطالعه شد.یافته ها: مقایسه تعداد پدالهای فعال و غیر فعال هر گروه و مقایسه تعداد پدال فعال در تمام گروهها اختلاف معنی داری را نشان داد (p<0.001, p<0.05 به ترتیب). بعد از تزریق نالوکسان فقط حیوانات گروه VTA سالم به شدت سندرم محرومیت را نشان دادند.نتیجه گیری: غیر فعال کردن موقتی VTA اثر تقویتی هروئین را مهار کرده و از ایجاد وابستگی به آ‎ن جلوگیری می کند. احتمالا با مطالعه بیشتر مداخله در کار VTA می تواند روش سودمندی برای درمان وابستگی به هروئین باشد.}, keywords_fa = {هروئین، سندرم محرومیت، خود تزریقی، VTA، لیدوکائین، موش صحرایی}, url = {http://umj.umsu.ac.ir/article-1-138-en.html}, eprint = {}, journal = {Studies in Medical Sciences}, issn = {2717-008X}, eissn = {2717-008X}, year = {2006} } @article{ author = {}, title = {}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {17}, Number = {2}, pages = {9-15}, publisher = {Urmia University of Medical Sciences}, title_fa = {بررسی شیوع گلوکوم در جمعیت 40 سال و بالاتر پایگاه تحقیقات جمعیتی شهر ارومیه در سال 1382}, abstract_fa ={پیش زمینه و اهداف: بیماری چشمی گلوکوم یا آب سیاه، اولین عامل کوری غیر قابل برگشت در دنیا است که در اثر افزایش IOP ایجاد می شود. در صورت عدم درمان، منجر به صدمه عصب بینایی، کاهش دید و در نهایت کوری می گردد. این بیماری شایع، به دلیل مزمن بودن و نداشتن علایم بالینی مشخص، شرایط مناسب جهت غربالگری را داراست. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع گلوکوم در پایگاه تحقیقات جمعیتی ارومیه اجرا گردید.مواد و روشها: این مطالعه به روش توصیفی و تحلیلی به صورت مقطعی انجام گرفت. ابتدا پایگاه تحقیقات جمعیتی ارومیه خوشه بندی و تعداد 440 فرد 40 سال و بالاتر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. با مراجعه به منازل، بعد از توجیه و گرفتن رضایت نامه، افراد با در دست داشتن معرفی نامه به درمانگاه چشم بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه ارجاع دادند. روش جمع آوری اطلاعات پرسشنامه دو قسمتی بود. برای تشخیص بیماران، معاینات Standard GoId شامل تونومتری، افتالموسکوپی، پریمتری انجام شد. برای آنالیز داده ها و رسم نمودار، از نرم افزار SPSS و Excel استفاده شد.یافته ها: میانگین سن افراد مورد مطالعه 55.02±11.39 سال و %44.8 مرد و %55.2 زن بودند. %43.4 افراد بی سواد و %50.0 آنها خانه دار بودند و نیز %38.9 سابقه بیماری زمینه ای داشتند. %8.2 سابقه فامیلی درجه یک گلوکوم داشتند. معاینات بالینی نشان داد که %96.1 افراد IOP£21mmhg و IOP>21mmhg %3.9 داشتند. %98.6 افراد Cup/Disk£0.5 و %1.4 افراد Cup/Disk>0.5 داشتند. در نهایت 11 مورد بیمار گلوکومی در جمعیت مذکور وجود داشت که بدین ترتیب شیوع گلوکوم %2.5 محاسبه شد.بحث و نتیجه گیری: در مطالعه ما هایپرتانسیون چشمی همانند سایر مطالعات شایعتر از گلوکوم بود. همچنین میزان شیوع IOP بالا و گلوکوم در زنان بیشتر بود. به نظر می رسد که نتایج به دست آمده از این مطالعه با سایر مطالعات انجام گرفته در کشورهای همجوار مطابقت داشته و بیانگر شیوع بالای آن در افراد مسن و نیز قابلیت پیشگیری و درمان موثر با توجه به تشخیص به موقع می باشد. لذا هر گونه سرمایه گذاری جهت غربالگری دقیق و بهتر این بیماری با روشهای تکمیلی و در سایر نقاط کشور، ضروری و منطقی به نظر می رسد.}, keywords_fa = {گلوکوم، غربالگری، فشار داخل چشم، پایگاه تحقیقات جمعیتی ارومیه}, url = {http://umj.umsu.ac.ir/article-1-137-en.html}, eprint = {}, journal = {Studies in Medical Sciences}, issn = {2717-008X}, eissn = {2717-008X}, year = {2006} } @article{ author = {}, title = {}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {17}, Number = {2}, pages = {9-15}, publisher = {Urmia University of Medical Sciences}, title_fa = {بررسی اثر عصاره الکلی دانه اسپند (Peganum harmala) بر پلاسمودیوم فالسیپاروم و مقایسه آن با کلروکین در شرایط in vitro}, abstract_fa ={پیش زمینه و هدف:مالاریا یکی از مهمترین عفونتهای انگلی در جهان است. بیش از %40 جمعیت جهان در مناطق اندمیک مالاریا زندگی می کنند. با توجه به ظهور سوشهای پلاسمودیوم فالسیپاروم مقاوم به کلروکین در دهه های اخیر، کشورهای در حال توسعه از جمله ایران با مشکلاتی در درمان موارد حاد بیماری مواجه می باشند. به همین دلیل یافتن داروهای جدید با حداقل عوارض جانبی ضروری به نظر می رسد. از هزاران سال پیش، گیاهان به صورت سنتی در نقاط مختلف جهان برای درمان مالاریا استفاده می شوند. با توجه به توصیه های سازمان بهداشت جهانی مبنی بر تحقیقات پیرامون گیاهان بومی مناطق مالاریاخیز، ما نیز بر آن شدیم تا تاثیر عصاره الکلی دانه گیاه اسپند را بر انگل پلاسمودیوم فالسپاروم بررسی نماییم.مواد و روشها: عصاره اسپند در 4 غلظت 12.5 mg/ml، 25 mg/ml، 50 mg/ml و 100 mg/ml بر روی انگلهای جدا شده از نمونه خون 23 بیمار مبتلا به پلاسمودیوم فالسیپاروم با استفاده از روش in Vitro و بر مبنای دستورالعمل WHO با کمی تغییرات، مورد ارزشیابی قرار گرفت.یافته ها: از نظر آماری هر 4 غلظت عصاره اسپند به طور معنی داری نسبت به کنترل، توانسته اند از رشد انگل جلوگیری کنند (p<0.05). در مقایسه با کلروکین 2 غلظت اول یعنی 12.5 mg/ml و 25 mg/ml کمتر از کلروکین تاثیر داشتند اما دو غلظت 50 mg/ml و 100 mg/ml همانند کلروکین بر روی رشد انگل تاثیر داشتند. همچنین در سه مورد مقاوم به کلروکین عصاره 50 mg/ml و 100 mg/ml عصاره اسپند موثر واقع شد.بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد که عصاره الکلی دانه اسپند می تواند تا حدود زیادی مانند داروی کلروکین مانع رشد انگل پلاسمودیوم فالسیپاروم شود.}, keywords_fa = {اسپند، پلاسمودیوم فالسیپاروم، کلروکین}, url = {http://umj.umsu.ac.ir/article-1-136-en.html}, eprint = {}, journal = {Studies in Medical Sciences}, issn = {2717-008X}, eissn = {2717-008X}, year = {2006} } @article{ author = {}, title = {}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {17}, Number = {2}, pages = {9-15}, publisher = {Urmia University of Medical Sciences}, title_fa = {بررسی میزان و عوامل موثر بر رخداد خودکشی طی یک سال در استان آذربایجان غربی}, abstract_fa ={پیش زمینه و هدف: اقدام به خودکشی عمل عمدی فرد، برای خاتمه دادن به زندگی خویش است که به روشهای گوناگون انجام می گردد. اجلاسیه سازمان جهانی بهداشت در سال 1996 خشونت و خودکشی را یک مساله مهم بهداشت عمومی اعلام کرد. در حال حاضر خودکشی یکی از ده علت مهم مرگ در جهان محسوب می گردد.این مطالعه با هدف تعیین میزان اقدام به خودکشی و توزیع خودکشی با توجه به ویژگیهای افراد، مکان و زمان تعیین عوامل موثر و نحوه اقدام به خودکشی در سطح استان آذربایجان غربی طراحی و اجرا گردیده است.مواد و روش ها: مطالعه به روش مقطعی و با اهداف توصیفی و تحلیلی در طول یک سال برای کلیه موارد اقدام به خودکشی انجام گردید. جهت دسترسی به داده های رخداد خودکشی، پزشکان، پرستاران، کارشناسان، کاردانان و بهورزان مراکز بهداشتی و درمانی و خانه های بهداشت و نیز مراکز پزشکی قانونی مشارکت کردند. تیم آموزش دیده پرسشگری به همراه روانشناسان جهت جمع آوری دادها اقدام نمودند. در این مطالعه از پرسشنامه ای مشتمل بر 71 سوال استفاده گردید. داده ها وارد برنامه نرم افزار SPSS شده با توجه به اهداف مطالعه فراوانی های مطلق، نسبی، میانگین و انحراف معیار محاسبه و جهت سنجش ارتباط بین عوامل موثر و رخداد خودکشی، از آزمون کای زوج استفاده و از سطح معنی دار 0.05، جهت تصمیم گیری استفاده شد.یافته ها: میزان بروز اقدام به خودکشی در استان، 146 در یک صد هزار نفر، با توزیع جنسی 35.7 درصد مردان و 63.3 درصد زنان، بیشترین میزان اقدام به خود کشی با 62.1 درصد در گروه سنی 15-24 سال و کمترین با مقدار 1.4 درصد در افراد بالاتر از 64 سال مشاهده گردید.50.4 درصد افراد خودکشی کننده مجرد، 15 درصد بی سواد، 19.4 درصد ابتدایی، 25.9 درصد راهنمایی، 35.5 درصد دبیرستان و 4.2 درصد سواد دانشگاهی داشتند. 75.5 درصد اقدام کنندگان شهرنشین و 24.5 درصد روستایی بودند.بین میزان اقدام به خودکشی با توجه به ویژگیهای سنی، جنسی، محل زندگی، اشتغال، وضعیت، تاهل و نوع روش اقدام، ارتباط معنی دار مشاهده گردید.بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان می دهد اقدام به خودکشی به عنوان یک مشکل مهم بهداشت عمومی جامعه محسوب شده و توزیع آن با ویژگیهای مختلف از جمله گروه سنی، جنسی، شغلی، تاهل، محل زندگی و عوامل ایجادی تفاوت می نماید.لزوم توجه ویژه به این مشکل مهم بهداشت عمومی از جهت تحلیل عوامل و طراحی و اجرای برنامه های پیشگیری توصیه می گردد.}, keywords_fa = {اقدام به خودکشی، عوامل موثر، همه گیر شناسی، آذربایجان غربی}, url = {http://umj.umsu.ac.ir/article-1-135-en.html}, eprint = {}, journal = {Studies in Medical Sciences}, issn = {2717-008X}, eissn = {2717-008X}, year = {2006} } @article{ author = {}, title = {}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {17}, Number = {2}, pages = {9-15}, publisher = {Urmia University of Medical Sciences}, title_fa = {بررسی نتایج عمل جراحی دیسکسیون حاد آئورت در بیمارستان شهید مدنی تبریز}, abstract_fa ={پیش زمینه و هدف: دیسکسیون حاد آئورت یک موقعیت اورژانس جراحی قلب است. حدود %40 بیماران قبل از تشخیص فوت و یک درصد آنها نیز بدون داشتن موقعیت برای جراحی، در هر ساعت تلف می شوند. هدف از این تحقیق بررسی نتایج حاصل از اعمال جراحی دیسکسیون حاد آئورت در بیمارستان شهید مدنی تبریز می باشد.مواد و روشها: این تحقیق به صورت رتروسپکتیو و پروسپکتیو بر روی 46 بیمار که تحت عمل جراحی دیسکسیون حاد آئورت از سال 1378 تا 1383 قرار گرفته بودند انجام شده است. اطلاعات از طریق پرسشنامه جمع آوری شده و با نرم افزار SPSS و با روشهای آماری توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.یافته ها: در این تحقیق 46 بیمار مورد بررسی قرار گرفت. 65 درصد بیماران مرد و 35 درصد آنها زن بودند. 15.2 درصد (7 مورد) بیماران، قبل از جراحی فوت شده اند و 39 نفر آنها که 59 درصد آنها مذکر و 41 درصد مونث بودند، مورد عمل جراحی قرار گرفتند. متوسط سن بیماران 48.9±2.3 سال بود. تشخیص نهایی با اکوکاردیوگرافی از طریق مری و آنژیوگرافی داده شده بود. در 42 درصد بیماران، دریچه آئورت با آئورت صعودی، در 24 درصد فقط آئورت صعودی، در 14 درصد دیسکسیون انتهای آئورت، در 10 درصد آئورت صعودی و قوس آئورت و در 10 درصد دریچه آئورت ترمیم و آئورت صعودی تعویض شد. عوارض مهم شامل: خونریزی 31 درصد، نارسایی تنفسی 13.79 درصد. میزان مرگ و میر 20.07 درصد بود. فقط 45.5 درصد بیماران در 7 سال مورد پیگیری قرار گرفته اند.نتیجه گیری: دیسکسیون آئورت حاد یک بیماری بسیار مهلک می باشد. با تشخیص صحیح و جراحی می توان به طور روشنی حیات بیماران را در 75 درصد نجات داد.}, keywords_fa = {جراحی دیسکسیون حاد آئورت، عوارض}, url = {http://umj.umsu.ac.ir/article-1-134-en.html}, eprint = {}, journal = {Studies in Medical Sciences}, issn = {2717-008X}, eissn = {2717-008X}, year = {2006} } @article{ author = {}, title = {}, abstract ={}, Keywords = {}, volume = {17}, Number = {2}, pages = {9-15}, publisher = {Urmia University of Medical Sciences}, title_fa = {اثر نیتریک اکساید بر میزان درصد پلاکتها، درصد گلبولهای قرمز و تعداد گلبولهای سفید}, abstract_fa ={پیش زمینه و هدف: در حالی که نیتریک اکساید به شکل دارو مصرف زیادی دارد، تاثیرات نیتریک اکساید بر بسیاری از فاکتورهای زیستی هنوز ناشناخته است. نیتریک اکساید تاثیرات مهمی در فرآیندهای فیزیولوژیک دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی چگونگی تاثیر نیتریک اکساید بر میزان درصد پلاکت ها، درصد گلبولهای قرمز و تعداد گلبولهای سفید می باشد.مواد و روش ها: در این بررسی 25 خوکچه هندی نر با وزن متوسط 316±2 گرم به طور تصادفی به پنچ گروه تقسیم گردید. گروه A (تزریق سرم فیزیولوژی) گروه B (تزریق متیلن بلو) Methylene Bluo گروه C (تزریق ال- نیم (NitroL-Arginine-Methylester گروه D (تزریق ال- آرژنین (L-Argnine و گروه E (تزریق نیترو گلیسیرین) Nitroglycerine. تزریقها به صورت زیر جلدی (sc) انجام شد و پس از سه روز نمونه های خونی جمع آوری گردیدند. فاکتورهای درصد پلاکتها و درصد گلبولهای قرمز و شمارش گلبولهای سفید، به وسیله دستگاه Melet.Ms.Cell Counter ساخت فرانسه اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج نشان می دهد که در گروه E افزایش نیتریک اکساید به طور معنی داری (p<0.05) باعث کاهش میزان درصد پلاکتها گردید و در گروههای B و C که مهارکنندگان تولید نیتریک اکساید دریافت کرده بودند، شاهد افزایش درصد پلاکت بودیم. نتایج حاصله نشان داد که در گروه E و D شاهد کاهش هماتوکریت و در گروه C شاهد افزایش هماتوکریت بودیم اما اختلاف معنی داری در سطح %5 نشان داده نشد و در مورد گلبولهای سفید نتایج حاصله از این کار تحقیقاتی نشان داد که ال- آرژینن به طور بارزی منوسیتها را افزایش داد و نیتروگلیسیرین، این افزایش را در سطح لنفوسیتها اعمال کرد ولی نیتروگلیسیرین، گرانولوسیتها را کاهش داد، اما در سطح %5 اختلافات معنی دار نبود.بحث و نتیجه گیری: نیتریک اکساید حاصل از داروها می تواند در فاکتورهای خونی اثرات بارزی به وجود آورد، با توجه به اینکه تحقیقات در مورد اثرات نیتریک اکساید تا حدی جدید و تازه می باشد و در بسیاری از موارد پاسخهای متناقض مشاهده می شود، می بایست به بسیاری از موارد توجه بیشتری مبذول گردد.}, keywords_fa = {نیتریک اکساید، هماتوکریت، نیترو گلیسیرین، بلودومتیلن، گلبولهای قرمز، گلبولهای سفید، پلاکت}, url = {http://umj.umsu.ac.ir/article-1-133-en.html}, eprint = {}, journal = {Studies in Medical Sciences}, issn = {2717-008X}, eissn = {2717-008X}, year = {2006} }